Τσιλιμπάρης, Φιλίποφ και Ολυμπιακός
H περίπτωση του Κώστα Τσιλιμπάρη, έφερε στο μυαλό των περισσοτέρων οπαδών του Ολυμπιακού το εντελώς αντίθετο παράδειγμα, του Ντίμα Φιλίποφ και καλό θα ήταν να εμβαθύνουμε στις δυο περιπτώσεις.
O τερματοφύλακας της ομάδας χάντμπολ του Ολυμπιακού Κώστας Τσιλιμπάρης ήταν νέα άφιξη στο κλαμπ, αφού πρώτη φορά φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα, στην παρθενική παρουσία του συλλόγου στο σπορ. Δεν έκανε δηλώσεις, δεν κολάκευσε τους οπαδούς, δεν έκανε το παραμικρό εξωαγωνιστικά, εκτός από την παρακολούθηση αγώνων βόλεϊ στο Ρέντη. Παρόλα αυτά ο κόσμος εκτίμησε την αγωνιστική προσφορά του, το πάθος με το οποίο αγωνιζόταν και στους εντός έδρας τελικούς, φώναξαν πολλάκις ρυθμικά το όνομα του. Μεγίστη τιμή για έναν αθλητή του Ολυμπιακού, που κατάφερε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να γίνει αγαπητός στον κόσμο, χωρίς να φορέσει κασκόλ και να «χαϊδέψει» τα αυτιά των οπαδών. Και ανέβηκε περισσότερο στην εκτίμηση τους, όταν μετά από την κατάκτηση του νταμπλ, παραδέχτηκε ευθαρσώς ότι δεν ήταν Ολυμπιακός, αλλά έγινε, με το που φόρεσε τη φανέλα του και κατάλαβε το μέγεθος του κλαμπ.
Ο Ντίμα Φιλίποφ είναι γιός του Γιούρι Φιλίποφ, ίσως του καλύτερου διαχρονικά ξένου βολειμπωλίστα που πέρασε από την Ελλάδα, τόσο για τη διάρκεια , όσο και για το ήθος του. Αθλητής που σπάνια έκανε δηλώσεις, παρότι λατρεύτηκε από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, αλλά και της ΑΕΚ, ενώ ήρθε στη χώρα μας χάρη στα Ναυπηγεία και συνέχισε στον Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας. Ο Ντίμα ακολούθησε διαφορετική πορεία. Ξεκίνησε από τον Παναθηναϊκό, αλλά λόγω της κακομοιριάς του κλαμπ, έφυγε και πήγε στον Ολυμπιακό, όπου ταυτίσθηκε γρήγορα με τη θύρα-7. Παρακολουθούσε μαζί τους ποδοσφαιρικούς αγώνες στο Καραϊσκάκης , φορούσε το 7, τραγουδούσε τα συνθήματα του κόσμου, σκαρφάλωνε στις εξέδρες και έδειχνε να είναι ένας από αυτούς. Αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος Έλληνας παίκτης τα τελευταία χρόνια.
Με τη λήξη όμως του περσινού πρωταθλήματος και λίγες εβδομάδες μετά το άδοξο φινάλε όπου ο Ολυμπιακός έχασε 3-1 στο Ρέντη από τον ΠΑΟΚ, στον πέμπτο τελικό, για τον οποίο ακούστηκαν πολλά και διάφορα, πήγε στην Τούμπα. Κι όχι μόνο πήγε στο γήπεδο του ΠΑΟΚ, παρακολούθησε το ματς δίπλα στον γιό του προέδρου Γιώργο Σαββίδη, ο οποίος και αποκάλυψε την κοινή παρουσία τους με ανάρτηση του. Ε, από το επόμενο δευτερόλεπτο έγινε χαμός στο facebook, με βρισιές και κατάρες, σε σημείο να κατεβάσει τον λογαριασμό του άρον-άρον. Αρκέστηκε να πει ότι ο Γιώργος Σαββίδης είναι φίλος του. Και φυσικά ουδείς θα ποινικοποιούσε τη φιλία τους, αν δεν τη διατυμπάνιζε και δεν τον εξέθετε ο Γιώργος Σαββίδης, ο μεγαλύτερος υβριστής του Ολυμπιακού μέσω αναρτήσεων στα social medial. Tη συνέχεια την ξέρετε, πρόσφατα ανέβηκε νέα φωτό με υπονοούμενα ότι συμφώνησε με τοον ΠΑΟΚ , κάτι που θα σημάνει συναγερμό στους φίλους του Ολυμπιακού , στην πρώτη παρουσία του στο Ρέντη.
Το επιμύθιο: Ουδείς παίκτης-οπαδός είχε καλό τέλος και οι περισσότεροι μετάνιωσαν όταν μεγάλωσαν και κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να «χρωματίζονται» με κορυφαίο παράδειγμα τον Άκη Χατζηαντωνίου, που πήγαινε στους οπαδούς του ΠΑΟ και ανέμιζε τη σημαία με το τριφύλλι, με αποτέλεσμα να τον βρίζουν και οι «πράσινοι» και οι «κόκκινοι» όταν φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Ο αθλητής λοιπόν οφείλει να είναι προσηλωμένος στο αγωνιστικό κομμάτι, δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει η μοίρα και το αλάνθαστο κριτήριο του κόσμου θα εκτιμήσει οποιονδήποτε «ματώνει» για το καλό της αγαπημένης του ομάδας. Χωρίς κασκόλ, αριθμούς, σημαίες και συνθήματα.