Τα μεγάλα δίδυμα συμπατριωτών του Ολυμπιακού

Τρία ακόμα ήταν τα μεγάλα δίδυμα συμπατριωτών ξένων, αλλά στην επίθεση.

Οι ιδέες έρχονται από μόνες τους, δεν τις εκβιάζεις, εμφανίζονται από το πουθενά. Βλέποντας το ματς του Ολυμπιακού με τους Τούρκους, δύο ιδέες μου ήρθανε. Η μία ήταν σαν φωτογραφίες στο γκολ του Σεμέδο και θυμήθηκα Φούνες, Τάσο Μητρόπουλο που έσερναν τους αντιπάλους τους, έτσι έσυρε και ο Σεμέδο τον αντίπαλό του -η μονομαχία τους έχει ξεκινήσει από πολύ πιο πίσω.

Ο Πορτογάλος είναι βουνό, πάρα πολύ δυνατός, και ξύπνιος. Το έχω ξαναγράψει ότι είναι ξύπνιος και ότι προσέχω τι θέσεις παίρνει. Σε αντίθεση με τον Σισέ που δεν ήταν ξύπνιος... Ο Σεμέδο έκανε και ένα σπρωξιματάκι σε αντίπαλο στο β' ημίχρονο ίσα για να τον κάνει να χάσει την ισορροπία του πριν βάλει γκολ, και ίσα να μην του σφυρίξει ο διαιτητής πέναλτι.

Η άλλη ιδέα ήταν η εξής: Σα και Σεμέδο είναι συμπατριώτες και έχουν κάνει συγκλονιστικό δίδυμο στον φετινό Ολυμπιακό, έχουν καθοριστική συμβολή στις δύο προκρίσεις του Ολυμπιακού που φτάνει μια ανάσα από τον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, αφού η Κράσνονταρ είναι στα μέτρα του. Σα και Σεμέδο είναι η μισή ομάδα μέχρι τώρα. Η ιδέα λοιπόν είναι να αναζητήσουμε πότε ξανά η άμυνα του Ολυμπιακού είχε δύο συμπατριώτες ξένους που να ήταν οι καλύτεροι παίκτες της ομάδας.

Έχοντας ασχοληθεί με την ιστορία του Ολυμπιακού και μιλώντας με πρωταγωνιστές, έχω σχηματίσει τη δική μου άποψη εκ των έσω. Στην άμυνα του Ολυμπιακού λοιπόν δεν εχει ξαναυπάρξει άλλο τέτοιο δίδυμο ξένων συμπατριωτών σαν και αυτό τώρα!

Ο Ρομπέρτο ήταν καταπληκτικός τερματοφύλακας αλλά δεν είχε ισπανό παίκτη στην άμυνα του Ολυμπιακού αντάξιό του.

Δίδυμα ξένων παικτών από την ίδια χώρα που να ήταν καθοριστικοί για την ομάδα, έχουν υπάρξει λίγα, αλλά επιθετικά.

Θα ξεκινήσω με ένα που μπορεί να μην γεμίζει πολύ το μάτι στους φιλάθλους, για αυτό έγραψα ότι μιλώντας με τους πρωταγωνιστές σχηματίζεις άλλη άποψη. Ένα παράδειγμα: Ο Περσίδης την εποχή του Γουλανδρή δεν είναι τόσο διαφημισμένος όσο άλλοι παίκτες εκείνης της υπερομάδας. Όμως οι παίκτες τον λάτρευαν. Τον θεωρούσαν πάρα πολύ σημαντικό για τη λειτουργία της ομάδας. Έφευγαν όλοι μπροστά και έσπαγε ο Ολυμπιακός το ένα επιθετικό ρεκόρ μετά το άλλο, επί δύο χρόνια έβαζε ο Ολυμπιακός πάνω από 100 γκολ, έριχνε 11 γκολ, 8 γκολ, εξάρες και πεντάρες, έφευγαν τα πλάγια μπακ μπροστά, και ο μόνος που βοήθαγε τους σέντερ μπακ πίσω ήταν ο Περσίδης. Και ο Ολυμπιακός έκανε τα αμυντικά ρεκόρ της ιστορίας του!

Το δίδυμο λοιπόν Τζόρτζεβιτς-Γκόγκιτς ήταν πολύ δυνατό στην επίθεση. Και καλά ο Τζόρτζεβιτς, μιλάμε για έμβολο τότε, είχε διασκελισμό απίθανο όταν ήταν νέος, ταχύτητα 200άρη, αλλά και ο Γκόγκιτς ήταν πολύ αγαπητός από τους συμπαίκτες του. Τότε δεν χρειαζόταν να πάρεις άδεια από την ΠΑΕ για να κάνεις συνεντεύξεις παικτών, έχω προλάβει το δημοκρατικό καθεστώς ελευθερίας, όλοι οι παίκτες που ήταν εν ενεργεία μού έδιναν συνέντευξη. Όλοι λοιπόν έλεγαν ότι όταν βλέπεις τον Γκόγκιτς σε μεγάλη ηλικία να πηγαίνει πρώτος στο πρέσινγκ, και να τρέχει ακατάπαυστα, ξεσήκωνε και τους υπόλοιπους να πρεσάρουν.

Με Τζόρτζεβιτς και Γκόγκιτς, τους δύο Σέρβους μπροστά, ο Ολυμπιακός έφτασε μια ανάσα από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διάκριση στην ιστορία του, και έπαιξε την καλύτερη μπάλα. Επίσης βοήθησε τότε κι άλλος Σέρβος, ο Ίβιτς.

Άλλο δίδυμο, πιο «γυαλιστερό» από το προηγούμενο ήταν το Τζιοβάνι-Ριβάλντο. Άλλες εποχές τότε στην Ελλάδα, «παχιές οι αγελάδες», έτρεχε και το κρατικό χρήμα, έζησε μια συγκυρία ο Ολυμπιακός που δύσκολα θα την ξαναζήσουμε ποτέ, να παίζουν μαζί δύο Βραζιλιάνοι που λίγα χρόνια πριν είχαν παίξει Εθνική Βραζιλίας και Μπαρτσελόνα. Και όχι σε μεγάλη ηλικία. Τους βάζω στην επίθεση αν και ο Ριβάλντο ήταν μεσοεπιθετικός.

Στο κέντρο ο Ιμπαγάσα με τον Τσόρι ήταν δύο σπουδαίοι ξένοι από την Αργεντινή, αλλά δεν έπαιξαν πολύ μαζί, τα μεγάλα τους ματς τα έκαναν σε διαφορετικές εποχές ο ένας από τον άλλο. Τον Καμπιάσο επίσης δεν τον βάζω, γιατί θέλω οι παίκτες που εξετάζουμε να είναι «πυλώνες» στην ομάδα. Και εννοείται ότι δεν βάζω τον Σαβιολα. Για προσφορά μιλάμε, να είμαστε σοβαροί. Ούτε ασχολούμαι με Νούνιες...

Δύο Ουρουγουανοί καλοί παίκτες ήταν ο Βιέρα με τον Λοσάντα. Όμως ο Βιέρα ήταν αμυντικό χαφ και ο Λοσάντα εξτρέμ, δεν έπαιζαν δηλαδή στην ίδια γραμμή. Οι δε παλιοί παίκτες του Ολυμπιακού μου έχουν πει ότι ο Λοσάντα δεν ήταν «πυλώνας» της ομάδας. Ο Βιέρα ήταν παικταράς, «σκοτώστρα» που ήξερε πολλή μπάλα.

Ένα διάστημα προς το τέλος της δεκαετίας του '70 έπαιξε και ο Περόνε με τον Λοσάντα, αλλά δεν έκανε τη διαφορά ο Περόνε.

Δεν ασχολούμαι με δίδυμα όπως Τζιμπούρ-Αμπντουν ή Μποτία-Ραούλ Μπράβο, θέλω συμπατριώτες ξένους που να ήταν μαζί οι καλύτεροι του Ολυμπιακού. Ο Ορμπάιθ με τον Φουστέρ ήταν καλοί Ισπανοί, όχι τοπ όμως για εμένα ο Ορμπάιθ λόγω ταχύτητας.

Τα «Μινγκ» δεν έπαιζαν στην ίδια γραμμή, ο Προτασόφ ήταν Ουκρανός σέντερ φορ, ο δε Λιτόφτσενκο ήταν χαφ Ουκρανός, και ο Σάβιτσεφ ήταν Ρώσος.

Δίδυμο συμπατριωτών σπουδαίο στην ίδια γραμμή ήταν ο Υβ Τριαντάφυλλος με τον Ρομαίν Αργυρούδη. Στον Υβ κάναμε μεγάλο αφιέρωμα φέτος, δεν θέλω να γράφω τα ίδια. Όμως και ο Ρομαίν ήταν μεγάλος παίκτης. Ήξερε πολλή περισσότερη μπάλα από τον Υβ, αλλά οι παίκτες αγαπούσαν τον Υβ περισσότερο όπως μου έχουν πει διότι ήταν πιο παλικάρι, πιο φιλότιμος, πιο παίκτης ομάδας -και ας μην ήξερε πολλή μπάλα. Οι δύο Γάλλοι που είχε φέρει ο Γουλανδρής άφησαν εποχή.

Του είχε κλέψει τη δόξα του Ρομαίν ο Υβ γιατί είχε παίξει 1 χρόνο παραπάνω από εκείνον, και γιατί ήταν πιο σκόρερ, σε κάθε 2 ματς έβαζε παραπάνω από 1 γκολ μέσο όρο! Και ο Ρομαίν όμως έβαζε σχεδόν 1 γκολ σε κάθε 2 ματς. Και τα γκολ του ήταν σπάνιας ομορφιάς. Και μάλιστα σε ντέρμπι. Ο Ρομαίν σκόραρε σε καθοριστικά ματς.

Για τον Ποντένσε ξέρουν οι αναγνώστες του «ΦΩΤΟΣ» ότι δεν έκανα ούτε ένα θέμα διθυραμβικό πέρσι. Ενώ ξέρει μεγάλη μπάλα ο Πορτογάλος. Εγώ θέλω ο άλλος να είναι ο καλύτερος στη δουλειά του, στον τομέα του. Τον τερματοφύλακα τον θέλω να σώνει την ομάδα. Τον επιθετικό τον θέλω να σκοράρει. Τα κάνω ντρίμπλες και βάζω 1 γκολ κάθε 50 τελικές προσπάθειες, δεν αρκεί. Έτσι πέταγε τους βαθμούς ο Ολυμπιακός πέρσι και βγήκε πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ.

Σπουδαίο παίκτη θεωρώ ως τώρα -έχοντας επιφύλαξη για την εξωγηπεδική ζωή του σύμφωνα με το παρελθόν του- τον Σεμέντο και σπουδαίο τερματοφύλακα τον Σα.

Ο Σαργκάνης, πριν βρεθεί σε εκπληκτική κατάσταση ο Σα, μού είχε πει ότι δύο μόνο τερματοφύλακες μπορούσαν να σηκώσουν τη φανέλα του Ολυμπιακού όλα αυτά τα χρόνια, ο Ρομπέρτο και ο Σα.

Αυτό το δίδυμο απ' την Πορτογαλία στην άμυνα μπορεί να γράψει ιστορία φέτος. Μπροστά όμως ο Ολυμπιακός θέλει κάτι παραπάνω. Και ας βάζει μέχρι τώρα τα γκολ. Και πέρσι τέτοια εποχή τα έβαζε τα γκολ στην Ευρώπη. Το πρωτάθλημα είναι ο στόχος, για να μην πετάς βαθμούς θέλεις τα σίγουρα γκολ απέναντι σε κλειστές άμυνες. Πίσω ο Σα και ο Σεμέντο είναι μισή ομάδα οι δυο τους. Μπροστά ποιος είναι;

Ο τετρακέφαλος με τον δικέφαλο του Σεμέντο στη φωτογραφία που έβαλε το «ΦΩΣ» στην πρώτη σελίδα, τα λένε όλα. Το κορμί του είναι κτισμένο -αλλά όχι για φιγούρα. Αν παρατηρήσετε δεν έχει μεγάλα ποντίκια στα χέρια, δεν έχει φουσκωμένους δηλαδή τους πάνω δικέφαλους. Έχει πολύ γυμνασμένους τους κάτω δικέφαλους και τετρακέφαλους, καθώς και τους ώμους και τις πλάτες που του δίνουν εκτόπισμα. Οι πλάτες Τάσου Μητρόπουλου που έγραφα από την αρχή. Άντε να τον σπρώξει αντίπαλος αυτόν, τους παίρνει παραμάζωμα.

ΥΓ: Ευχαριστώ δυο διαδικτυακούς φίλους που είναι «εγκυκλοπαίδειες» και τους ρώτησα κατ' ιδίαν αν έχω ξεχάσει κάποιο σπουδαίο δίδυμο συμπατριωτών, το έψαξαν με τις συμμετοχές και τα στατιστικά, με βοήθησαν, δεν είχα ξεχάσει. Ο Savvas Gridlock και ο Giorgio Efivos.