«Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά» - Στο ριμέικ συνέβη κάτι παράξενο

Ήταν διακαής πόθος του Άλφρεντ Χίτσκοκ να ξαναγυρίσει την ταινία «Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά», παραγωγής 1934. Ο μετρ της αγωνίας το είχε βάλει στόχο από το 1941 να δημιουργήσει την αμερικανική εκδοχή αυτού του φιλμ. Το κατάφερε μόνο το 1956 έχοντας θέσει ως όρο στην Paramount να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του. Το αριστουργηματικό ριμέικ είχε ως πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Στιούαρτ και την Ντόρις Ντέι.

Σχολιάζοντας τις δύο εκδοχές ενώπιον του Φρανσουά Τρυφό, ο Χίτσκοκ είχε δηλώσει: «Ας πούμε ότι η πρώτη εκτέλεση είναι το το αποτέλεσμα της δουλειάς ενός ταλαντούχου ερασιτέχνη κι ότι η επανεκτέλεση είναι το έργο ενός επαγγελματία».

Η υπόθεση παρουσιάζει αρκετές διαφορές μεταξύ των δυο εκτελέσεων. Η πρώτη εκτέλεση διαδραματίζεται στο Σεντ Μόρις στην Ελβετία και όχι στο Μαρόκο. Στην εκτέλεση του 1934 το θύμα της απαγωγής είναι η κόρη του ζευγαριού ενώ σε εκείνη του 1956 θύμα είναι ο γιος. Η κλιμάκωση του τέλους της πρώτης ταινίας διαδραματίζεται στο Ιστ Εντ του Λονδίνου, ενώ το κλείσιμο της δεύτερης εκδοχής λαμβάνει χώρα στην πρεσβεία.

Η πλοκή της αυθεντικής εκδοχής είναι η εξής: Ένα ζευγάρι Άγγλων τουριστών ταξιδεύει στην Ελβετία με τη μικρή τους κόρη. Μπροστά τους δολοφονείται ένας Γάλλος κατάσκοπος και πριν ξεψυχήσει εκμυστηρεύεται στον σύζυγο ένα σχέδιο δολοφονίας ενός ξένου διπλωμάτη κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στο Λονδίνο. Η οικογένεια επιστρέφει στο Λονδίνο υπό την απειλή των κατασκόπων που σχεδιάζουν τη δολοφονία. Εκεί απαγάγουν την κόρη τους προκειμένου να μην αποκαλύψουν στην αστυνομία τα σχέδιά τους. Στην προσπάθειά τους να αναζητήσουν τους απαγωγείς εντοπίζουν το κρησφύγετό τους σε μια εκκλησία. Η σύζυγος τρέχει στο Άλμπερτ Χωλ όπου επρόκειτο να γίνει η απόπειρα δολοφονίας. Η κραυγή της αποτρέπει την τελευταία στιγμή τη δολοφονία στη διάρκεια μιας συναυλίας. Η δολοφονία θα γινόταν κατά τη διάρκεια μιας καντάτας τη στιγμή ακριβώς που θα έπαιζαν για μόνη φορά τα κύμβαλα. Μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών η γυναίκα σκοτώνει τον δολοφόνο. Η αστυνομία πολιορκεί το κρησφύγετο των απαγωγέων και απελευθερώνει το κοριτσάκι.

Ο Χίτσκοκ προσέλαβε για τη συγγραφή του σεναρίου τον σεναριογράφο Τζον Μάικλ Χέιζ, στον οποίο έθεσε τον όρο να μη δει την εκτέλεση του 1934, ούτε να διαβάσει το σενάριό της. Ήταν ο Χίτσκοκ εκείνος που του διηγήθηκε την υπόθεση της ταινίας πάνω στην οποία πάτησε για να γράψει το σενάριο. Όταν ο σκηνοθέτης ξεκίνησε τα γυρίσματα, είχε στα χέρια του μόνο τις πρώτες σκηνές της ταινίας. Ο Χέιζ του έστειλε τις υπόλοιπες σκηνές μέσω ταχυδρομείου ενώ τα γυρίσματα συνεχίζονταν.

Ο Χίτσκοκ στο ριμέικ προτίμησε ως πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Στιούαρτ με τον οποίο είχε ήδη συνεργαστεί στις ταινίες Ο βρόχος (Rope, 1948) και Σιωπηλός μάρτυς (Rear Window, 1954). Ο σκηνοθέτης απαίτησε επίσης να ανατεθεί ο ρόλος της συζύγου του Στιούαρτ στην ξανθιά ηθοποιό Ντόρις Ντέι εφόσον του άρεσε η ερμηνεία της στην ταινία Όταν η θύελλα ξεσπά (Storm Warning, 1951). Ο Χέρμπερτ Κόλμαν της Paramount έφερε αντιρρήσεις καθώς γνώριζε την ηθοποιό μόνο από τη δουλειά της ως τραγουδίστρια. Ο Κόλμαν πρότεινε στο Χίτσκοκ μια σειρά από γνωστές ξανθές ηθοποιούς όπως η Γκρέις Κέλι, η Κιμ Νόβακ και η Λάνα Τέρνερ, ή ως εναλλακτική λύση ανέφερε τα ονόματα των μελαχρινών Άβα Γκάρντνερ, Τζιν Τίρνεϊ και Τζέιν Ράσελ, αλλά ο σκηνοθέτης παρέμεινε ανένδοτος κι η Ντέι ανέλαβε το ρόλο

Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στο Μαρακές, αλλά ο σκηνοθέτης αναγκάστηκε να αλλάξει το πρόγραμμα των γυρισμάτων για να μην συμπέσουν με το Ραμαζάνι. Η Ντέι ένιωσε αποστροφή με τον τρόπο που οι ντόπιοι μεταχειρίζονταν τα ζώα και συμφώνησε να ξεκινήσει τα γυρίσματα μόνο αφότου το συνεργείο της ταινίας έστησε ένα σταθμό όπου τάιζαν τα ζώα κοντά στο κινηματογραφικό σετ. Έπειτα η παραγωγή μεταφέρθηκε στο Λονδίνο και το Λος Άντζελες όπου ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα.

Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Πρωτότυπου Τραγουδιού για το τραγούδι Whatever Will Be, Will Be (Que Sera, Sera) που ερμηνεύει η Ντέι στην ταινία. Συμμετείχε επίσης στο Φεστιβάλ των Καννών του 1956.

Συντελεστές αυθεντικής εκδοχής

Συντελεστές στο ριμέικ