«Πριν από τρία χρόνια, άρχισα να σκέφτομαι τα ρεκόρ»

Λίγο μετά το τέλος του αγώνα με τον Ρώσο πρωταθλητή, ο «Νόλε», δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Δεν είχα παίξει τουρνουά σε αμερικανικό έδαφος εδώ και δύο χρόνια. Και την τελευταία φορά που έπαιξα εδώ, έχασα από τον ίδιο παίκτη που νίκησα σήμερα. Εκανα τα πάντα τις τελευταίες 48 ώρες για να είμαι σε καλή πνευματική κατάσταση. Πριν από δύο χρόνια, έπαιξα άσχημα και έχασα, αλλά έμαθα το μάθημα. Η ομάδα μου και η οικογένειά μου γνώριζαν ότι, τις τελευταίες 24 ώρες, δεν έπρεπε να μου μιλήσουν για την... ιστορία. Εκανα τα πάντα για να προσεγγίσω αυτόν τον αγώνα όπως κανέναν άλλον. προκειμένου να νικήσω. Αλλά φυσικά, έρχονται πολλές σκέψεις στο μυαλό. Οπως "τι θα γινόταν εάν...", εικόνες μίας πιθανής νίκης ή μίας πιθανής ήττας. Προσπάθησα να μπλοκάρω τα πάντα. Αλλά ήταν ένας μεγάλος αγώνας τις τελευταίες 24 ώρες».

Ερωτηθείς για τα συναισθήματα του μετά το τέλος της ιστορικής αναμέτρησης, ο κορυφαίος τενίστας απάντησε: «Ανακούφιση πάνω απ' όλα. Γι' αυτό δεν ξέσπασα από χαρά. Ανακουφίστηκα βλέποντας το τελευταίο του κτύπημα να βρίσκει στο δίχτυ. Από σεβασμό ήθελα να πάω όσο πιο μακριά γινόταν. Και να σφίξω το χέρι του και να ανταλλάξουμε μερικές λέξεις. Και μετά, αυτό που ήθελα, ήταν να φιλήσω την κόρη μου που καθόταν στο σταντ, μπροστά, ακριβώς μπροστά στον πάγκο μου. Μου χαμογέλασε, κάθε φορά που το χρειαζόμουν, μου έστελνε αυτήν την αθώα ενέργεια της παιδικής ηλικίας. Στις πιο αγχωτικές στιγμές, ειδικά στο δεύτερο σετ, μου χαμογέλασε, μου έδειξε την σφιγμένη γροθιά της. Η κόρη μου είναι έξι ετών, ο γιος μου εννιά και ήταν και οι δύο εκεί. Οταν έγινα πατέρας, μια από τις ευχές μου ήταν να με δουν τα παιδιά μου να κερδίζω ένα τουρνουά Grand Slam και να είμαι αρκετά καλός για να τα καταφέρω. Είμαι πολύ ευλογημένος που συνέβη, εδώ και στο Παρίσι».

Αναφερόμενος συνολικά στην αγωνιστική περίοδο, ο Τζόκοβιτς, σχολίασε: «Τέσσερις τελικοί και τέσσερις διαφορετικοί αντίπαλοι εφέτος σε τελικούς Grand Slam. Τα περισσότερα χρόνια που ήμασταν όλοι στο σιρκουί στο υψηλότερο επίπεδο, οι πιθανότητες ήταν πολύ ισχυρές να αντιμετωπίσω τον Ρότζερ ή τον Ράφα ή τον Αντι στους τελικούς Grand Slam. Τώρα είναι διαφορετικά. Δεν με πειράζει να παίζω με διαφορετικούς παίκτες, αρκεί να κερδίζω. Αλλά έχω παίξει τρεις επικούς αγώνες ενάντια στον Αλκαράθ, εφέτος και από εκεί γεννήθηκε η συζήτηση για μια νέα αντιπαλότητα. Παίκτες έρχονται και φεύγουν, όπως κι εγώ. Μια ημέρα, σε... 23 ή 24 χρόνια, θα φύγω από το σιρκουί (γέλια) και θα υπάρχουν νέοι παίκτες. Αλλά μέχρι τότε, νομίζω ότι θα συνεχίσετε να με βλέπετε».

Οσον αφορά στους στόχους του, σχετικά με τις κατακτήσεις Grand Slam, ο «Νόλε» ήταν σαφής: «Ως παιδί, στόχος μου ήταν να κερδίσω το Wimbledon και να γίνω Νο 1 στον κόσμο. Οταν συνέβη αυτό, έπρεπε να βάλω άλλους στόχους στον εαυτό μου, γιατί στον αθλητισμό, οι στόχοι είναι πολύ σημαντικοί για να παρακινήσεις τον εαυτό σου, να βάλεις ξεκάθαρες γραμμές προετοιμασίας σε καθημερινή βάση, για να φθάσεις πραγματικά εκεί που ήθελες να πας. Ετσι, καθώς προχωρούσε η καριέρα μου, έθετα όλο και υψηλότερους στόχους στον εαυτό μου. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν σκέφτηκα πάρα πολύ τον αριθμό των εβδομάδων που πέρασα ως Νο 1 ή τους τίτλους και τα ρεκόρ για τα Grand Slam, μέχρι πριν από τρία χρόνια. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν τόσο μακριά από το ρεκόρ για τις περισσότερες εβδομάδες στο Νο 1 και ότι είχα την ευκαιρία να φτάσω το ρεκόρ για τους τίτλους Grand Slam, εάν έμενα υγιής και συνέχισα να παίζω καλά. Αρχισα να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Για το μέλλον, δεν θέτω αριθμητικό στόχο για τον αριθμό των Grand Slam που θέλω να κερδίσω πριν το τέλος της καριέρας μου. Θα παραμείνουν προτεραιότητα μου και αυτό δεν θα αλλάξει την επόμενη σεζόν, ούτε αυτές που θα ακολουθήσουν όσο είμαι δυνατός».