Η Βλαχοπούλου παραδεχόταν πολύ έναν ηθοποιό

Οι καλλιτέχνες δεν λένε εύκολα καλή κουβέντα για τους ομοτέχνους. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες, βέβαια, αναγνωρίζουν την αξία όπου την δουν και δεν την αφήνουν ασχολίαστη.

Ρένα Βλαχοπούλου και Ελληνικός κινηματογράφος πάνε μαζί στη δεκαετία του '60. Η μεγάλη τραγουδίστρια της Ελληνικής τζαζ έγινε με ένα τρόπο μαγικό και μεγάλη σταρ του ελληνικού σινεμά στην πιο μαγική δεκαετία. Επιστρατεύοντας μια παροιμιώδη αεικινησία στη σκηνή και στη μεγάλη οθόνη, κι ένα ρυθμό ακαταμάχητο, η Ρένα Βλαχοπούλου ενσάρκωσε το λαϊκό στοιχείο στην πιο αυθεντική του εκδοχή και μπήκε στα σπίτια και στις καρδιές των Ελλήνων. Το σπουδαιότερο, θα παραμείνει μια ανανεώσιμη πηγή γέλιου και υποκριτικής δεινότητας και στις δεκαετίες που θα έρθουν, καθώς το αυθεντικό δεν φθείρεται.

Η ίδια η Βλαχοπούλου είχε τις προτιμήσεις της. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι είχε αδυναμία στον Πάνο Γαβαλά, τον οποίο θεωρούσε δικαίως, μεγάλη φωνή. Και ποιος άλλος αν όχι αυτή η κυριαρχική τραγουδίστρια, θα μπορούσε να έχει πιο αξιόπιστη γνώμη.

Ανάμεσα στους συναδέλφους της ηθοποιούς θαύμαζε και ξεχώριζε τον Ντίνο Ηλιόπουλο και αυτό φαίνεται φυσικό, καθώς ο σπουδαίος κωμικός συνδύαζε στοιχεία χορευτικά, υποκριτικά με μια δόση ευγένειας που δεν την βρίσκει κανείς εύκολα στον κόσμο του θεάματος. Η Ρένα έλεγε συγκεκριμένα: «Ο Ηλιόπουλος είναι ο πιο γλυκός και ευγενικός άνθρωπος του θεάτρου. Δεν υπάρχουν πια τέτοιοι ηθοποιοί. Τρελαινόμουν να τον βλέπω να χορεύει κλακέτες και να αυτοσχεδιάζει. Ήταν χάρμα. Κι εκείνος όμως πιστεύω πως ήταν άτυχος που γεννήθηκε Έλληνας. Στο εξωτερικό θα είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός και θα είχε κάνει σπουδαία καριέρα».