Νοταρά: Με δανεική φωνή. Βρέθηκε νεκρή με ένα τσιγάρο στο χέρι -«Τι ταλέντο! Και τι κακιά γυναίκα!»
Στιγμές της ζωής ενός μεγάλου ταλέντου που μισούσε τους ρόλους της, πήρε το όνομα ενός δρόμου και φωτογραφήθηκε ως «μέγας θηλυκός Εσταυρωμένος». Η Σαπφώ Νοταρά και τι έλεγε γι' αυτήν η Έλλη Λαμπέτη.
Το πραγματικό της επίθετο ήταν Χανδάνου και γεννήθηκε το 1910 στο Ηράκλειο Κρήτης. Η ηθοποιός Σαπφώ Νοταρά σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα ρυθμικής και μπαλέτου.
Το επώνυμο Νοταρά το πήρε από το δρόμο που βρισκόταν η δραματική σχολή στην οποία φοιτούσε. Πριν από όλα αυτά είχε αποκτήσει πανεπιστημιακή μόρφωση, καθώς είχε σπουδάσει στη Βιομηχανική Σχολή. Μάλιστα για αρκετό καιρό εργαζόταν σε τράπεζα.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής (Κοτοπούλη, Κατερίνα, Νέζερ, Λαμπέτη, Χορν). Εμφανίστηκε και σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες.
Μεταξύ των ερμηνειών της περιλαμβάνεται ένα τραγούδι σε στίχους του Ζαν-Πωλ Σαρτρ και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, με τίτλο "Στην Οδό του Μπλαμαντώ".
Κύκνειο άσμα της αποτέλεσε η συνεργασία της με τον τελευταίο, στην "Πορνογραφία", το 1981. Πασίγνωστη έγινε και μέσα από τις ατάκες της, όπως το «Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα» και το «Μπουρλότο».
Δέσπω Διαμαντίδου: Η Πειραιώτισσα που ερωτεύτηκε ο Παπαμιχαήλ, ο χωρισμός για τα μάτια της Αλίκης
«Κλεμμένη» φωνή
Ατάκες που μάθαμε όλοι με... δανεική, κλεμμένη θα μπορούσε να πει κάποιος, φωνή. Το είχε αποκαλύψει η ίδια στον συγγραφέα Γιώργο Μανιώτη: «Έμενε στα πίσω διαμερίσματα μιας πολυκατοικίας και ξαφνικά στον διάδρομο μια μέρα ένα παιδάκι τής είπε με μια άγρια φωνή: «Σταμάτα, σε πυροβολώ...». Αντέγραψε έκτοτε τη φωνή αυτού του παιδιού. Τη χρησιμοποίησε βέβαια μόνο ως πρώτη ύλη. Από εκεί και πέρα η φωνή της ήταν ένα ολοκληρωμένο μουσικό όργανο...»
Ο Γιώργος Μανιώτης στο διήγημά του «Τα σαντέ της Σαπφώς» γράφει ακόμα: «Στις αρχές του αιώνα πρέπει να έζησε τη νεότητά της. Ήταν από τις λίγες γυναίκες που είχαν τελειώσει πανεπιστήμιο εκείνη την εποχή. Είχε ασχοληθεί και με τον χορό. Όταν ήταν νέα, είχε σώμα τέλειο. Θυμάμαι μια φωτογραφία που πιθανόν μόνο σε μένα να ’χε δείξει. Γυμνή από τη μέση κι επάνω, φορώντας ψεύτικη γενειάδα και ακάνθινο στεφάνι, με τα χέρια ολάνοιχτα πόζαρε πάνω στον σταυρό σαν μέγας θηλυκός Εσταυρωμένος. Πρέπει να είχε πιστέψει σε όλες αυτές τις ιδέες για την απελευθέρωση της γυναίκας, που ήταν τόσο πολύ της μόδας εκείνα τα χρόνια».
Άφησε εποχή με τις ερμηνείες της στις ταινίες «Αχ, αυτή η γυναίκα μου», «Η χαρτοπαίχτρα», στην «Πορνογραφία» και στο «Η κυρία Κυριακή» (η τελευταία ήταν ραδιοφωνική παραγωγή του Κώστα Π. Παναγιωτόπουλου).
Συνδεόταν με στενή φιλία με τον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη και τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή.
Η Λαμπέτη μιλάει στον άντρα της για τον έρωτά της με τον Χορν - Η αντίδραση του Πλωρίτη
«Γιατί, πρέπει να ξέρεις, της έχουν φερθεί πολύ άσχημα της Νοταρά...»
Ταυτίστηκε με τους ρόλους της σκληρής γυναίκας. Ο αυταρχικός χαρακτήρας που συχνά υποδυόταν ήταν κάτι που δεν της άρεσε καθόλου.
Η Έλλη Λαμπέτη είχε πει στη δημοσιογράφο Φρίντα Μπιούμπι για τη Σαπφώ Νοταρά: «Στην Ελλάδα για να είσαι πρώτη πρέπει να είσαι ωραία. Άμα σε δουν ωραία, σε θέλουν και για ηθοποιό. Όταν μπερδεύεις την ομορφιά με το ταλέντο, ούτε την ομορφιά μπορείς να εκτιμήσεις σωστά, ούτε το ταλέντο. Γιατί, μήπως η Σαπφώ Νοταρά δεν έχει πάει χαμένη στην Ελλάδα; Τι ταλέντο, Θεέ μου! Και τι κακιά γυναίκα! Πώς να μην είσαι κακιά όταν δεν σ' αφήνουν να δουλέψεις, να καλλιεργήσεις το ταλέντο σου και σε κοροϊδεύουν που είσαι άσχημη; Γιατί, πρέπει να ξέρεις, της έχουν φερθεί πολύ άσχημα της Νοταρά...».
Υβόν Σανσόν: Η Μπιμπή δίπλα στον Χορν στο «Μια ζωή την έχουμε» - Η σκηνή με τον Γκουσγκούνη (vids)
Το... τέλος
Πέθανε εντελώς μόνη και αβοήθητη, σε διαμέρισμα που διέμενε επί της πλατείας Κουμουνδούρου, σημερινής πλατείας Ελευθερίας, στον αριθμό 22, το ενοίκιο του οποίου πλήρωνε κάποιος νέος επιχειρηματίας θαυμαστής της, που έμεινε όμως άγνωστος. Τη βρήκαν δύο ημέρες αργότερα μετά από αναζήτηση από παρακείμενο εστιατόριο που συνήθιζε να πηγαίνει. Η αστυνομία διέρρηξε την πόρτα και τη βρήκε νεκρή στις 13 Ιουνίου του 1985. Βρισκόταν στη συνηθισμένη της θέση και με ένα τσιγάρο που είχε σβήσει στο χέρι της...