Έτσι ονειρεύονται τον Ολυμπιακό!

Στο παιχνίδι με τη Λάρισα ο κόσμος που βρέθηκε στο «Γ. Καραϊσκάκης» ευχαριστήθηκε ποδόσφαιρο. Είδε την ομάδα του να βγάζει ωραίους συνδυασμούς και αυτοματισμούς στον αγωνιστικό χώρο. Οι ποδοσφαιριστές του Πέδρο Μαρτίνς προκάλεσαν το αυθόρμητο χειροκρότημα των οπαδών. Μίας πάστας οπαδών που είναι απαιτητικοί, είναι δύσκολοι, αλλά δεν είναι άδικοι και ξέρουν τι βλέπουν.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα με την ΑΕΛ οι φίλοι του Ολυμπιακού φώναξαν το «έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό». Τους βγήκε αυθόρμητα εκείνη τη στιγμή. Δεν το φώναξαν γιατί ο Ολυμπιακός νικούσε τη Λάρισα. Τους βγήκε αυθόρμητα γιατί πρώτα απ' όλα τους ευχαριστούσε αυτό που έβλεπαν.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού έτσι ονειρεύεται την ομάδα του να βγάζει υγεία και αυτό είναι το σημαντικότερο. Ο οπαδός που πηγαίνει στο γήπεδο φεύγει από αυτό ήρεμος, γεμάτος από το θέαμα και το ωραίο ποδόσφαιρο, αλλά πάνω απ' όλα εισπράττει ότι αυτό που είδε είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης και της έννοιας.

Βλέπει μία ομάδα που έχει δημιουργηθεί με ποδοσφαιρική λογική. Είναι πλαισιωμένη από ανθρώπους που έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο, έχουν γνώση σε αυτό και τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Έγιναν κινήσεις σύμφωνα με τα "θέλω" και τις ανάγκες του συνόλου και αυτό αρέσει. Βλέπει τον Ολυμπιακό να έχει βρει ξανά τον χαρακτήρα του και να παλεύει μέσα στο γήπεδο, να είναι κυρίαρχος έτσι όπως τον ήξερε πάντα και να πιστεύει μέχρι και στην κατάκτηση του τίτλου και να το δείχνει με πράξεις.

Βλέπει στοιχεία που χάθηκαν να έχουν μπει ξανά στην ομάδα και δεν θα του το χαλάσει το -8 από τον ΠΑΟΚ. Το θέλει το πρωτάθλημα, αλλά θέλει πιο πολύ αυτό που ζει και είναι κάτι πολύ ωραίο, κάτι ποδοσφαιρικό, κάτι που έχει σχέση με τον Ολυμπιακό και βασικά κάτι που του δημιουργεί προοπτική για ένα ακόμα πιο λαμπρό μέλλον την επόμενη σεζόν.

Δύσκολος και περήφανος

Ο οπαδός του Ολυμπιακού είναι δύσκολος, αλλά είναι και περήφανος. Δεν ήταν ακραίο αυτό που ακούστηκε στο φαληρικό γήπεδο στο παιχνίδι με τη Λάρισα. Ήταν φυσικό επακόλουθο της καλής δουλειάς που έχει γίνει στον σύλλογο. Μίας καλής δουλειάς που είναι ομαδική. Ο Καρεμπέ με τον Μοντέστο, προστάτευσαν και προστατεύουν τον προπονητή, του δημιούργησαν τις συνθήκες που ήθελε για να δουλέψει. Ο Πέδρο Μαρτίνς τους δικαιώνει και μέσα στα πόδια του δεν υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν την προσωπική τους προβολή, αλλά άνθρωποι που είναι εκεί για να του κάνουν τη ζωή πιο εύκολη.

Επίσης δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί προπονητές που άκουσαν το όνομα τους από την κερκίδα κι ενώ έχουν τον Ολυμπιακό οκτώ βαθμούς μακριά από την κορυφή. Αυτό μόνο με τον Μαρτίνς έχει συμβεί. Θα προτιμούσε και ο ίδιος να είναι πρώτος και να χειροκροτείται, αλλά σίγουρα αισθάνεται μία δικαίωση για τη δουλειά του, γιατί άδικος δεν είναι και του αναγνωρίζονται τα πάντα. Θα πιστωθεί αυτόν τον εξαιρετικό Φορτούνη, θα πιστωθεί την τρομερή διαχείριση του ρόστερ, θα πιστωθεί ακόμα και την επιμονή του για τον Σα.

Για να κλείσουμε, όμως καλό θα είναι προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και στην πραγματικότητα του Ολυμπιακού. Μπροστά υπάρχει ένας μήνας που θα κρίνει πολλά και η μπάλα πρέπει να μείνει στο έδαφος και τα μυαλά στο κεφάλι.