Εκτός από χαμένος (ξανά) και... ανακόλουθος ο Αλμέιδα!

Tέσσερις μέρες μετά την συντριβή - την πιο ευρεία της «κιτρινόμαυρης» καριέρας του - στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο Ματίας Αλμέιδα κλήθηκε να παρουσιάσει, για πρώτη φορά στην σεζόν κόντρα στον Ολυμπιακό, μια ΑΕΚ ανταγωνιστική και διεκδικήτρια του πρωταθλήματος.

Απέτυχε (άνευ πολλών επαίνων...), ειδικά στο δεύτερο σκέλος.

Όχι μόνο λόγω του αποτελέσματος -που αφήνει την ομάδα του στο -5 από την κορυφή (ουσιαστικά στο -6, λόγω ισοβαθμίας), μια αγωνιστική πριν το φινάλε της κανονικής περιόδου (όταν πάει στο «Bικελίδης»)- αλλά γιατί, για ν' αποτρέψει νέο διασυρμό, έπαιξε αποδεχόμενος ότι είναι υποδεέστερος του αντιπάλου του κι αποκηρύσσοντας την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, ενώ την παραμονή του αγώνα στις καθιερωμένες του δηλώσεις, στο κανάλι που είχε τα δικαιώματα του αγώνα,... ορκιζόταν ότι η ομάδα του θα μείνει πιστές σ' αυτές!

Ωστόσο ο φόβος (μιας νέας εξάρας) φύλαγε τα... έρμα, τελικά, για τον ...μεταλλαγμένο, από ιδεαλιστή σε «πραγματιστή», Αλμέιδα, που κατέβασε την ομάδα του με τρία στόπερ (πρώτη φορά μετά τα δύο πρώτα ματς πρωταθλήματος του ως τεχνικός της «Ένωσης», το ...2022) και παράτησε την μπάλα, γυρίζοντας πολλά μέτρα πίσω, ώστε να περιορίσει τους χώρους που αρέσκεται να ψάχνει για να εκμεταλλευθεί η ομάδα του Πειραιά.

Και ναι μεν, ως ...ανακόλουθος πια, κατάφερε να μην «τρώει» ...σωρηδόν φάσεις και γκολ από τους «ερυθρολεύκους», αλλά την ίδια στιγμή δεν απείλησε κιόλας, όταν ο στόχος ήταν η νίκη για το ...προσπέρασμα επί των Πειραιωτών. που ήρθαν στη Ν. Φιλαδέλφεια σε απόσταση βολής (-2).

Αλλά μάλλον η στόχευση, μετά το... μπούλιγκ και την τρομοκρατία που υπέστη, στον πρώτο ημιτελικό, η ΑΕΚ, άλλαξε.

Ήταν να μην επαναληφθεί εκείνο το «μαύρο» βράδυ.

Aν ο στόχος ήταν αυτός, τότε μπορούμε να πούμε ότι «η εγχείρηση πέτυχε».

Μόνο που ο «ασθενής (με τα «κιτρινόμαυρα») πέθανε»...

Γι αυτό, άλλωστε, ο κόσμος της ΑΕΚ γιουχάισε, στο τέλος του αγώνα (και στην ανάπαυλα) και «πολιόρκησε» τα επίσημα του γηπέδου.

Γιατί ήθελε περισσότερα απ' αυτό και την γενικότερη εικόνα αδυναμίας, που έβγαζε η ομάδα του.

Ειδικά δημιουργικά.

Γιατί οι πρωτοτυπίες του Αλμέιδα συνεχίστηκαν με το να μην κατεβάσει αμυντικό χαφ (παγκίτης ο Σιμάνσκι), να επιλέξει τον Γκατσίνοβιτς αριστερό μπακ (αφού ο 35χρονος και «υπ' ατμόν» Χατζισαφί... έσκασε την Τετάρτη και τον Πήλιο δεν τον ...βλέπει πλέον) και τους Πινέδα - Ελίασον να μπαίνουν μετά το 74'.

Aποτέλεσμα η («κομμένη» στα δύο) ΑΕΚ να ψάχνει απειλές σχεδόν αποκλειστικά μέσα από κάποια αναμπουμπούλα, μετά από «στημένα», λόγω ύψους και όγκου του Πιερό.

Ούτε αυτό πήγε καλά...

Ο δυναμισμός που επέδειξαν οι (με θιγμένο τον ποδοσφαιρικό τους εγωισμό) παίκτες του, επιδιώκοντας την εξι-λέωση, δεν επαρκούσε για να... μακιγιάρει την εικόνα και τη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων και στην τελική η ομάδα που έπαιξε το παιχνίδι της επιβραβεύθηκε.

Όπως κι αυτή που ενισχύθηκε το Γενάρη.

Γιατί ο (διεθνής με τη Νιγηρία αριστερός οπισθοφύλακας) Μπρούνο, που «έσβησε» τον Ελίασον την Τετάρτη. δημιούργησε (ως εξτρέμ) το μοναδικό γκολ της Κυριακής.

Την ίδια στιγμή που η ΑΕΚ έχουμε χάσει το μέτρημα πόσες μεταγραφικές περιόδους αναζητά αριστερό μπακ...