Αν το πληρώνουν και το υπονομεύσουν…

Εάν είναι να συμφώνησαν όλοι, να δόθηκαν ουκ ολίγα χρήματα για τη διεύρυνση της ισονομίας, να έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα αισιοδοξίας μετά και την αύρα που έφερε από τη Σκωτία η Εθνική και πάλι να υπάρξουν προβλήματα, γκρίνιες και ανεβασμένοι τόνοι, τότε πραγματικά δεν θα υπάρχει καμία σωτηρία.

Το ημιαυτόματο οφσάιντ και η γραμμή του γκολ είναι προσθήκες που τιμούν το ελληνικό πρωτάθλημα και δείχνουν πρόθεση από τα στελέχη του να βρεθεί επιτέλους ένας τρόπος για να εξαλειφθούν τα «πριν και τα μετά». Γύρω από τις διαιτησίες των αλλοδαπών ρέφερι.

Θα εξαλειφθούν; Μάλλον όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση θα το σκεφτεί κανείς δυο και τρεις φορές παραπάνω να προβεί σε αμφισβητήσεις. Να μπερδεύει τις γραμμές και να ανακαλύπτει ανθρώπινες παρεμβάσεις στα μηχανήματα.

Προφανώς και μπορεί να γίνουν και πάλι λάθη, αλλά είναι βέβαιο πως θα περιοριστούν. Κυρίως στο θέμα των οφσάιντ δε θα χρειάζεται και τόσος χρόνος ελέγχου που σε κάποιες περιπτώσεις ήταν έως και καταστροφικός για την ποιότητα ή το ρυθμό ενός αγώνα, πέραν των υπολοίπων που προκαλούσε. Μετά τον αγώνα.

Προφανώς επίσης και μπορεί πάντα να βρίσκεται ένα λόγος για να γεννά διαμαρτυρίες. Για παράδειγμα οι επιλογές των ξένων διαιτητών και οι αποφάσεις για το ποιος θα σφυρίξει στο ένα ντέρμπι και ποιος στο άλλο ή σε ποιο δίνεται μεγαλύτερη σημασία σε κάθε αγωνιστική, δεν ελέγχονται ούτε αυτομάτως ούτε… ημιαυτομάτως.

Για να υπάρξει ένα φινάλε σεζόν σαν κι αυτό που όλοι θέλουμε (οι ομάδες επίσης) και αξίζει στο αναβαθμισμένο διεθνώς ποδόσφαιρό μας, θα πρέπει να υπάρξει και εμπιστοσύνη. Όσο μεγαλύτερη γίνεται, γιατί το τέλειο δεν θα το βιώσουμε ποτέ. Και για να μην είμαστε άδικοι ή να τα αντιμετωπίζουμε όλα στραβά: όσα έχουμε δει φέτος να συμβαίνουν σε μεγάλες λίγκες από πλευράς διαιτησίας και συμπεριφοράς κορυφαίων ομάδων στον ανταγωνισμό, μας ξεπερνούν πολύ. Ακόμη κι εμάς!