Ολυμπιακός: Με... Κωστούλα και Μουζακίτη θα το ξανασήκωνε!
Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην κατακτήσει και φέτος το Youth League αλλά ο σκοπός των τμημάτων υποδομής είναι άλλος. Έχει ήδη επιτευχθεί και συνεχίζεται.

Απέναντι στο καμάρι των ακαδημιών του γκρουπ της Red Bull, την Σάλτσμπουργκ που ήταν γεμάτη από ξένους παίκτες, ταλέντα υψηλής ποιότητας σε κάθε γραμμή, η Κ-19 του Ολυμπιακού έκανε τη μεγάλη προσπάθεια για την πρόκριση. Δεν τα κατάφερε γιατί δεν έπαιξε όπως μπορεί στο πρώτο ημίχρονο, δεν αξιοποίησε τη μεταμόρφωση στο δεύτερο, είχε να αντιμετωπίσει έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο, ενώ η διαιτησία του αγώνα (χωρίς να επηρεάσει με κάποια καίρια απόφαση την έκβαση) ήταν επιεικώς αστεία. Κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει την UEFA για το επίπεδο που έχει η διοργάνωση του Youth League. Ο Ιταλός μάλλον βαριόταν τα... πέναλτι και δεν άφησε να εκτελεστεί το φάουλ που είχε κερδίσει στο τέλος η ελληνική ομάδα.
Η σημασία, πάντως, είναι άλλη. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να έχει παίκτες στους οποίους μπορεί να ποντάρει για το παρόν και το μέλλον του. Οι αμυντικοί όλοι είναι για γρήγορη ανέλιξη. Ο Παπακανέλλος έχει δείξει το μπορεί να κάνει, ο Πνευμονίδης το ίδιο, γενικά υπάρχουν παιδιά που μπορούν να ονειρεύονται την πρώτη ομάδα. Άλλωστε ο Αλαφάκης που απουσίασε λόγω καρτών κλήθηκε από τον Μεντιλίμπαρ στην αποστολή για τη ρεβάνς του Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Τί πιο σοβαρό δείγμα εμπιστοσύνης;
Ολυμπιακός: Ο Γκαρθία, ο Ιμπόρα και στη μέση ο Μεντιλίμπαρ!
Σε αυτή την ομάδα θα μπορούσαν να παίζουν με βάση την ηλικία τους οι περσινοί πρωταγωνιστές Μπάμπης Κωστούλας και Χρήστος Μουζακίτης. Μόνο που είναι ήδη αστέρια και βασικοί στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού. Αυτός είναι άλλωστε και ο κύριος σκοπός των συγκεκριμένων ομάδων. Να βγάζει παιδιά, να τα εξελίσσει και να τα αξιοποιεί. Ένας τομέας που έχει ήδη επιτύχει και συνεχίζεται προς αυτή την κατεύθυνση, ασχέτως final 4 ή τροπαίων.
Είναι όντως εντυπωσιακό ότι ο Ολυμπιακός είχε να χάσει σε 15 αγώνες στην Ευρώπη από πέρυσι μέχρι την ήττα στην Αυστρία. Επίσης είναι αξιοσημείωτο ότι η ομάδα νέων έχει υπό τον Ρομέν Πιτό και προφανώς σε συνεννόηση ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού, σε διάταξη, build up και άλλα στοιχεία από αυτό της πρώτης υπό τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Όμως η γενικότερη φιλοσοφία, νοοτροπία και εκμάθηση παιχνιδιού αποτελεσματικότητας είναι παρόμοια. Όπως και πρέπει να γίνεται.