Οι «πινελιές» του Ολυμπιακού στο χορτάρι κάνουν τη διαφορά…

Η κατάκτηση του φετινού τίτλου φαντάζει μακρινή και δύσκολη, στα όρια του ακατόρθωτου. Όχι φυσικά γιατί ο ΠΑΟΚ έχει τρομερή ομάδα ή ανίκητη αλλά γιατί η προστασία του από τις… κακοτοπιές είναι εμφανής και στον πλέον αφελή οπαδό. Ακόμη και υπό νορμάλ συνθήκες, η διαφορά οκτώ βαθμών (ή… 10 κατά τον φανφάρα Λουτσέσκου…) στο ελληνικό πρωτάθλημα των 30 αγώνων είναι πολύ δύσκολο να καλυφθεί. Πόσο μάλλον όταν απομένουν 15 παιχνίδια όλα κι όλα. Και μάλιστα υπό τον μανδύα της «κάθαρσης»…

Δεν ξέρω πως θα καταλήξουν οι δύο εγχώριες φετινές διοργανώσεις. Αν θα μπορέσει ο ΠΑΟΚ να… ισοφαρίσει τον Άρη στους τίτλους ή αν ο Ολυμπιακός επιστρέψει στην κορυφή μετά από απουσία ενός χρόνου. Δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φθάσει ο Ολυμπιακός στο Κύπελλο. Κανονικά στο τρόπαιο, αλλά δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν και καταλαβαίνετε τι εννοώ…

Αυτό που ξέρω και ικανοποιεί περισσότερο από όλα τους οπαδούς του, είναι ότι ο Ολυμπιακός παίζει φέτος τέτοια μπάλα, που έχουν να δουν από την εποχή του Βαλβέρδε. Και φυσικά δεν έχω καμία διάθεση να κάνω συγκρίσεις. Άλλη ομάδα τότε, άλλη τώρα. Άλλος προπονητής τότε, άλλος τώρα. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» παίζουν ελκυστικό ποδόσφαιρο κι αυτό είναι που τους αναγνωρίζει ο κόσμος τους. Γιατί μπορεί να φωνάζει κατά καιρούς ή να γκρινιάζει, όμως φέτος συμβαίνει αυτό που όλοι ήθελαν ακόμη και τις μέρες που η ομάδα έπαιρνε τίτλους. Να παίζει μπάλα! Να παίζει ποδόσφαιρο τέτοιο που «γεμίζει» τον κόσμο και το οποίο περνάει τις νίκες σε δεύτερη μοίρα. Οι οποίες νίκες μάλιστα, αν συνοδεύονται από τέτοιες ποιοτικές εμφανίσεις, αποτελούν τον τέλειο συνδυασμό ακόμα και για τον πιο ανικανοποίητο οπαδό, οποιαδήποτε ομάδας…

Είναι γεγονός και πρέπει να το παραδεχτούμε όλοι, ότι φέτος ο Ολυμπιακός έχει πέρα από ποιότητα παικτών και ποιοτικό προπονητή! Όχι, όπως πέρσι και πρόπερσι, με τις συνεχείς αλλαγές στο πάγκο με κόουτς αμφιβόλου αξίας (βλέπε Χάσι) που το μόνο που έκαναν ήταν να συναγωνιστούν ο ένας τον άλλον σε λάθη διαχείρισης, τόσο του ρόστερ όσο και των παιχνιδιών. Συμφωνούμε όλοι πιστεύω ότι πέρσι ειδικά, οι Πειραιώτες δεν είχαν υλικό τέτοιο που θα μπορούσε να παίξει μπάλα σαν την φετινή. Σίγουρα δεν είχε. Ήρθαν στο λιμάνι ποδοσφαιριστές τουρίστες ή λίγοι σε αξία και ψυχολογία, που δεν άντεξαν την πίεση και περισσότερο κάθισαν στα παχυλά συμβόλαια τους παρά προσπάθησαν να βγάλουν την ομάδα από το αδιέξοδο. Το παραδέχθηκε χθες και ο Βαγγέλης Μαρινάκης. «Κανείς δεν φταίει για την περσινή αποτυχία. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η Ομοσπονδία, ούτε οι αντίπαλοι. Εμείς πρέπει να είμαστε πιο δυνατοί να τους κερδίζουμε όλους». Κι αυτό ακριβώς είναι που χτίζεται στο φετινό πρωτάθλημα, ανεξάρτητα τελικού αποτελέσματος. Με προπονητή δουλευταρά, ικανότατο, με όραμα, με στόχο. Πάνω από όλα δίκαιο. Και με ικανότατο ρόστερ, το οποίο πέρα από ποιότητα και αξία, έχει πολλούς καλούς χαρακτήρες, που βάζουν πρώτα από όλα το σύνολο και μετά τους εαυτούς τους. Κι αυτό είναι ένα ακόμη παράσημο για τον κόουτς…

Ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός δεν καταφέρει να φτάσει σε έναν τίτλο τη φετινή σεζόν, θα έχει βάλει τις βάσεις για τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης ομάδας τα επόμενα χρόνια. Και τι καλύτερο από την μπαλάρα που παίζει φέτος κι έχει προκαλέσει τα εγκωμιαστικά σχόλια των αντιπάλων του, μεγάλων ή μικρών. Όποιος δεν το βλέπει, δεν το παραδέχεται ή δεν το δέχεται, ας ψάξει αλλού για ελκυστικό ποδόσφαιρο. Σε ξένα πρωταθλήματα όμως,όχι στο ελληνικό…