Ολυμπιακός: Πόσα ματς θα κέρδιζε στο... 90φεύγα;

Η αλήθεια είναι ότι ο Ρόμαν Γιάρεμτσουκ με την προβολή που έκανε στο φινάλε της αναμέτρησης με τον Αστέρα Τρίπολης, αν έβαζε καλύτερα το πόδι του θα μπορούσε να χαρίσει το τρίποντο στον Ολυμπιακό.

Το ερώτημα, όμως, βέβαια είναι το εξής: Για ποιο λόγο οι Πειραιώτες φτάνουν τα παιχνίδια τους να κρίνονται στα τελευταία λεπτά ή στις καθυστερήσεις;

Το είδαμε μία φορά με τον Άρη, όταν ο Κωστούλας στις καθυστερήσεις χάρισε με κεφαλιά τη νίκη με 2-1.

Το είδαμε με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, όταν ο Τζολάκης έπιασε πέναλτι του Φαν Βέερτ στις καθυστερήσεις.

Το είδαμε με τον Λεβαδειακό στη Βοιωτία, όταν ο Μουζακίτης με ένα σουτ έξω από την περιοχή στο 85’ χάρισε τη νίκη στον Ολυμπιακό.

Το είδαμε στο ντέρμπι Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό με την γκολάρα του Μουζακίτη στις καθυστερήσεις κι αφού είχαν προηγηθεί το χαμένο πέναλτι του Ελ Κααμπί και η χαμένη ευκαιρία του Τζούρισιτς (και οι τρεις φάσεις μετά το 90’).

Κάποια στιγμή θα ερχόταν η γκέλα, γιατί δεν γίνεται να παίζει μονίμως στην κόψη του ξυραφιού και να εμφανίζεται πάντοτε ένας ερυθρόλευκος σαν «από μηχανής θεός» για να χαρίζει τρίποντα στο φινάλε.

Θα μπορούσε και στο 1-1 με τον Αστέρα Τρίπολης ο Γιάρεμτσουκ να σκοράρει στο 95’, όμως, δεν γίνεται κάθε φορά η μπάλα να κάνει το χατίρι στην ομάδα του Πειραιά.

Αν θα πρέπει σε κάτι να σταθούμε, είναι το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πάλεψε με λύσσα για ακόμη μία φορά έως το φινάλε για να πάρει το τρίποντο. Αυτό θα πρέπει να το πιστώσουμε στον Μεντιλίμπαρ, γιατί έχει φτιάξει μία ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ.

Εννοείται ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου με την ισοπαλία κόντρα στον Αστέρα. Ναι μεν είναι μία χοντρή γκέλα, αλλά δεν ήρθε η καταστροφή. Η καταστροφή θα είναι αν δεν διαβάσει τα «σημάδια» και δεν βρει τον τρόπο να βάλει ένα τέλος στο κακό συνήθειο με τα παιχνίδια να κρίνονται στο φινάλε.

Ο Μεντιλίμπαρ μίλησε για πρόβλημα στις τελικές προσπάθειες. Δεν έχει άδικο ο Βάσκος. Είναι απογοητευτικά τα ποσοστά ευστοχίας του Ολυμπιακού.

Ο Ελ Κααμπί δεν είναι στα καλύτερά του, καθώς είναι εμφανή τα σημάδια κόπωσης από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Ο Ζέλσον Μάρτινς πήρε πολλές προσπάθειες, αλλά όλες ήταν ημιτελείς. Ο Τσικίνιο δεν μπόρεσε να περάσει τις πάσες που ήλπιζε. Ο Κωστούλας δεν βοήθησε όπως σε άλλα παιχνίδια. Ο Αντρέ Όρτα που είναι... μανούλα στο να περνάει μία κάθετη πάσα, έμεινε στον πάγκο. Ο Μεντιλίμπαρ προτίμησε τον Ντάνι Γκαρθία, ο οποίος κι εκείνος έχει στο παλμαρέ του τις πάσες από τον άξονα που μπορούν να κόψουν στη μέση την άμυνα του αντιπάλου, αλλά δεν τα κατάφερε στον βαθμό που θα επιθυμούσε ο προπονητής του.

Οι Πειραιώτες αναλώθηκαν ξανά σε γεμίσματα και σέντρες. Είναι απολύτως φυσιολογική η συγκεκριμένη τακτική στο δημιουργικό κομμάτι, όταν οι χώροι από τον άξονα είναι καλά κλεισμένοι.

Ο Αστέρας αμύνθηκε εξαιρετικά. Και επειδή ορισμένοι κατηγορούν τους Αρκάδες για τον τρόπο που προσέγγισαν το ματς στο δεύτερο ημίχρονο με τη μαζική άμυνα που έπαιξαν, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι όλες οι άμυνες μπορούν να «σπάσουν». Ακόμα και δέκα... πούλμαν να παρατάξει ένας προπονητής μπροστά από την εστία του, πάντοτε υπάρχουν τρόποι για να διασπαστούν.

Το ότι δεν τα κατάφερε ο Ολυμπιακός ναι μεν έχει να κάνει με την πολύ καλά οργανωμένη άμυνα του Αστέρα, αλλά και με τις δικές του κακές επιλογές στις τελικές πάσες ή τελικές προσπάθειες. Μην ξεχνάμε ότι έβγαλε ευκαιρίες. «Καθαρές» ευκαιρίες...

Ως προς τον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι αυτό είναι το στυλ που έχει επιβάλει ο Μεντιλίμπαρ. Συνήθως του βγαίνει έστω και με γκολ στις καθυστερήσεις. Με τον Αστέρα δεν του βγήκε. Κάποτε θα συνέβαινε και η γκέλα.

Οι Πειραιώτες απώλεσαν βαθμούς σε ένα ματς που δεν έπρεπε να χάσουν και την Κυριακή (16/2) πάνε στις Σέρρες με την ελπίδα ότι θα είναι πιο αποτελεσματικοί. Αν δεν είναι, τότε σε μία εβδομάδα θα ξανακάνουμε την ίδια κουβέντα, όμως το πιθανότερο είναι να μην βρίσκονται στο +2 από την ΑΕΚ και να έχουν «συγκάτοικο» στην κορυφή την «Ένωση»...