Ο… καλός στρατιώτης Σιώπης

Μπορεί να πέρασε στα ψιλά και να υπερκαλύφθηκε από την κάκιστη πορεία της ομάδας με τις απίθανες γκέλες στη Λαμία και το Περιστέρι, αλλά η παρουσία του Μανώλη Σιώπη έως τώρα στον Παναθηναϊκό αποτελεί την όαση σε όλα όσα συμβαίνουν.

Ο 30χρονος αμυντικός χαφ αποκτήθηκε τον Ιανουάριο για να ενισχυθεί η μεσαία γραμμή και πράγματι η ομάδα έκανε εκεί μια σημαντική «ένεση» ποιότητας και διάθεσης.

Διότι με το… καλημέρα στην ομάδα ο Σιώπης μπήκε στο πετσί της, στην φιλοσοφία της και στον τρόπο λειτουργίας της σαν να έπαιζε πολλά χρόνια. Ένας θετικός άνθρωπος που προσπαθεί ακατάπαυστα στην προπόνηση, να δώσει το καλύτερο εαυτό του, να προετοιμαστεί με τον καλύτερο τρόπο, αλλά και να βοηθήσει τους συμπαίκτες του.

Στα παιχνίδια απλά… είναι παντού. Προσπαθεί να βοηθήσει όπου υπάρχει πρόβλημα μένοντας πάντα μέσα στο τακτικό πλάνο που υπάρχει από τον προπονητή, αλλά και να κάνει το… κάτι παραπάνω που χρειάζεται για να μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα.

Σε άμυνα, επίθεση, στη δημιουργία, στην κάλυψη κενών χώρων, στις προσωπικές μονομαχίες, όσο και όπου μπορεί.

Η μικρή σωματοδομή του δεν τον βοηθάει στις στημένες φάσεις και μάλιστα στο πρόσφατο παιχνίδι με την ΑΕΚ ο Βιτόρια δοκίμασε μια… παράτολμη καινοτομία.

Οι κοντοί παίκτες έπαιζαν μπροστά από τους ψηλούς της ΑΕΚ και οι ψηλότεροι του Παναθηναϊκού σε διάταξη ζώνης θα «σκούπιζαν» τα γεμίσματα. Αυτό βέβαια δεν πήγε και πολύ καλά, αλλά ο Σιώπης πάλευε με όλες τις δυνάμεις του να ανταποκριθεί στο πλάνο (που δεν έβγαινε κιόλας) με την προσπάθειά του να είναι συγκινητική.

Ακόμα κι όταν βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο και σταμάτησε να τρέχει παντού από τον πάγκο πλέον δεν σταμάτησε να εμψυχώνει τους συμπαίκτες του δίνοντάς τους οδηγίες να προσέξουν μια πάσα, μια κίνηση χωρίς τη μπάλα, μια σέντρα από την ΑΕΚ.

Δεν κάθισε στον πάγκο απλώς κοιτώντας το ματς και ο, τι ήθελε ας γίνει. Γι΄ αυτό και είναι ένας από τους πλέον αγαπητούς παίκτες στο Κορωπί.

Προφανώς δεν είναι ο σούπερ μπαλαδόρος, ούτε κάνει τη διαφορά, ούτε είναι εκείνος που θα σηκώσει στις πλάτες του την ομάδα ολόκληρη.

Είναι όμως ο πιστός στρατιώτης, που θα φάει την πρώτη σφαίρα αδιαφορώντας για το αν θα χτυπήσει, αρκεί να γίνει η δουλειά και τέτοιοι παίκτες είναι πολύτιμοι στις ομάδες…