Τηλεπειρατεία στην Ελλάδα: Πορνό, γουέστερν, βίντεο κλιπ και κυνήγι με την αστυνομία

Το φαινόμενο της τηλεπειρατείας γνώρισε μεγάλη έξαρση τη δεκαετία του ’80, ενώ δεν πατάχθηκε μέχρι τα τέλη του ’90. Η εισβολή σε μία τηλεοπτική συχνότητα δεν ήταν απλή υπόθεση. Ήταν σίγουρα πολύ πιο περίπλοκη από τη ραδιοφωνική πειρατεία. Άλλωστε, μέχρι και το 1989, στην Ελλάδα εξέπεμπαν μόνο κρατικά κανάλια. Ιδιωτικοί σταθμοί εθνικής ή τοπικής εμβέλειας δεν υπήρχαν και ως εκ τούτου, οι μόνες διαθέσιμες συχνότητες ήταν αυτές της ΕΡΤ.

Η πάγια τακτική των τηλεπειρατών ήταν να δρουν τη νύχτα, καθώς μετά τα μεσάνυχτα δεν μεταδιδόταν πρόγραμμα. Σε αντίθεση με τους ερτζιανούς «συναδέλφους» τους, οι τηλεπειρατές δεν έπαιζαν δικό τους πρόγραμμα. Συνήθως εκμεταλλεύονταν τις συχνότητες για να παίξουν ταινίες που είχαν νοικιάσει από βίντεοκλαμπ ή μουσική της αρεσκείας τους. Τη δεκαετία του ’90, ιδιαίτερη έξαρση γνώρισε και η προβολή ταινιών πορνό.

Ωστόσο οι τηλεθεατές δεν ήξεραν ούτε σε ποια συχνότητα ούτε ποια ώρα θα έβλεπαν το σπάνιο και απαγορευμένο θέαμα. Φυσικά μιλάμε για την εποχή που δεν υπήρχε ίντερνετ και στα βίντεο κλαμπ οι περισσότεροι ντρέπονταν να νοικιάσουν τις κασέτες που ήταν σε ξεχωριστό χώρο.

Οι πειρατικές προβολές είχαν τοπική εμβέλεια και συνήθως οι δράστες εντοπίζονταν εντός λίγων ωρών. Αν κάποιος κρατούσε τα ίχνη του κρυφά για πάνω από λίγες μέρες, θεωρούταν κατόρθωμα. Το κυνήγι από την Αστυνομία ήταν διαρκές! Το στήσιμο και η μεθοδολογία ήταν στάνταρ. Η δουλειά γινόταν με έναν τελικό ενισχυτή, μία συσκευή για βίντεο, μία παρεμβολική κεραία και φυσικά, εξειδικευμένες τεχνικές γνώσεις. Το συνολικό μπάτζετ του εν λόγω εξοπλισμού ανερχόταν το 1985 σε περίπου 200.000 δραχμές. Οι τηλεπειρατές απέφευγαν να χρησιμοποιούν μεγάλες κεραίες για να μην τραβάνε την προσοχή. Παράλληλα, η ισχύς που εξέπεμπαν, κυμαινόταν μεταξύ 200 και 500 βατ. Ήταν η ελάχιστη που χρειαζόταν προκειμένου να σκεπάζεται πλήρως το σήμα της ΕΡΤ, ενώ οι ίδιοι βρίσκονταν μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά.

πηγή: mixanitouxronou.gr