Η ηθοποιός του παλιού ελληνικού σινεμά που αντιγράφουν όλες σήμερα
Απολαμβάνουμε τις σημερινές σταρ της κωμωδίας χωρίς να αντιλαμβανόμαστε από πού εμπνεύστηκαν όλο αυτό το μπρίο
Στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση και αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας σοβαρός άνθρωπος. Αν δεν θέλουμε να μιλάμε για μίμηση, κάτι που πιθανόν να μειώνει την αξία ορισμένων μπορούμε να μιλάμε για τη γονιμοποιό δύναμη της επίδρασης.
Από τη δεκαετία του ΄70 όταν ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος κατέβασε ρολά, άρχισε να εμφανίζεται μια νέα γενιά κωμικών ηθοποιών που συσπειρωνόταν γύρω από το ελεύθερο θέατρο του Φασουλή και της Άννας Παναγιωτοπούλου. Όλοι άλλωστε παραδέχονται ότι η Παναγιωτοπούλου ήταν η πρώτη μιας σειράς σημαντικών γυναικών της υποκριτικής που άφησαν και συνεχίζουν να αφήνουν το αποτύπωμά τους στη σκηνή και στην μικρή ή μεγάλη οθόνη: Μαρία Καβογιάννη, Υρώ Μανέ, Καίτη Κωνσταντίνου, Ελένη Ράντου, Δήμητρα Παπαδοπούλου...
Ολυμπιακός: Είχαν καταντήσει κουραστικά τα «θρίλερ»
Αν επιχειρήσουμε, ωστόσο, να βρούμε την αρχή του νήματος, η αναζήτησή μας θα μας οδηγήσει σε ένα σημαίνον πρόσωπο της δεκαετίας του '60 που δεν είναι άλλο από τη Ρένα Βλαχοπούλου. Η λαϊκή και ανεπιτήδευτη προσέγγιση της Ρένας στις πρώτες εκείνες κλασικές ταινίες που την καθιέρωσαν τα είχε όλα: Τη σάτιρα, την συγκαλυμμένη οργή, τη διαμαρτυρία, το τσαγανό, την αεικινησία, την οργιαστική διάθεση να σχολιάσει και να καλύψει τα πάντα γύρω της.
Η αντισυβατική και διόλου ακαδημαϊκή εκδοχή της Βλαχοπούλου συνεχίζει να μας τέρπει και να μας διασκεδάζει μέχρι σήμερα χάρις στις «κληρονόμους» της που διατηρούν αναμμένη τη φλόγα της κωμωδίας και του γέλιου στην τετραγωνισμένη εποχή μας.
