Ο δρόμος του μοναχου(τεσιώτη)

Στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ο Λευτέρης Χουτεσιώτης ήταν τυχερός. Όχι επειδή του δόθηκε για πρώτη φορά η ευκαιρία να παίξει βασικός σε αγώνα πρωταθλήματος, ούτε επειδή του σουτ του Μοράρ στο 8΄πήγε στο δοκάρι. Ήταν τυχερός γιατί ο Παναιτωλικός έπαιξε ανοιχτά, έκανε φάσεις και του έδωσε τη δυνατότητα να μας δείξει πόσο πολύ έχει βελτιωθεί. Ότι είναι πια ένας έτοιμος τερματοφύλακας. Για τον Ολυμπιακό ή για όπου τον βγάλει ο δρόμος.

Το καλοκαίρι θα γίνει 24 ετών. Δεν είναι πια φέρελπις. Έχει έρθει η ώρα που θα πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα. Όπως προείπαμε, είτε στον Ολυμπιακό εφόσον αποφασιστεί η παραμονή του με αυξημένο ρόλο, είτε κάπου αλλού. Εάν ο Ολυμπιακός πάει για να κρατήσει τον Προτό ή να πάρει άλλον έμπειρο ξένο γκολκίπερ στη θέση του Βέλγου, δώσει φανέλα βασικού στον Γιαννιώτη ή στον Στεργιάκη ή σε κάποιον άλλον, δεν το γνωρίζει κανείς ακόμα. Ο Μαρτίνς θα αποφασίσει. Ο Χουτεσιώτης θα αδικήσει τον εαυτό του αν παραμείνει στον Ολυμπιακό για να είναι τρίτος. Είναι πλέον έτοιμος να γίνει πρωταγωνιστής, γιατί όχι και στον ίδιο τον Ολυμπιακό.

Από μικρό παιδί στους Πειραιώτες, άρχισε να μπαίνει στις αποστολές της μεγάλης ομάδας πριν από πέντε χρόνια. Επί Σίλβα πήρε και κάποια ματς στο Κύπελλο, ενώ μπήκε αλλαγή σε ένα παιχνίδι με τον Πανθρακικό, τον Απρίλη του ΄16. Όλα αυτά τα χρόνια, έχει παίξει όλα κι όλα 6 παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Δεν έχει δεχτεί ούτε ένα γκολ σε αυτά τα ματς, αλλά στην πραγματικότητα το πιο δυνατό ήταν αυτό που έδωσε προχτές. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε αγωνιστεί για το Κύπελλο με τον Πλατανιά, στον επαναληπτικό μάλιστα φόρεσε και το περιβραχιόνιο (!), αλλά εκεί δεν είχε την ευκαιρία να δείξει τόσα όσα απέναντι στον...Ρόσα και στους άλλους παίκτες του Δέλλα. Τί έδειξε; Ότι είναι καλός παντού. Στις επεμβάσεις στα μακρινά σουτ έδιωχνε με εντυπωσιακό και ουσιαστικό τρόπο. Καλός στις εξόδους, καλός στις λαβές, καλός με την μπάλα στα πόδια. Γενικά, έτοιμος.

Το πιο δύσκολο σε αυτή την πορεία είναι ότι δεν είχε την ευκαιρία να βελτιώνεται μέσα από τα παιχνίδια, όπως συμβαίνει με κάθε ποδοσφαιριστή, σε κάθε επίπεδο, σε κάθε μέρος του κόσμου. Άλλο είναι να παίζεις αγώνες και άλλο οι προπονήσεις. Ακόμη και στους μικρούς του Ολυμπιακού δεν είχε τόσο φόρτο, ώστε να καλύπτει αδυναμίες. Θυμάμαι ότι είχα βρεθεί στο Ρέντη πριν από λίγα χρόνια, εκείνη την περίοδο του Σίλβα, για ένα ρεπορτάζ. Είχα δει ένα παιχνίδι των Νέων με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ζήτημα ο Χουτεσιώτης να είχε έρθει σε επαφή με την μπάλα πάνω από τρεις φορές, νομίζω όλες από γύρισμα αμυντικών του.

Περισσότερο κι από την τεχνική του Βρουσάι ή την εκρηκτικότητα του Ανδρούτσου όταν παίζει στην κανονική θέση του, η ωριμότητα και η ετοιμότητα του Χουτεσιώτη ήταν αυτή που εντυπωσίασε στο ματς με τον Παναιτωλικό. Τουλάχιστον τα δικά μου μάτια. Αν έπρεπε να του ευχηθώ κάτι, θα ήταν να παίζει περισσότερο. Σίγουρα θα γίνεται καλύτερος εφόσον συμβεί αυτό. Για τον Ολυμπιακό το κέρδος είναι ότι έχει έναν γκολκίπερ που μπορεί αποδεδειγμένα να βοηθήσει σε κάθε περίσταση. Τι θα συμβεί από εδώ και πέρα είναι θέμα του Ολυμπιακού και του ίδιου του παίκτη, αλλά να είναι ο Χουτεσιώτης τρίτος γκολκίπερ θα είναι λάθος και για τους δύο...