Ολυμπιακός: Οι «ξυραφιές» και η άνοδος του Βέλντε

Το πρόσωπο για τον Ολυμπιακό στη νίκη του στη Λιβαδειά που τον κράτησε σε απόσταση τεσσάρων βαθμών από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ ήταν αναμφίβολα ο Χρήστος Μουζακίτης με το γκολ τόλμης στο τέλος. Ο νεαρός άσος έχει γνωρίσει την απόλυτη αποθέωση και το πιο θετικό είναι ότι υπάρχει βεβαιότητα πως μπορεί να τη διαχειριστεί. Έχει διαχειριστεί ήδη άλλα κι άλλα.

Πρόσωπο θα μπορούσε να ήταν από το πρώτο ημίχρονο ο Κρίστοφερ Βέλντε ως δημιουργός ενός ή περισσότερων τερμάτων για την ομάδα του ώστε να πάρει ένα σαφές προβάδισμα και να μην περιμένει τα τελευταία λεπτά για να φτάσει σε ένα πολύτιμο μα και αγωνιώδες τρίποντο.

Ο Νορβηγός έκανε το καλύτερο ημίχρονό του στον Ολυμπιακό και ήταν η απόλυτη έννοια του εξτρέμ σε αυτό το διάστημα. Πέρασε πάμπολλες επικίνδυνες σέντρες, τέτοιες που δυσκολεύουν ακόμη και καλά προετοιμασμένες άμυνες όπως αυτή του Νίκου Παπαδόπουλου. Συνήθως έβρισκε συμπαίκτες στην περιοχή και χάθηκαν από δικές του εμπνεύσεις οι καλές ευκαιρίες σε αυτό το διάστημα, ενώ είχε και άλλες επιτυχημένες προσπάθειες από τα πλάγια που δεν έγιναν γκολ για λίγο επειδή δεν πρόλαβε κάποιος να κάνει επαφή. Από τα πόδια του μπορούσαν να σκοράρουν και ο Γιάρεμτσουκ και ο Κωστούλας και ο Γκαρθία και άλλοι.

Στο δεύτερο μέρος δεν είχε την ίδια ενέργεια, όμως και πάλι ήταν πρωταγωνιστής σε πολλές επιθέσεις, ενώ κέρδισε το φάουλ από το οποίο προήλθε η εκτέλεση του Τσικίνιο στο δοκάρι. Η ειρωνεία ήταν ότι το γκολ για τον Ολυμπιακό μπήκε μόλις ο Βέλντε είχε αντικατασταθεί κουρασμένος, αλλά αυτό δεν μειώνει την πραγματικά πολύ καλή παρουσία του.

Αυτή που έχει ανάγκη σε διάρκεια και μεγαλύτερη συνέπεια ο Ολυμπιακός από μία εκ των ακριβότερων μεταγραφών του. Η άνοδος στην απόδοση του Βέλντε είναι δεδομένη και πλέον πρέπει και ο ίδιος να καταλάβει ότι μπορεί να το συνεχίσει σε κάθε παιχνίδι, ακόμη και στα πιο δύσκολα. Και να μη μένει μόνο σε καλά διαστήματα.