Κανένας δεν είδε φως και μπήκε

Έχει καταντήσει κουραστικό... “Όχι άλλο κάρβουνο”, έγραψε πρωτοσέλιδα το σημερινό “ΦΩΣ” για την εμφάνιση του Ολυμπιακού στην Λιβαδειά. Οι “ερυθρόλευκοι” από εκεί που θα εμφανίζονταν πλημμυρισμένοι από πάθος στην Βοιωτία για το 5 στα 5, έχουν ως ρεαλιστικό στόχο πλέον το καλό εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ, να βρεθούν δηλαδή στον 3ο προκριματικό και όχι στον 2ο!

Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό που συνέβη στην Λιβαδειά; Μήπως να θυμηθούμε τι γράφαμε όλοι μας μετά την εντός έδρας ήττα από την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη για προπονητή και παίκτες; Να θυμηθούμε τι γράφαμε μετά τον αποκλεισμό στο Κύπελλο ή μετά τις ισοπαλίες σε Περιστέρι και Φάληρο με Παναθηναϊκό;

Όλα έχουν ξεκινήσει ωστόσο από το καλοκαίρι! Αυτή είναι η μία και μοναδική αλήθεια. Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο όταν αποφασίστηκε να προσληφθεί ένας προπονητής που ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΝΕΝΑΣ!

Ο Μπέσνικ Χάσι ήρθε στην Ελλάδα έχοντας σύντομη ημερομηνία λήξης. Στοιχήματα έβαζαν στο Ρέντη για το αν θα προλάβαινε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, εφόσον περνούσε τον Ολυμπιακό στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Παρόλα αυτά, έγιναν όλα τα χατίρια του συγκεκριμένου προπονητή! Ενός προπονητή που αμφισβητήθηκε στο άκουσμα ότι θα υπέγραφε στους “ερυθρόλευκους”.

Φτάσαμε λοιπόν Πρωταπριλιά να μιλάμε για τον Γκαρθία, τους παίκτες που πολύ απλά είναι ανήμποροι και το βαρύ κλίμα που επικρατεί στην ομάδα μετά το 1-1 με τον Λεβαδειακό. Λες και ανακαλύψαμε ξαφνικά σαν άλλοι Φλέμινγκ την πενικιλίνη. Λες και σαν άλλοι Κολόμβοι πατήσαμε για πρώτη φορά στις ανατολικές ακτές της Αμερικής. Μιλάμε για φοβερές... ανακαλύψεις!

Μετά το 1-1 με τον Παναθηναϊκό γινόταν ολόκληρη κουβέντα για τη “σκούπα” που θα πάρει στο ρόστερ η διοίκηση το καλοκαίρι. Από τότε ξεκίνησε και η προπονητολογία, καθώς ο Γκαρθία δεν πείθει κανέναν πλέον μέσα στην ομάδα ότι μπορεί να την επαναφέρει στο θρόνο της την επόμενη σεζόν. “Καμμένο χαρτί” είναι πλέον ο Ισπανός που ανέλαβε μία ομάδα η οποία σε καμία περίπτωση δεν ήταν δική του, αλλά αντί να την πάει προς τα μπρος ή έστω να την κρατήσει στα ίδια επίπεδα, εμφάνισε μία ομάδα με φθίνουσα πορεία.

Έπεσαν όλοι πάνω στον Λεμονή για να του χρεώσουν όλα τα δεινά της ομάδας τη φετινή σεζόν! Έπεσαν όλοι πάνω στον Χάσι να τον “πυροβολήσουν”. Τώρα πληρώνει το μάρμαρο ο Γκαρθία.

Οι δε παίκτες έχουν στηθεί στον τοίχο προ πολλού. Βέβαια, οι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές που είναι στο ρόστερ, έχουν κατακτήσει πρωταθλήματα. Οπότε, η κατηγορία ότι δεν έχουν καρδιά πρωταθλητή, δεν υφίσταται. Ειδικά ο φετινός Ολυμπιακός δεν είχε έλλειψη καρδιάς. Έλλειψη δυνάμεων είχε. Έμοιαζε με έναν Ολυμπιακό που σε κάθε ματς ξεκινούσε λες και μόλις είχε ολοκληρώσει τον αγώνα του στον... Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών.

“Φαγώθηκαν” λοιπόν οι προπονητές, είναι δεδομένο ότι θα “φαγωθούν” και κάποιοι παίκτες. Το ερώτημα είναι ένα: Μόνοι τους ήρθαν; Είδαν φως και μπήκαν στο Ρέντη; Ποιος πήρε τις αποφάσεις για τις συγκεκριμένες επιλογές προπονητών (συν τις αντικαταστάσεις τους) και ποδοσφαιριστών; Ποιος έλεγε μετά το 1-3 επί της Παρτιζάν στο Βελιγράδι ότι ο Χάσι είναι προπονητάρα;

Ποιος έλεγε μετά το 2-0 από την Γιουβέντους στο Τορίνο ότι “ευτυχώς επιστρέψαμε στην κανονικότητα με τον Λεμονή”; Ποιος έφερε τον Γκαρθία; Πώς ήρθαν όλοι με λίγα λόγια;

Μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι αυτοί που έκαναν τις επιλογές, να λογοδοτήσουν στον Μαρινάκη; Έναν Μαρινάκη που οι επιλογές του τα τελευταία δύο χρόνια στους προπονητές είναι – βάσει αποτελεσμάτων – κακές, ωστόσο από την άλλη κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δεν έβαλε λεφτά. Ίσα-ίσα που το περασμένο καλοκαίρι τίναξε την μπάνκα!

Κοντά στα 20 εκ. ευρώ έριξε για μεταγραφές. Δεν τα λες λίγα σε περίοδο κρίσης και ειδικά σε μία χρονιά που δεν ήξερε καν ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ότι ο σύλλογος θα έμπαινε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Από αυτά τα 20 εκ. ευρώ ξέρετε πόσα εκατομμύρια βοήθησαν; Ο Προτό που ήρθε ελεύθερος, ο Koύτρης που κόστισε 600 χιλιάρικα, ο Ταχτσίδης που πήγε η μεταγραφή του στα 700 και ο Σισέ που κόστισε άλλα 300! Ο δε Ένγκελς των 7 εκ. ευρώ πότε παίζει και πότε βρίσκεται στην εξέδρα. Ο Οφόε αν εξαιρεθεί το πρώτο δίμηνο, αγνοείται η τύχη του. Για Εμενίκε, Τζούρτζεβιτς, Καρσελά, Βούκοβιτς, Μίλιτς που κόστισαν αρκετά εκατομμύρια ευρώ ας το αφήσουμε καλύτερα. Πονεμένες ιστορίες όλες. Ο δε Μιραλάς είναι μία ξεχωριστή περίπτωση.

Μήπως λοιπόν έφτασε η στιγμή κάποιοι να πουν ότι “κάναμε λάθος” και να αναλάβουν τις σοβαρές ευθύνες που έχουν για τον σχεδιασμό της φετινής χρονιάς; Είναι πολύ εύκολο να ρίχνουμε το φταίξιμο στους προπονητές και στους παίκτες, όμως, το ξαναλέμε: Κανένας δεν μπήκε απρόσκλητος στο προπονητικό κέντρο του Ρέντη. Κάποιος τους πρότεινε, κάποιος έβαζε το χέρι του στη φωτιά για αυτούς, κάποιος είχε εγγυηθεί ότι θα ανέβαζαν επίπεδο τον Ολυμπιακό κι αυτός ο “κάποιος” σίγουρα δεν ήταν ο Μαρινάκης, αλλά ορισμένοι συνεργάτες του. Έφτασε λοιπόν η στιγμή να λογοδοτήσουν!