Τι ζήτησε ο Μιχάλης Κακογιάννης από την Μελίνα για να της δώσει το ρόλο στη Στέλλα

Οι ελληνικές ταινίες όπως καθετί που συνδέεται με την τέχνη έχουν πίσω της μια σειρά από παραλειπόμενα. Κάποια από αυτά τα μαθαίνουμε χρόνια αργότερα. Η «Στέλλα», η κινηματογραφική ταινία σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη είναι μια από τις παραγωγές που έχει απασχολήσει κατά καιρούς τους σινεφίλ. Υπάρχουν πράγματι πολλά στοιχεία τα οποία αποκαλύπτονται με τον καιρό, όπως για παράδειγμα ποια είναι η ταβέρνα που γυρίζονται οι σκηνές με τα μπουζούκια, ποιο είναι το ακριβές σημείο που παίχτηκε η τελική σκηνή του δράματος με τον Φούντα να μαχαιρώνει την Μελίνα Μερκούρη.

Η κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» ήταν ένα φιλόδοξο σχέδιο με μεγάλες προοπτικές αλλά και εξίσου μεγάλες δυσκολίες. Ήταν ταυτόχρονα και η μεγάλη ευκαιρία της Μελίνας Μερκούρη να πάρει το βάπτισμα του πυρός. Στο καλλιτεχνικό σινάφι η φήμη της βρισκόταν στο ναδίρ. Κανείς δεν την υπολόγιζε ως ηθοποιό. Η ίδια όμως είχε άλλη ιδέα για τον εαυτό της και είχε σκοπό να την επιβάλει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ο Κακογιάννης είχε τις επιφυλάξεις του αλλά τελικά υποχώρησε και της έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Της ζήτησε ωστόσο να πλαισιωθεί από τους κατάλληλους συμπρωταγωνιστές. Ο ίδιος ήθελε οπωσδήποτε στην ταινία ένα νεαρό ζεν πρεμιέ, που η φήμη του γιγαντωνόταν με γεωμετρική πρόοδο. Ο Αλέκος Αλεξανδράκης από καλή οικογένεια, με μεγάλες φιλοδοξίες που έφταναν ως την Αμερική για σπουδές σκηνοθεσίας, συμβιβάστηκε με μια καριέρα ηθοποιού εντός των τειχών και ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '50 ήταν θιασάρχης. Η συμμετοχή του κρινόταν κάτι περισσότερο από απαραίτητη. Ο Κακογιάννης τον προσέγγισε για να του προτείνει ένα από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ταινίας. Ωστόσο τις μέρες εκείνες ο Αλεξανδράκης είχε πρεμιέρα στο Εθνικό, ενώ ταυτόχρονα γύριζε τρεις ταινίες. Ως εκ τούτου είπε όχι στον Κακογιάννη και τότε εκείνος έβαλε μπρος τα μεγάλα μέσα.

Ο Αλεξανδράκης θυμόταν ύστερα τη Μελίνα να έρχεται στο κατώφλι του όλο ικεσίες και γλυκόλογα «Έλα βρε Αλεκάκη, κάντ' το για μένα, σε παρακαλώ!» Με τα πολλά ο νεαρός δανδής δέχτηκε αλλά υπό ένα όρο: να συμμετέχει στα γυρίσματα όποτε εκείνος μπορούσε κι αυτό κάπως καθυστέρησε την διαδικασία. Αργότερα παραδέχτηκε πως έκανε καλά που δέχτηκε, γιατί η «Στέλλα» ήταν μια καλή ταινία και για την εποχή της, προχωρημένη και εντυπωσιακή.