Ο άνθρωπος των τίτλων

Τι να γράψει κανείς για τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς;

Τι να γράψεις για έναν παίκτη που έχει γράψει ιστορία;

Θα εστιάσω μόνο σε κάτι -απόλυτα σωστό- που είπε ο Στέλιος Γιαννακόπουλος στο πρόσφατο αφιέρωμα- ένθετο που είχε το ΦΩΣ: «Ο ορισμός του ηγέτη».

Και εντός, και εκτός γηπέδου. Είχα την τύχη και την τιμή να συνεργαστώ μαζί του για πολλά χρόνια -καθώς η θητεία μου στο Γραφείο Τύπου της ΠΑΕ Ολυμπιακός ήταν 11ετής- και πραγματικά ανήκει στην κατηγορία εκείνη των παικτών, για τους οποίους έχω μόνο καλά πράγματα να θυμηθώ. Ο «Τζόλε», κάθε άλλο παρά τυχαία, ήταν αγαπητός σε όλους. Ο αρχηγός που ποτέ δεν «το έπαιζε αρχηγός», γιατί αυτό που είσαι, δεν χρειάζεται να το υποδυθείς. Ο άνθρωπος που ποτέ δεν δημιουργούσε προβλήματα, αλλά πάντοτε έβρισκε τρόπο να τα λύνει: Είτε με το να μπαίνει μπροστά, είτε με το να κρατιέται πίσω. Ιδιαίτερα ευφυής, ήξερε να διακρίνει, κατά περίσταση, ποια ήταν η πιο σωστή στάση. Και αυτήν υιοθετούσε.

Θυμάμαι μια φορά, μετά από μια νίκη στο πρωτάθλημα που του είχα ζητήσει να έρθει να μιλήσει στην τηλεόραση, για τις καθιερωμένες δηλώσεις. «Να μιλήσει κάποιος άλλος», ήταν η απάντησή του. «Μα εσύ είσαι ο αρχηγός», αντέτεινα. «Ακριβώς. Ο αρχηγός είναι για να μιλάει στα δύσκολα, μετά από ήττες, όχι όταν όλα είναι μια χαρά», με είχε αποστομώσει, με εκείνο το αφοπλιστικό του χαμόγελο.

Πόσο το θυμάμαι αυτό το χαμόγελο του! Έδινε σε όλες τις καταστάσεις την αισιοδοξία και την προοπτική της τελικής νίκης που… ως δια μαγείας, πάντα στο τέλος, ερχόταν: Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι σε 13 χρόνια, πανηγύρισε 12 πρωταθλήματα με την «ερυθρόλευκη».

Ευγενής, πρόσχαρος, με σωστές και μετρημένες τοποθετήσεις, με τα ωραία και έξυπνα πειράγματά του, σε όλους μας, αλλά και μαχητής που «ποτέ δεν το έβαζε κάτω». Κατ’ εξοχήν ήρεμος, γι’ αυτό άλλωστε και σχεδόν πάντα, αποτελεσματικός.

Μόνο μια φορά τον θυμάμαι να έχει «φορτώσει» κανονικά.

Ήταν λίγο αφότου είχαν ξεκινήσει οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία και ένας Αμερικανός δημοσιογράφος -αν δεν με απατά η μνήμη μου από την «Washington Post»- είχε ζητήσει και είχε πάρει την άδεια για να κάνει μία συνέντευξη μαζί του. Η ομάδα έπαιζε τότε στο ΟΑΚΑ, όπου και είχε οριστεί να γίνει η συνάντηση. Ήμασταν οι τρεις μας, καθώς ο Τζόλε μου είχε ζητήσει να τον βοηθήσω στο μεταφραστικό κομμάτι. Ο εν λόγω λοιπόν δημοσιογράφος έπνεε τα μένεα εναντίον του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, του προέδρου της τότε Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, και με κάπως επίμονο και ταυτόχρονα άκομψο τρόπο, προσπαθούσε να εκμαιεύσει από τον μέσο του Ολυμπιακού ότι ο εν λόγω Σέρβος πολιτικός ήταν εγκληματίας πολέμου.

«Να του πεις ότι εγκληματίες πολλών πολέμων, τόσα χρόνια, είναι αυτοί. Η Αμερική θέλει να μας διαλύσει, αυτό να του πεις», γυρνάει και μου λέει κάποια στιγμή, με μάτια που άστραφταν, ο Πρέντραγκ.

Ο δημοσιογράφος έφυγε τελικά απογοητευμένος και κομματάκι δυσαρεστημένος. Κι όμως, ο Τζόλε, του είχε δώσει… τίτλο! Κατά την προσφιλή του άλλωστε συνήθεια…