Μπανιώτης: «Στους Ολυμπιακούς του Τόκιο ο τελευταίος αγώνας της καριέρας μου»

Ο Κώστας Μπανιώτης με αφορμή το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου στη Γλασκώβη μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ για τη ζωή του, τους στόχους που έχει και το ιδανικό φινάλε της καριέρας του.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Κώστα Μπανιώτη

-Υπάρχουν στιγμές στη διαδρομή που θυμάσαι πιο έντονα από αυτό το μετάλλιο;

«Έχω πολλές δυνατές αναμνήσεις από τη διαδρομή μου. Το Ευρωπαϊκό στο Παρίσι όπου έκανα 2,32 μ. και δεν πήρα μετάλλιο, η τέταρτη θέση στη Κωνσταντινούπολη, το Παγκόσμιο του Πόρταλντ διοργανώσεις στις οποίες έκανα εξαιρετική πορεία και βρέθηκα πολύ κοντά στο μετάλλιο. Το Παρίσι με είχε στοιχειώσει. Το θυμάμαι καλά ακόμη. Ήταν υψηλού επιπέδου αγώνας, είχα κάνει ατομικό ρεκόρ στον τελικό, οπότε ήμουν χαρούμενος για το ρεκόρ, όμως, είχα χάσει το μετάλλιο με μια επίδοση, που μόλις δύο φορές στην ιστορία της διοργάνωσης δεν έδωσε μετάλλιο».

-Το πανηγύρισες;
Όταν πέρασα τα 2.26μ δεν ήξερα αν θα πάρω μετάλλιο. Ωστόσο, πανηγύρισα γιατί ήμουν χαρούμενος που συνέχιζα τον αγώνα και είχα την ευκαιρία να διεκδικήσω το μετάλλιο υψηλότερα. Νομίζω θα μπορούσα να κάνω και το 2,29 και γιατί όχι και το 2,32 μ., ωστόσο εκεί μου βγήκε η κούραση του αγώνα.

-Η νίκη του Ταμπέρι σε έκανε να το διασκεδάσεις ακόμη περισσότερο;
«Φυσικά και το χάρηκα παραπάνω, αφού πρόκειται για έναν αθλητή, που είναι καλός μου φίλος. Γενικά βοηθάει η συναναστροφή με τέτοιους αθλητές, πόσο μάλλον όταν η σχέση είναι φιλική. Με τον Ταμπέρι έχουμε αναπτύξει φιλία από το 2012. Από τότε που πήδαγε 2,20 έχει τον ίδιο χαρακτήρα. Δεν έχει αλλάξει και αυτό εγώ το εκτιμώ πολύ. Είναι αθλητής λιοντάρι πάλεψε πάρα πολύ για να μπορέσει να επιστρέψει από τον τραυματισμό του. Είναι εξαιρετικό παιδί. Ωστόσο στον αγώνα όλα είναι διαφορετικά. Άλλο η φιλία και άλλο ο αγώνας, μπορώ και τα διαχωρίζω».

-Θα άλλαζες κάτι στη διαδρομή σου;
«Δεν θα άλλαζα κάτι. Είμαι πολύ ήσυχος και περήφανος για τις επιλογές που έκανα αυτά τα χρόνια. Πάντα ήθελα να κάνω αυτό που κάνω με το δικό μου τρόπο, όπως το αισθάνομαι εγώ με τον δικό μου τρόπο. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται παράξενο ή παράταιρο, αλλά το σημαντικό είναι να εκφράζει τη δική μου ψυχή και την δική μου καρδιά».

-Πως είναι η σχέση με τον Γιώργο Τσούγκο;
«Είμαι με τον Γιώργο 14 χρόνια. Η σχέση δεν είναι μόνο σχέση αθλητή- προπονητή, έχει δημιουργηθεί μια χρόνια φιλία. Τον εκτιμώ πολύ, με έχει βοηθήσει, αλλά και έχουμε αλληλοβοηθηθεί, γιατί μαζί φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο. Με τα χρόνια η σχέση μεταβάλλεται. Με τον Γιώργο χρειαζόμαστε δύο κινήσεις για να συνεννοηθούμε. Είναι μια ήρεμη και με γερές βάσεις σχέση».

-Και με τον συγκάτοικο και φίλο σου, Κώστα Δουβαλίδη;
«Είναι η καλύτερη ψυχή του ελληνικού στίβου, ο καλύτερος άνθρωπος. Μεγάλος αθλητής. Μπράβο του που έφτασε στον τελικό είμαι χαρούμενος και περήφανος για εκείνον. Είμαστε μαζί πολλά χρόνια».

-Έχεις σκεφτεί πως είναι η ζωή σου μετά τον αθλητισμό;
«Θα μου λείπει, όμως, όπως και στον αθλητισμό έτσι και μετά, θέλω να κάνω κάτι που να εκφράζει την ψυχή και καρδιά μου και να είμαι ήρεμος. Θα μου άρεσε να ασχοληθώ με την προπονητική, όμως, πρέπει να έχεις και μια πραγματική δουλειά. Θα δούμε δεν ξέρω ακόμη τι θα κάνω».

Το κίνητρο που του έδωσε ο Κεντέρης και η απόφαση για το φινάλε

Ο Κώστας Μπανιώτης, όπως και πολλοί άλλοι αθλητές της φουρνιάς του μεγάλωσαν βλέποντας τον Κώστα Κεντέρη να ξεχωρίζει στα στάδια. Αυτό τους έδωσε το κίνητρο να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Τα χρόνια που ακολούθησαν όταν ο Μπανιώτης εδραιώθηκε στην εθνική ομάδα, ήταν τα χρόνια που η χώρα μας βάδιζε ήδη στην κρίση.

«Εγώ μεγάλωσα με τον Κεντέρη, μου έδωσε το όραμα και τη δύναμη να ασχοληθώ με αυτό που κάνω. Δεν είχα την χαρά να τον γνωρίσω ποτέ. Σε όλη τη γενιά μας αυτός έδωσε το κίνητρο. Στη συνέχεια μπήκα στην εθνική ομάδα με πρωταγωνιστές παιδιά όπως ο Ιακωβάκης, η Χαλκιά, η Δεβετζή, στην πορεία βρεθήκαμε μια ομάδα αθλητών που κληθήκαμε να σηκώσουμε στην πλάτη τον στίβο την εποχή που μπήκαμε στην κρίση. Στο στίβο τα χρήματα δεν ήταν ποτέ πολλά και η ομοσπονδία προσαρμόστηκε κι εμείς το ίδιο. Ωστόσο συνεχίσαμε να κάνουμε την ίδια δουλειά και να διατηρηθούμε στο σημερινό επίπεδο.

Σε αυτό βοήθησε πολύ και η εσωστρέφεια των αθλητών τα τελευταία χρόνια. Βγαίνουμε έξω, μιλάμε με άλλους αθλητές και προπονητές. Τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να κάτσουμε και να το πάμε ένα βήμα παραπέρα. Τώρα είναι η στιγμή».

-Τι πιστεύεις πως θα μπορούσε να γίνει;
Πρέπει να μπει το αθλητικό κομμάτι παραπάνω, πρέπει να υπάρχει μία πιο στενή συνεργασία της Πολιτείας με τον ΣΕΓΑΣ, τους αθλητές και προπονητές, που είναι αυτοί που γνωρίζουν τι γίνεται στο στάδιο και να δουν πως χωρίς ιδιαίτερα χρήματα όλο αυτό μπορεί να οργανωθεί καλύτερη και να φέρει μεγαλύτερα αποτελέσματα. Είναι τραγικό που ο στίβος δεν υπάρχει στα σχολεία, έχουν καταργηθεί τα αθλητικά σχολεία. Πρέπει να μπει ο στίβος εκεί και αυτό να αποτελέσει την βάση της πυραμίδας».

-Η απόφαση για το φινάλε της καριέρας είναι οριστική;
«Θέλω οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο να είναι ο τελευταίος αγώνας της καριέρας μου. Γι΄αυτό ήταν σημαντικό για εμένα να πάω καλά σε αυτό το Ευρωπαϊκό, γιατί ήταν το τελευταίο μου. Είμαι πολλά χρόνια σε υψηλό επίπεδο και αυτό είναι ψυχοφθόρο. Το όριο μου είναι μέχρι εκεί. Θα είμαι σε μια καλή ηλικία για να βάλω φινάλε στην καριέρα μου και να συνεχίσω σε κάτι άλλο».

-Ποια είναι η γνώμη σου για την ομάδα;
«Η ομάδα έδωσε συνέχεια στις διακρίσεις του καλοκαιριού και παρά τους τραυματισμούς κάποιων παιδιών καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε εξαιρετικές εμφανίσεις. Το κλίμα στην ομάδα είναι πολύ καλό. Έχει αλλάξει το κλίμα τα τελευταία χρόνια. Δεν έχω εξήγηση, όμως, υπάρχει μια ωραία χημεία έμπειρων και νέων. Νομίζω πως αυτό οφείλεται και στην αλλαγή - προς το καλύτερο - των σχέσεων που έχουν οι προπονητές μεταξύ τους, κάτι που μεταφέρεται και στα παιδιά. Είναι μια υγιής ομάδα και τη χαίρομαι».

-Πιο είναι το πλάνο για το υπόλοιπο της χρονιάς;
"Τώρα ο στόχος μας είναι να κάνουμε μια καλή προετοιμασία για τον ανοιχτό. Έχουμε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων και φυσικά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Βασικός στόχος μου είναι το όριο για τους ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Έχουμε μπροστά μας μια δύσκολη διετία. Το παγκόσμιο τον Οκτώβρη, κλειστός τον Μάρτιο και μετά Ιούλιο οι Ολυμπιακοί».

-Πως βλέπεις το επίπεδο στο αγώνισμα σου;
«Θα έλεγα είναι λίγο στενάχωρη η εικόνα. Κάποτε ήμασταν τρεις αθλητές πάνω από 2,30μ, τώρα δεν κάνουμε προκριματικό στο Πρωτάθλημα. Παρόλα αυτά πάντα χαίρομαι να μετέχω στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Εκπροσωπώ τον σύλλογο μου, την Ολυμπιάδα Κομοτηνής. Από εκεί και πέρα είναι σημαντικό να έχουν τα νέα παιδιά εικόνες. Αν δουν εμένα σε ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα να κάνω 2.20μ θα σκεφτούν πως μπορούν κι εκείνα. Αν όμως δεν δουν, θα τους φαίνεται βουνό. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ο Αντωνης Μέρλος, που πιστεύω θα σηκώσει το βάρος στο μέλλον. Στις γυναίκες τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Υπάρχει η Τατιάνα Γκούσιν που θεωρώ πως θα παέι πολύ καλά τα επόμενα χρόνια και ακολουθούν από πίσω τόσο η Δόση όσο και η Παπακώστα.

Οι διακρίσεις του Μπανιώτη στον κλειστό
2016 5ος 2.29μ Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού, Πόρτλαντ
2013 9ος 2.19μ Ευρωπαϊκο Πρωτάθλημα κλειστού Γκέτεμποργκ
2012 4ος 2.31μ Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού Κωνσταντινούπολη
2011 4ος 2.32μ Ευρωπαϊκο Πρωτάθλημα κλειστού, Παρίσι
2009 6ος 2.29μ Ευρωπαϊκο Πρωτάθλημα κλειστού, Τορίνο

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ