Ασημάκη: «Nα ακουστεί δυνατά ο Άλιμος στην Ευρώπη. Πάντα κοιτάζω την κορυφή»

Στο Κανάλι Ένα φιλοξενήθηκε η πρώτη σκόρερ στην ιστορία της Α1 πόλο γυναικών, Αλεξάνδρα Ασημάκη.

Η πρώην φουνταριστή του Ολυμπιακού, που είναι πλέον αρχηγός του Αλίμου, μίλησε μεταξύ άλλων για την πορεία της ομάδας την περασμένη σεζόν, τους στόχους της ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου, το ενδεχόμενο επιστροφής της στην Εθνική, όπως επίσης και την παρουσία του Αλίμου στην Ευρώπη.

Για το μετάλλιο της Ντρισμπιώτη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και το γεγονός πως η ηλικία είναι πλέον μόνο ένας αριθμός και δεν καθορίζει το αγωνιστικό επίπεδο των αθλητών και αθλητριών.

«Το αισθάνομαι και εγώ αυτό το κίνημα για την ηλικία. Καταρχάς χαίρομαι για την Ντρισμπιώτη και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Είναι κάποιοι που ισχυρίζονται ότι η ηλικία στη γυναίκα είναι εμπόδιο και βλέπω με ικανοποίηση αθλήτριες να το διαψεύδουν. Πρέπει να ξεπεραστούν αυτά τα ταμπού. Παλαιότερα ήταν απίθανο να δούμε γυναίκες να επιστρέφουν στον αθλητισμό σε υψήλο επίπεδο μετά από τοκετό. Πλέον, είναι μία πραγματικότητα και θα πρέπει να στείλουμε το μήνυμα πως δεν πρέπει να σταματούμε να κυνηγούμε τα όνειρα μας. Είναι μέν δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Το βίωσα και με την απεριόριστη στήριξη της οικογένειάς μου το πέτυχα.

Όπως επίσης θέλω να ευχαριστήσω και τον καταπληκτικό άνθρωπο και γιατρό τον Χρήστο Θέο, ο οποίος έκανε το χειρουργείο για την αποκατάσταση του ισχύου μου. Επέστρεψα δυνατή, υγιής και γεμάτη θέληση δημιουργήσαμε με τον σύζυγό μου, τον Γιάννη Ζουμπουλίδη τον Αλιμο Ν.Α.Σ. Betsson, θέσαμε υψηλούς στόχους που θέλουμε να τους κάνουμε πραγματικότητα».

Για την επιστροφή της στην ενεργό δράση:

«Από τη στιγμή που πήρα την απόφαση να επιστρέψω ήθελα να είμαι στο ίδιο επίπεδο με πριν. Όταν σταμάτησα από τον Ολυμπιακό για να δημιουργήσω την οικογένειά μας, το έκανα, όπως έχω ξαναπεί, συνειδητοποιημένα. Δεν υπήρξε καμία θλίψη, που περνούν πολλοί αθλητές. Ίσως να βοήθησε και το γεγονός πως ακολούθησε η περίοδος του κορονοϊού, η αναβολές των πρωταθλημάτων και των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκείνη την περίοδο ήρθε το πιο σημαντικό μετάλλιο για εμένα, η κόρη μου. Στη συνέχεια με πολλή προπόνηση και πείσμα επανήλθε το σώμα μου στην κατάσταση που πρέπει, έπαιξα με τη νέα μας ομάδα στην Α2 και πέρυσι στην Α1 που έχει τρομερές απαιτήσεις με δυνατές αντιπάλους στα δύο μέτρα, είδα πως είμαι για τα καλά, εδώ!».

Για το γεγονός πως είναι η πρώτη σκόρερ στην ιστορία της Α1 και ποια από τις διακρίσεις της ξεχωρίζει:

«Ναι είναι αλήθεια πως αποτελεί σημείο αναφοράς το γεγονός πως είμαι η πρώτη στα γκολ, αν και φουνταριστός, οι οποίοι μάλιστα ποτέ δεν εκτελούν πέναλτι. Είναι, όμως η θέση που δίνει την ισοροπία στην επίθεση. Ολες τις διακρίσεις τις κρατώ στην καρδιά μου. Τα ευρωπαϊκά και τα ελληνικά τρόπαια με τον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη, αλλά θα ξεχωρίσω το χρυσό μετάλλιο με την Εθνική, το 2011 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Σανγκάη. Εκεί ανοίξαμε νέους ορίζοντες και είναι το μοναδικό χρυσό μας στο άθλημα, σε αυτό το επίπεδο. Ένα άθλημα που φέρνει διαχρονιά τεράστιες επιτυχίες στη χώρα μας και θέλω να πω ότι με πονάει που δεν τα κατάφερε για τόσο λίγο εφέτος κι η Εθνική ομάδα των ανδρών».

Για την ανάδειξή της το 2011 ως η κορυφαία πολίστρια σε Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο:

«Ήταν χρονιά ορόσημο το 2011. Όταν ήρθαν αυτές οι προσωπικές διακρίσεις δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Σιγά – σιγό το αντιλαμβανόμουν από τα τηλέφωνα που δεχόμουν, τα αφιερώματα και τις συνεντεύξεις. Πιστέψτε με δεν είχα καταλάβει το μέγεθος του επιτεύγματος. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα, την ερασιτέχνη αθλήτρια. Σε κάθε περίπτωση, δεν ένιωσα ποτέ ότι είμαι η κορυφαία στον κόσμο, είχα αμυντικούς μηχανισμούς που δεν με άφησαν να χαλαρώσω. Έτσι γαλουχήθηκα, έτσι είχα μάθει. Να δίνω τα πάντα. Να κυνηγάω, δηλαδή, τον καλύτερο εαυτό μου. Ακόμη και τώρα νιώθω σαν μαθήτρια, διψασμένη για επιτυχίες».

Για τη μεγαλύτερη απογοήτευση που έχει βιώσει στον αθλητισμό:

«Χωρίς δεύτερη σκέψη ο τρόπος που χάσαμε το εισιτήριο πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016. Χάθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτων. Μία ισοφάριση και στη συνέχεια η διαδικασία των πέναλτι. Είχα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς του 2008, αλλά ήμουν μικρή. Οπότε, αυτό που μου λείπει πραγματικά είναι η εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Εύχομαι και ελπίζω να τα καταφέρει η Εθνική και να δώσει το παρών στο Παρίσι».

Για την Εθνική ομάδα γυναικών και εάν θα ήθελε να ξαναπαίξει:

«Θα είμαι ειλικρινής. Μου λείπει η Εθνική γιατί την λατρεύω. Από εκεί και πέρα, όχι μόνο στο πόλο, αλλά σε όλα τα αθλήματα οι Εθνικές ομάδες είναι συνεχώς σε μία διαδικασία αναζήτησης για τη συγκρότηση του καλύτερου ρόστερ. Κάτι φυσιολογικό για να κινείται όλο αυτό προς την επιτυχία».

Για την καθημερινότητα του ερασιτέχνη αθλητή:

«Είναι δύσκολο αυτό που περνάει ένας ερασιτέχνης και ειδικά ο πολίστας. Αν όλα τα αθλήματα θέλουν σκληρώη προπόνηση εμείς θέλουμε παραπάνω λόγω του υγρού στοιχείου, που δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να δίνει… μάχες στο νερό. Οσον αφορά εμένεα έχω προπόνηση το πρωί, μετά δουλειά στο γραφείο και μετά το ρόλο της μητέρας και το σπίτι. Ευτυχώς υπάρχει ισορροπία σε όλα»

Για την ονοματοδοσία του Αλίμου Ν.Α.Σ. με την προσθήκη του χορηγού και γενικότερα την στήριξη των χορηγών:

«Είναι πολύ σημαντική η συνεισφορά των χορηγών μας, γενικότερα όλων των χορηγών στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Θέλω να ευχαριστήσω τους δικούς μας χορηγούς έναν έναν ξεχωριστά μέσα από την καρδιά μου. Την Betsson, τη μαιευτική γυναικολογική κλινική «Ρέα», τον Palmo Travel. Αν δεν τους είχαμε δεν θα είχαμε πετύχει, σε δύσκολες εποχές για τους ερασιτεχνικού συλλόγους.
Eχουμε επιτυχίες και σε επίπεδο Ακαδημιών, όπου μάλιστα πριν ανέβουμε στην Α1 ήμουν και η προπονήτρια των πιο μικρών ηλικιακά κοριτισιών. Με συστηματική δουλειά που ξεκίνησε από την πρώτη χρονιά με τον Βαγγέλη Πάτερο φτάσαμε πέρυσι στην κατάκτηση μεταλλίων κόντρα σε ιστορικές ομάδες του αθλήματος, όπως το ασημένιο των Νέων γυναικών μας, που έχασαν στις λεπτομέρειες στον τελικό από τον Ολυμπιακό. Αυτός ήταν ο πρώτος στόχος μας όταν ιδρύσαμε τον Άλιμο, να δημιουργήσουμε ακαδημιες, να γίνουμε κι εμείς αιμοδότης του γυναικείου πόλο και των Εθνικών ομάδων».

Για την έξοδο στη Ευρώπη: «Είμαστε η πρώτη ομάδα του Δήμου Αλίμου που θα παίξει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Μας στηρίζει ο Δήμος και τον ευχαριστούμε. Βέβαια έχουμε και δικές μας ιδιοκτήτες εγκαταστάσεις. Κάτι που δεν έχουν άλλες ιστορικές ομάδες, όπως για παράδειγμα ο Ολυμπιακός και ο Εθνικός. Και τόσα χρόνια με το ερυθρόλευκο σκουφάκι είδα τις αντιξοότητες σε αυτό το θέμα. Έχουμε θυσιάσει πολλά από τη προσωπική μας ζωή για αυτή την ομάδα, έχουμε φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο και είμαι πεπεισμένη ότι θα πάμε καλύτερα φέτος. Πάντα κοιτάζω την κορυφή.

Να αναφέρω πως πέρυσι από την αρχή ήταν ο στόχος να βγούμε στην Ευρώπη. Ξεκινήσαμε φανταστικά, ήμασταν στην κορυφή με τον Ολυμπιακό. Βέβαια στο μεταξύ μας παιχνίδι, μάς κέρδισε εμφατικά γιατί ήρθαν πεισμωμένες να μας κερδίσουν. Ισως μάλιστα να έκαναν το καλύτερο τους ματς.

Πήγαμε στο φάιναλ φορ του κυπέλλου, που ήταν στους στόχους. Στη συνέχεια πέσαμε στο δεύτερο γύρο. Ακολούθησε η αλλαγή προπονητή. Ο Γιάννης Μπενόπουλος αν και πρώτη φορά στην Α1 βοήθησε πολύ, ενώ στο τέλευταίο ματς με τον Πανιώνιο, που κρίθηκε η έξοδος στην Ευρώπη, ο Πάνος Βέργος που είναι ο νέος μας τεχνικός έδωσε αυτό το κάτι παραπάνω και είμαστε πλέον μία από τις 5 ελληνικές ομάδες που θα συμμετάσχουν στην Ευρώπη».

Για την εφετινή σεζόν: «Κάποιες ομάδες αποδυναμώθηκαν κάποιες δυνάμωσαν πολύ, ενώ ο Ολυμπιακός παραμένει το φαβορί. Εμείς έχουμε αρκετά καινούργια πρόσωπα, που θα πλαισιώσουν όσες παραμείναμε από το περσινό ρόστερ. Δεν έχουμε ανακοινώσει όλες τις μεταγραφές ακόμη. Εχουμε πολύ καλές αθλήτριες, διεθνείς με εμπειρία και δύο σπουδαίες ξένες την Κούλχας και τη Μέγγενς.

Ως αθλήτρια έχω μάθει να σκέφτομαι και να κυνηγάω το απόλυτο την κορυφή. Ρεαλιστικά θέλουμε να κοιτάξουμε κάθε αντίπαλο στα μάτια και κυρίως αυτές που τερμάτισαν πιο πάνω από εμάς. Εμείς με τον προπονητή μας, τον Παναγιώτη Βέργο δουλεύουμε συστηματικά, θέλουμε να είμαστε προσηλωμένες στον στόχο και ενωμένες σαν μια γροθιά.

Στην Ευρώπη θέλουμε να ακουστεί ηχηρά το όνομα του Αλίμου Ν.Α.Σ. Betsson. Δεν θα αφήσουμε την ευκαιρία να ξεγλυστρίσει από τα χέρια μας, θα κάνουμε το παν για να τα καταφέρουμε και αυτό είναι μη διαπραγματεύσιμο.

Θα ήθελα, ωστόσο, να πω και το εξής. Εμεις ωραία τα λέμε εδώ στο στούντιο, όμως όλη η Ελλάδα είναι βυθισμένη σε μεγάλη θλίψη από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Κάθε καλοκαίρι είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Κουράγιο και δύναμη γιατί τα λόγια στερεύουν και έχουμε κουραστεί».