Στο «ΦΩΣ» ο Γιάννης Κορακίδης, παγκόσμιος πρωταθλητής στη σφυροβολία Κ20: «Έχω και τυχερό βρακί!»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Όσα λέει το παλικάρι στη συνέντευξη που έδωσε στο «ΦΩΣ» μοιάζουν απίστευτα, αλλά είναι αληθινά. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στη σφυροβολία Κ20 Γιάννης Κορακίδης άνοιξε την ψυχή του - είναι ένα πολύ καλό παιδί. Διαβάστε καταστάσεις. Όχι μόνο για τις αντιξοότητες σε αυτό που κάνει, αλλά και για τον τρόπο που τον έκανε ΠΑΟΚ ένας θείος του, ενώ ο πατέρας του είναι Άρης...

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 9/8/2022

Πόσων χρόνων είσαι;

19 χρόνων.

Το περίμενες το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κ20;

Δεν το περίμενα τόσο πολύ, η αλήθεια είναι. Όμως πίστευα στον εαυτό μου, πίστευα στις δυνατότητές μου, πίστευα ότι μπορώ να τα ρίξω αυτά τα μέτρα.

Έριξες 79,11 μέτρα. Στην προπόνηση πόσο έχεις ρίξει μάξιμουμ;

Έχω ρίξει και 81 μέτρα. Βέβαια, άλλο η προπόνηση και άλλο ο αγώνας. Όμως και εδώ στην Κολομβία στις προπονήσεις έριχνα σταθερά πάνω από 78 μέτρα. Σωματικά και ψυχολογικά ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση, ανυπομονούσα να έρθει η ώρα του αγώνα για να ρίξω, το έλεγα σε όλους.

Είσαι ο πρώτος Έλληνας που πήρε χρυσό μετάλλιο στις ρίψεις;

Ναι. Και νομίζω είμαι ο πρώτος αριστερόχειρας παγκοσμίως!

Δημιουργεί πρόβλημα στη ρίψη το αριστερό χέρι;

Όχι. Απλώς είμαστε πολύ λιγότεροι οι αριστερόχειρες.

Στον εθνικό ύμνο ήσουν συγκινημένος.

Δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα, ακόμα και την άλλη μέρα έβαζα το βίντεο να το βλέπω και συγκινούμαι πάλι. Δεν πιστεύω στα μάτια μου!

Γιατί;

Ήταν όνειρο ζωής για εμένα να φτάσω στην κορυφή και να ακουστεί ο εθνικός μας ύμνος. Να φέρω την Ελλάδα μας στο πιο ψηλό σκαλοπάτι.

Πώς το γλέντησες;

Έγινε χαμός με όλα τα παιδιά της αποστολής, με περίμεναν στο εστιατόριο και μόλις κατέβηκα από το λεωφορείο με χειροκροτούσαν, με αγκάλιαζαν. Νομίζω ότι κοιμάμαι και θα ξυπνήσω και όλα θα έχουν τελειώσει! Αλλά είναι η αλήθεια.

Το ατομικό σου ρεκόρ πριν πόσο ήταν;

77,52 μ.

Το όνειρό σου τώρα ποιο είναι;

Ένα όνειρο εκπληρώθηκε. Τώρα θέλω συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες και γιατί όχι ένα μετάλλιο και εκεί.

Σπουδάζεις;

Όχι. Σκεφτόμουν να πάω στις ΗΠΑ, αλλά τώρα που πήρα το «άνευ» σκέφτομαι να σπουδάσω εδώ και να συνεχίσω επαγγελματικά με τη σφυροβολία.

Οικονομικά πώς τα έβγαζες πέρα;

Έχω τις δυσκολίες μου. Φέτος έκανα διπλές προπονήσεις και τα πρωινά χρειαζόταν να δουλέψω...

Τι δουλειά; Πες, δεν είναι ντροπή.

Σερβιτόρος σε καφετέρια στο χωριό μου.

Ποιο χωριό;

Στον Καμπάνη δούλευα, ένα χωριό κοντά στο Κιλκίς, ενώ ζω σε διπλανό χωριό, στο Πεδινό. Όμως ζει η γιαγιά μου στον Καμπάνη και κοιμόμουν εκεί. Τελείωνα τη δουλειά ως σερβιτόρος και πήγαινα κατευθείαν για προπόνηση. Και τις ρίψεις τις έκανα στις Μάνδρες.

Άλλο χωριό αυτό;

Ναι! Ήμουν σε τρία χωριά κοντά στο Κιλκίς, πήγαινε-έλα αναγκαστικά.

Γιατί έκανες τις ρίψεις στις Μάνδρες;

Γιατί εκεί έφτιαξε ένα μέρος μόνος του με τα χέρια του ο προπονητής μου. Από το πρώτο τούβλο.

Η πολιτεία δεν βοηθάει;

Όχι βέβαια. Έφτιαξε έναν χώρο ο προπονητής μου μόνος του, κλωβό δεν έχουμε, κάτι σύρματα έβαλε για να μη φύγει η σφύρα και γίνει ατύχημα.

Και στο Πεδινό πότε πήγαινες;

Τα Σαββατοκύριακα, εκεί έμενα με τους γονείς μου.

Πώς τον λένε τον προπονητή σου;

Ιωάννη Χρίστογλου. Και το φοβερό είναι ότι κάνει κάθε μέρα πάρα πολλά χιλιόμετρα να πάει και να έρθει από Θεσσαλονίκη για εμένα και τους άλλους αθλητές του. Και τα βάρη, όλα, τα έχει πληρώσει από την τσέπη του εκείνος.

Ποιοι άλλοι σε στηρίξανε;

Οι γονείς μου, η γιαγιά μου και ο παππούς μου. Ειδικά με τις βενζίνες! Δεν έχω δίπλωμα, ο παππούς μου κάθε μέρα με πήγαινε στην προπόνηση, ακόμα και όταν δεν είχα όρεξη με παρότρυνε να πάω και ξαναερχόταν και με έπαιρνε από την προπόνηση. Η γιαγιά μου κάθε πρωί είχε έτοιμο το πρωινό μου. Και ήξεραν ότι θα πετύχω! Σαν να το ήξεραν. Θέλανε πάρα πολύ να πετύχω.

ΠΑΟΚτσής είσαι;

Ναι (γελάει).

Ο μπαμπάς ήταν ΠΑΟΚ;

Ο μπαμπάς ήταν Αρειανός!

Έλα ρε.

(γελάει) Αφήστε, αφήστε...

Εσύ πώς έγινες ΠΑΟΚ;

Θέλετε να σας πω την ιστορία όλη;

Ε βέβαια.

Ήμουν στο Καμπάνη μικρός, στη γιαγιά μου. Έκανα μπάνιο στην μπανιέρα και έρχεται ο θείος μου. «Τι ομάδα είσαι ρε;» με ρώτησε. Του απαντάω «Άρης». Με ξαναρωτάει: «Τι ομάδα είσαι ρε;». Του απαντάω πάλι «Άρης». Και με βουτάει γυμνό όπως ήμουν και με πάει σε μία καφετέρια στο χωριό. Λίγο πριν φτάσουμε στην καφετέρια, στον δρόμο με ρωτάει: «Τι ομάδα είσαι;». Του λέω «ΠΑΟΚ». Και με γυρνάει σπίτι.

Πόσων χρόνων ήσουν;

Ήμουν 6 χρόνων. Μπαίνω στο μπάνιο πάλι και του λέω «Αρειανάρα»! Με ξαναβουτάει και με πάει στην καφετέρια!

Γυμνό;

Ναι, γυμνό. Με ξαναρωτάει «τι ομάδα είσαι;» και του λέω «ΠΑΟΚ». Από τότε έγινα ΠΑΟΚ, ήταν σαν να πήρα το βάπτισμα μέσα στην μπανιέρα.

Βάναυσο βάπτισμα. Ο μπαμπάς σου ο Αρειανός δεν αντέδρασε;

Είναι Άρης ο πατέρας μου αλλά όχι φανατικός.

Ο θείος φαντάζομαι δεν ήταν από το σόι του μπαμπά σου.

Όχι, ήταν από το σόι της μαμάς μου.

Ο παππούς και η γιαγιά που λες ότι σε στήριξαν πάρα πολύ, αφού κοιμόσουν σπίτι τους και σε πήγαιναν στην προπόνηση και σε έφερναν από την προπόνηση, από ποιο σόι είναι; Της μαμάς σου ή του πατέρα σου;

Από το σόι της μαμάς μου.

ΠΑΟΚτσής και ο παππούς;

Φόλα ΠΑΟΚ και ο παππούς.

Οικονομικά τι θα πάρεις τώρα με το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κ20;

Θα πάρω κάποια λεφτά να έχω το χαρτζιλίκι μου, ώστε να μη δουλεύω, να αφιερωθώ στις προπονήσεις μου και να μη ζητάω λεφτά από τους γονείς μου. Μπαίνω σε λίστα πλέον που θα έχω έναν μισθό.

Πόσα γεύματα έχεις την ημέρα;

Έξι.

Πόσα κιλά είσαι;

96.

Ύψος;

1,84 μ.

Με τη βολή σου τι περιπέτεια έγινε;

Στην αρχή μού την έβγαλαν άκυρη. Ενώ πανηγύριζα σαν τρελός, ρίχνουν δύο άλλοι αθλητές μετά από εμένα και έρχεται ο έφορος και μου λέει ότι η βολή μου ήταν άκυρη. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Μου είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν και δεν το πίστευα ότι το ξαναζούσα. Τρέχω στους υπεύθυνους του ΣΕΓΑΣ, τους λέω «μου έβγαλαν τη βολή άκυρη», πανικοβλήθηκαν και κάναμε ένσταση. Λέω στον εαυτό μου «συγκεντρώσου τώρα και δώσε τα όλα στην επόμενη βολή». Προσπάθησα να συγκεντρωθώ, όμως δεν πήγα καλά και με έπιασαν τα κλάματα. Τα άλλα παιδιά προσπαθούσαν να με παρηγορήσουν. Σηκωνόμαστε να πάμε στην απονομή και ακούω από μακριά «το πήραμε, το πήραμε»!

Τι είχε γίνει;

Είχαν δει στο βίντεο τη βολή και είδαν ότι ήταν έγκυρη. Έτρεμαν τα πόδια μου, εκείνο το συναίσθημα δεν περιγράφεται. Έπεσα κάτω και έκανα τον σταυρό μου.

Εσύ πώς ξεκίνησες τη σφυροβολία; Και πόσων χρόνων;

Από τη ΣΤ' Δημοτικού.

Πώς έγινε;

Ο αδελφός μου έκανε σφυροβολία. Ήταν μεγαλύτερος από εμένα.

Πόσα χρόνια μεγαλύτερος;

Πέντε χρόνια. Μια μέρα πηγαίναμε με τη μαμά μου και τον αδελφό μου με το αμάξι για να τον αφήσουμε στην προπόνηση. Εγώ ήμουν πιτσιρικάς. Φτάνουμε, κατεβαίνει ο αδελφός μου, με βλέπουν ο προπονητής του και ο νυν προπονητής μου και λένε «έλα κι εσύ μικρέ να ρίξεις, μπορεί να σου αρέσει». Λίγο την τεχνική μού έδειξε ο αδερφός μου και εκεί έκανα το πρώτο βήμα.

ΠΑΟΚ και ο αδερφός σου;

Ναι, από τον θείο μου κι αυτός και από τον παππού μου.

Ποιες χώρες είναι παραδοσιακές δυνάμεις σε αυτό το άθλημα;

Οι ΗΠΑ, η Πολωνία, η Ουκρανία, πλέον ανεβαίνουμε και εμείς. Έχουμε πολύ καλά ταλέντα, θα το δείτε τα επόμενα χρόνια, θα γίνουν σπουδαία πράγματα από τα ελληνόπουλα στη σφυροβολία. Πρέπει να το εκμεταλλευτεί αυτό η Ελλάδα μας, να βοηθήσει λίγο η πολιτεία, υπάρχει πολύ ταλέντο.

Γούρια έχεις;

(γελάει δυνατά) Πάρα πολλά! Γούρια πάρα πολλά, αλήθεια σας λέω.

Πες μου ένα.

Ένα; (γελάει). Δεν φαντάζεστε πόσα γούρια έχω! Μέχρι και λίγο πριν μπω στη βαλβίδα κάνω συγκεκριμένα πράγματα.

Πες μου ένα αστείο γούρι.

Έχω και τυχερό βρακί! (γελάει).

Τι χρώμα;

Μαύρο με μπλε. Έχω δύο χρόνια που ρίχνω με το συγκεκριμένο βρακί! (γελάμε πολύ και οι δύο).