Οι 46 αποκρούσεις του Πασχαλάκη έκαναν τη διαφορά
O Kώστας Χαλέμος γράφει στο ΦΩΣ για το πόσο σημαντικός είναι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ο ρόλος του τερματοφύλακα.
Ο ΠΑΟΚ έδειξε στην Τρίπολη ότι μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς τον πρώτο του σκόρερ, Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς. Δεν ξέρω, αν θα συνέβαινε το ίδιο στην περίπτωση που έχανε τον τερματοφύλακά του, Αλέξανδρο Πασχαλάκη.
Με τις σωτήριες αποκρούσεις του στο πρώτο ημίχρονο ο 29χρονος γκολκίπερ φρέναρε τον Αστέρα και κράτησε ζωντανή την ομάδα του στο κυνήγι της νίκης, σε ένα ματς που όλοι το χαρακτήριζαν κομβικό στην έκβαση της μάχης για τον τίτλο.
Ολυμπιακός: Να μη «βλέπει» τους άλλους
Στο ματς αυτό η στατιστική υπηρεσία της Σούπερ Λιγκ πίστωσε τον Πασχαλάκη με 8 αποκρούσεις, δείγμα του πόσο υπέφερε ο ΠΑΟΚ στην Τρίπολη και πόσο καθοριστική ήταν η συμβολή του τερματοφύλακα στην κατάκτηση του διπλού.
Όμως ο Πασχαλάκης δεν υπήρξε φύλακας-άγγελος μόνο στην Τρίπολη. Αν ο ΠΑΟΚ έχει το μικρότερο παθητικό γκολ (6) ύστερα από τις 15 πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, το οφείλει σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν και στις 46 συνολικά αποκρούσεις που έχει πραγματοποιήσει σε 1.428 λεπτά συμμετοχής (!)
Μιλώντας για τον -με διαφορά 8 βαθμών- πρωτοπόρο του πρωταθλήματος, οι 46 αποκρούσεις είναι μεγάλος αριθμός, αν σκεφθεί κανείς ότι οι Γιαννιώτης και Σα στον Ολυμπιακό έχουν κάνει μαζί 36 (19+7), ο Μέγερι στον Ατρόμητο 33 και ο Μπάρκας στην ΑΕΚ μόλις 27!
Δίχως τον Πασχαλάκη ο ΠΑΟΚ δεν θα βρισκόταν στην κορυφή. Όπως η Λίβερπουλ δεν θα καμάρωνε στην πρώτη θέση της Πρέμιερ Λιγκ, αν δεν υπήρχε κάτω από τα δοκάρια της ο Άλισον. Ούτε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα έτρεχε σερί 6 νικών με τον Σόλσκιερ στον πάγκο, αν δεν είχε τον κέρβερο Ντε Χέα.
Ο τερματοφύλακας, εκ της θέσεώς του, ήταν πάντα το «άλφα» σε μια ομάδα. Στο διάβα του χρόνου, ωστόσο, με τις αλλαγές που επήλθαν στο παιχνίδι, ο ρόλος του έγινε ακόμη πιο πολύτιμος, φτάνοντας στο σημείο σήμερα να αποτελεί το άλφα και το ωμέγα.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι μετοχή του ανέβηκε κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, τινάχtηκε κυριολεκτικά στα ύψη: Ο Έντερσον στοίχισε -το 2017- στη Μάντσεστερ Σίτι 40 εκατομμύρια ευρώ. Ο Άλισον το 2018 στη Λίβερπουλ 72,5 εκατομμύρια και ο Κέπα το ίδιο διάστημα στην Τσέλσι 80.
Όλοι τους, όμως, απέδειξαν ότι άξιζαν τα λεφτά τους. Η Λίβερπουλ έχασε κοτζάμ Τσάμπιονς Λιγκ από τον γκαφατζή Κάριους. Και ο Γκουαρντιόλα δεν θα έπαιρνε ποτέ τον τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ, αν στη θέση του Έντερσον ήταν ο, ύψους και του βάθους, Χαρτ.
Κάποτε, οι ειδικοί λέγανε ότι ένας τερματοφύλακας είναι καλή επένδυση, αν μπορεί να δώσει στην ομάδα τέσσερις ή πέντε νίκες μέσα σε μια σεζόν… Στις μέρες μας οι απαιτήσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες… Δεν αρκεί ο τερματοφύλακας να σταματά μόνο τους επιθετικούς αλλά πρέπει και να κάνει παιχνίδι.
Aυτός είναι υπεύθυνος για να θέσει την ομάδα σε κίνηση, παίρνοντας κάθε φορά τις σωστές αποφάσεις και εκτελώντας τις σωστά, προκειμένου η μπάλα να προωθηθεί με σιγουριά στην επίθεση. Είναι ένας πλέι-μέικερ που μοιράζει το παιχνίδι στους συμπαίκτες του.
Μια μέτρια ομάδα με έναν καλό τερματοφύλακα μπορεί να γίνει ανταγωνιστική. Αντίθετα ένας μέτριος τερματοφύλακας μπορεί να χαντακώσει μια καλή ομάδα. Ο Μπράιαν Κλαφ είχε δεχθεί κριτική από το διοικητικό συμβούλιο της Νότιγχαμ, όταν το 1977 έδωσε 270.000 λίρες (303.000 ευρώ) για να πάρει από τη Στόουκ Σίτι τον Πίτερ Σίλτον.
Ένας σύμβουλος τον ρώτησε αν ήταν σωστό να πληρώσουν τόσα πολλά χρήματα για έναν παίκτη που για 85 λεπτά δεν θα συμμετείχε στο παιχνίδι. Τότε ο σοφός Κλαφ έδωσε την εξής αποστομωτική απάντηση: «Αν η υπόλοιπη ομάδα τα έκανε όλα σωστά, δεν θα τον χρειαζόμαστε…»