Ντίνος Ηλιόπουλος: Ο Ψευτοθόδωρος ζει και βασιλεύει!
Ο λαϊκός κινηματογράφος, καθρέφτης μιας ολόκληρης κοινωνίας στα χρόνια του ’50 και του ’60 δεν άφησε σπιθαμή καθημερινότητας που να μην την σχολιάσει και να μην την σατιρίσει.
Στην κωμωδία «Ζητείται Ψεύτης» του Γιάννη Δαλιανίδη (κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου έργου του Δημήτρη Ψαθά) την τιμητική του έχει το πελατειακό κράτος, αυτό το παράξενο μόρφωμα που δημιούργησε η νοοτροπία του νεοέλληνα. Πολιτευτές και ψηφοφόροι αποδύονται σ’ έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να ικανοποιήσουν τα ατομικά τους συμφέροντα τα οποία τις περισσότερες φορές αντίκεινται σε κάθε έννοια νόμου ή λογικής. Ανάμεσά τους παρασιτούν και ευημερούν ένα σωρό ψευταράδες, άνθρωποι της λαμογιάς που ξέρουν μόνο από παχιά λόγια και τερατώδεις υποσχέσεις.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ως Θόδωρος Πάρλας ή Ψευτοθόδωρος έχει ντοκτορά στο παραμύθι. Ζώντας μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας μεταπηδά χωρίς ηθικές αναστολές από την αλήθεια στο ψέμα κάθε στιγμή που τα πράγματα ζορίζουν για τον εργοδότη του βουλευτή. Μέσα από αυτή την πικάντικη ιστορία ξεμπροστιάζεται ένας κόσμος πολιτικής υποκρισίας. Και το αστείο είναι ότι οι πολίτες αντιμετωπίζουν τον κόσμο αυτό σαν μια μαγική δεξαμενή από όπου μπορούν να αντλήσουν την πραγματοποίηση κάθε επιθυμίας, την κάλυψη κάθε ανάγκης, την εξυπηρέτηση κάθε συμφέροντος.
Ολυμπιακός: Ψάχνοντας το εύκολο γκολ...
Ηλιόπουλος - Φόνσου: Της έγραψε τραγούδι, δεν μίλησαν 15 χρόνια
Σε αυτή την χώρα η πολιτική εξουσία ήταν ανέκαθεν ένα παραμάγαζο, ο μπερντές του καραγκιόζη, ιστορίες τρέλας και παρασκηνίου που τις εξιστορούμε για να γελάμε και να κλαίμε. Η ταινία «Ζητείται Ψεύτης» έκοψε 69.451 εισιτήρια κατά την πρώτη της προβολή στους κινηματογράφους της Αθήνας και του Πειραιά, παίρνοντας 6η θέση ανάμεσα στις 58 ελληνικές ταινίες της περιόδου 1960–61.