Ο Διονύσης Μουζακίτης, πατέρας του «ερυθρόλευκου» Χρήστου Μουζακίτη, στο «ΦΩΣ»: «Έτσι άρχισαν όλα»

«Στο τραγικό δυστύχημα το 1981 ήμουν μέσα».

«Γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου Χριστούγεννα, γι' αυτό τον ονομάσαμε Χρήστο».

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Μου άρεσε η συνέντευξη με τον πατέρα του Χρήστου Τζόλη προ ημερών. Σήμερα η συνέντευξη ενός άλλου πατέρα, ενός άλλου Χρήστου - και προσέξτε γιατί το ονόμασαν Χρήστο το παιδί! Είναι ο Διονύσης Μουζακίτης, ο πατέρας του Χρήστου Μουζακίτη που απασχολεί πολύ κόσμο του Ολυμπιακού και όχι μόνο. Δεν βγαίνουν εύκολα αυτά τα θέματα. Ξεφεύγουν από τα βαρετά.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΦΩΣ» στις 3 Οκτωβρίου 2024.

Από πού είστε;

Η καταγωγή μου είναι από την Κέρκυρα. Και από μάνα και από πατέρα.

Από πού στην Κέρκυρα;

Από Αυλιώτες. Πάνω από το Σιδάρι. Ξέρεις από Κέρκυρα.

Ε βέβαια. Κανάλ ντ' αμούρ.

Πιο πάνω εμείς. Είναι πολλοί Μουζακίτηδες εκεί. Στην ομάδα του χωριού από τους 20 παίκτες οι... 15 είναι Μουζακίτηδες! (γελάει).

Το παιδί πού μεγάλωσε;

Νέο Ηράκλειο και Μαρούσι.

Εσείς ποδόσφαιρο παίζατε; Από πού πήρε το αθλητικό DNA;

Έπαιζα ποδόσφαιρο, ήμουν καλός, αλλά τράκαρα και δεν επανήλθα.

Άλλος αθλητής υπήρχε στην οικογένεια;

Ο αδερφός μου είχε παίξει στον Ατρόμητο στη Β' Εθνική. Είμαστε 12 αδέρφια! Εγώ είμαι ο έκτος, ο μεσαίος. Ο αδερφός μου που είχε παίξει στη Β' Εθνική ήταν ο δεύτερος από τα 12 αδέρφια.

Πότε πήγατε το παιδί για πρώτη φορά σε ποδοσφαιρική ομάδα;

Ο Χρήστος είναι γεννημένος στις 25 Δεκεμβρίου 2006. Τον πήγα το 2011 στον Ποσειδώνα Νέου Ηρακλείου, ήταν 5,5 ετών. Με προπονητή τον Μένιο Μικρόπουλο. Είχα γράψει πριν τα δύο αδέλφια του Χρήστου που ήταν μεγαλύτερα και με είχε φάει ο Χρηστάκης «πότε θα με γράψεις και εμένα, μπαμπά;». Όλο του έλεγα του χρόνου, γιατί ήταν μικροκαμωμένος, πιο μικρόσωμος από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του.

Είπατε ότι γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου; Χριστούγεννα;

Ναι, γι' αυτό τον ονομάσαμε Χρήστο! Είχα ήδη δύο παιδιά, το ένα πήρε το όνομα του πατέρα μου, το άλλο πήρε το όνομα του πεθερού μου. Αποφασίσαμε λοιπόν με τη γυναίκα μου να ονομάσουμε το τρίτο παιδί Χρήστο επειδή γεννήθηκε Χριστούγεννα.

Και πότε πήγε στην ΑΕΚ; Διότι πήγε στην ΑΕΚ πριν από τον Ολυμπιακό, έτσι δεν είναι;

Μου τον ζήταγαν και από τον Παναθηναϊκό, εγώ πήρα τηλέφωνο στον Ολυμπιακό γιατί ήμασταν Ολυμπιακοί στην οικογένεια, αλλά μου είπαν τότε ότι δεν είχε τμήμα για τόσο μικρά παιδιά ο Ολυμπιακός. Πήγε στην ΑΕΚ λοιπόν, ο μικρός τότε έπαιζε τερματοφύλακας!

Εσείς τον βάλατε σε αυτήν τη θέση;

Όχι, το γούσταρε εκείνος. Και ήταν καλός μάλιστα. Αλλά όταν ερχόταν ένα άλλο παιδί που ήταν μεγαλύτερο και έπαιζε εκείνο τέρμα στην ομάδα, έμπαινε ο Χρηστάκης να παίξει μέσα και έβγαζε μάτια!

Ποιον είχε αφίσα, ποιον τερματοφύλακα γούσταρε;

Τον Φαν ντερ Σαρ! (γελάμε).

Τι κοντράστ με τα ύψη. Όταν έπαιζε μέσα, σε τι θέση έπαιζε;

Έφευγε μπροστά και έβγαζε μάτια. Ήταν μαμούνι, μικροκαμωμένος, αλλά μαμούνι μεγάλο.

Ποιος προπονητής σού πρωτοείπε ότι το παιδί έχει ταλέντο;

Κι εγώ το έβλεπα και ο Μένιος ο προπονητής το έλεγε, αλλά και οι αντίπαλοι προπονητές. Είχε κάτι ξεχωριστό.

Πότε και πώς έφυγε από την ΑΕΚ για να πάει στον Ολυμπιακό;

Δεν ήταν οργανωμένη η ΑΕΚ στις ακαδημίες τότε. Θέλαμε να πάμε στον Ολυμπιακό. Έκανε δοκιμαστικά ο Ολυμπιακός για παιδιά, είχε μεγαλώσει λίγο ο Χρήστος, τον πήγα στα δοκιμαστικά τον Νοέμβριο του 2015 και τον πήραν. Ήταν 9 ετών.

Πότε λήγει το συμβόλαιό του;

Το 2026.

Έχει ρήτρα;

Όχι.

Πότε ανανέωσε;

Πέρσι.

Πριν από την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ναι, από πριν.

Το έχω δει πάντως με τις περισσότερες περιπτώσεις, τα μικρά αδέλφια προχωράνε στο ποδόσφαιρο. Ο ανταγωνισμός με τα μεγαλύτερα αδέλφια, οι μάχες στο σπίτι, τα σκληραίνουν για να επιβιώσουν.

Ο Βασίλης, ο αδερφός του Χρήστου, είναι ενάμιση χρόνο μεγαλύτερος. Σέντερ φορ, έχει πόδι που σκοτώνει. Αλλά υπήρξε ένα θέμα που δεν θα ήθελα να το πω δημόσια και δεν είχε ανάλογη εξέλιξη ως τώρα.

Βασίλη λένε τον αδερφό του; Τρομερό. Πριν από λίγες μέρες έκανα συνέντευξη με τον πατέρα του Τζόλη, Χρήστος και ο Τζόλης, Βασίλης και ο αδερφός του. Εσείς πηγαίνατε στα γήπεδα ως οπαδός πριν γεννηθεί το παιδί;

Πήγαινα να βλέπω τον Ολυμπιακό εντός Αττικής.

Εκδρομές;

Όχι. Μόνο μία φορά στη Λιβαδειά είχα πάει. Aλλά στο Καραϊσκάκη πήγαινα. Και στο τραγικό δυστύχημα το 1981 ήμουν μέσα.

Σε ποια θύρα;

Στη θύρα 6. Δεν πήγαινα στην 7 γιατί ήταν όρθιοι και μου άρεσε το ποδόσφαιρο, ήθελα να μπορώ να παρακολουθώ το ματς. Το ‘81 όμως σε εκείνο το μοιραίο ματς με την ΑΕΚ δεν ξέρω τι με έπιασε με τον κολλητό μου και θέλαμε να πάμε στην 7. Γινόταν χαμός, δεν μπορούσαμε να μπούμε εκεί και πήγαμε στην 6.

Ποιον είχατε αγαπημένο παίκτη;

Τον Δεληκάρη, τον Κουσουλάκη, τον Νοβοσέλατς.

Από αντιπάλους;

Τον Δομάζο, τον Κούδα, τον Μίμη Παπαϊωάννου. Είχε ένα άλμα φοβερό, ήταν μεγάλος παίκτης ο Μίμης, τον είχα γνωρίσει και από κοντά.

Τι δυσκολίες περάσατε με το παιδί;

Κάθε μέρα επί 8 χρόνια να τον πηγαίνεις από το Ηράκλειο στον Ρέντη, και μάλιστα νωρίς στις 3, με την κίνηση στο ποτάμι, αυτό το ποτάμι μάς έχει φάει! Έφευγε από το σχολείο του πιο νωρίς για να προλαβαίνει τις προπονήσεις. Μας βοήθησε το σχολείο. Και ήταν καλός μαθητής, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.

Φαγητό η μαμά τι του έφτιαχνε;

Στο σχολείο έτρωγε, πού να προλάβει να έρθει σπίτι να φάει και να έχει προπόνηση με γεμάτο το στομάχι.

Είπατε 8 χρόνια ότι τον πηγαίνατε. Τώρα πώς πάει στον Ρέντη;

Από πέρσι πάει μόνος του, με ταξί. Είναι μικρός ακόμα, δεν οδηγάει (γελάει). Δεν έχει κλείσει τα 18.

Τη μαμά πώς τη λένε;

Βαρβάρα.

Του έχει δώσει φυλαχτά;

Και σταυρό και κομποσκοίνι.

Γούρια έχετε για τους αγώνες του;

Όχι. Εγώ του λέω «έμπα μέσα και παίξε την μπάλα σου». Δεν θέλω να τον αγχώνω.

Εσείς έχετε άγχος όταν παίζει;

Πολύ. Εδώ και έναν μήνα ξεκίνησα ηλεκτρονικό τσιγάρο. Πριν έκανα ένα πακέτο τσιγάρα σε κάθε ματς που έπαιζε! Ένα πακέτο τσιγάρα σε κάθε αγώνα.

Αυτός έχει άγχος;

Δεν το δείχνει, αλλά πιστεύω ότι έχει.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο μεγάλο ατού του;

Το ποδοσφαιρικό του μυαλό. Βλέπει γήπεδο, έχει αίσθηση του χώρου. Και έχει καλό πόδι. Είναι έμφυτο ταλέντο να βλέπεις γήπεδο. Δεν φτιάχνεται. Έτσι γεννιέσαι. Από μικρούλης έμπαινε στο γήπεδο και όλοι έλεγαν ότι αυτός παίζει σαν μεγάλος.

Νομίζω έπαιξε με την Κ19 πριν κλείσει τα 16 του;

Ναι, ο Συλαϊδόπουλος αν θυμάμαι καλά τον είχε προωθήσει σε ένα ματς με τον ΟΦΗ στην Κρήτη. Ήταν πολύ μικρός, ήταν 15, αλλά έπαιξε με την Κ19 με μεγαλύτερους.

Αγαπημένος του παίκτης ποιος είναι;

Ο Ντε Μπρόινε και ο Μόντριτς.

Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τους μικρούς είχατε πάει;

Σε όλα τα ματς είχα πάει! Μόνο στο Αζερμπαϊτζάν δεν πήγα και στο πρώτο ματς με τη Λέτσε έξω γιατί ήταν ο Χρήστος τραυματίας. Είχε χτυπήσει από τον τελικό Κ17 με τον ΠΑΟΚ, είχε πάθει οστικό οίδημα. Είχε βγει στο πέμπτο λεπτό.

Η καλύτερή του θέση ποια πιστεύετε ότι είναι; Ρωτάω εσάς γιατί δεν έχετε χάσει αγώνα του, τον ξέρετε καλύτερα από όλους μας.

Έχει ταλέντο στην ντρίμπλα, αλλά το παιχνίδι σήμερα θέλει πολλή πάσα-πάσα-πάσα, έχει αλλάξει. Με τα χρόνια στον Ολυμπιακό, πιστεύω ότι είναι «εξάρι». Αλλά παίζει και «οκτάρι».

Ποιο είναι το όνειρό σου για τον γιο σου;

Εγώ ποτέ δεν έλεγα μεγάλες κουβέντες στα παιδιά μου, τους έλεγα «κοιτάξτε να παίξετε την μπάλα σας και να είστε ευχαριστημένοι. Αν είστε ευχαριστημένοι εσείς, είμαι κι εγώ ευχαριστημένος. Και αν δεν είστε τόσο καλοί, ώστε να φτάσετε στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού, δεν πειράζει, γυρνάμε στη γειτονιά μας πάλι. Να παίζετε την μπάλα σας για να το ευχαριστιέστε».

Για να μην αγχώνονται το λέγατε.

Ε βέβαια. Έμπα μέσα και παίξε την μπάλα σου. Είτε με αντίπαλο τον Απόλλωνα, το Μαρούσι και την Πεύκη που παίζαμε εδώ είτε με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό ή τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πρέπει να είσαι σταθερός στην απόδοσή σου.

Τι δουλειά κάνετε;

Δημόσιος υπάλληλος.

Η μαμά;

Δημοτική υπάλληλος.

Για το μάτι του ξέχασα να ρωτήσω. Διάβασα ότι είχε ένα ατύχημα μικρός.

Θα σου πω τι είχε γίνει. Ήταν και ο λόγος που σταμάτησε να παίζει τερματοφύλακας. Ενώ ήταν καλός και έπεφτε στα πόδια των αντιπάλων, δεν μάσαγε. Σε ένα ματς κάνει μία έξοδο, έρχεται ο άλλος με τεντωμένο πόδι και τον βρίσκει στο ζυγωματικό. Εκεί ψιλολιποθύμησα, ήμουν στα δέκα μέτρα και είχα παγώσει. Δεν μπορούσα να μπω στο γήπεδο και τον έβλεπα κάτω. Πρήστηκε το μάτι του. Επειδή τον είχα δει ότι παίζει και μέσα καλά, τον πιάνω και του λέω «Χρηστάκη μου, καλύτερα να σταματήσεις το τέρμα». Και του το έκοψα.

Να σας ευγνωμονεί πρέπει. Δεν ψήλωσε όσο θα έπρεπε για να γίνει τερματοφύλακας.

(γελάει). Του το είπα πρόσφατα μια μέρα κάνοντάς του πλάκα...

Ποιος προπονητής ήταν σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία του;

Εμείς κάθε χρόνο στον Ολυμπιακό αλλάζαμε προπονητή. Πιστεύω ο Συλαϊδόπουλος. Ξέρει να μιλάει, ξέρει να φέρεται, τους μιλάει στην ψυχή.

Ποιοι από τους μεγάλους τον πλησίασαν πιο πολύ και τον βοήθησαν στην πρώτη ομάδα; Ποιος παίκτης;

Όλοι.

Για ρωτήστε τη μαμά που την ακούω δίπλα. Αγαπημένο φαγητό του μικρού;

Μπριζόλες, ψαρικά και το σπανακόρυζο της μαμάς.

Άλλο σπορ έπαιζε;

Όχι. Λίγο μπάσκετ.

Χόμπι;

Ποδόσφαιρο βλέπουμε πολύ. Μας αρέσει να παρακολουθούμε αγώνες.

Μένει μαζί σας;

Ναι, ναι. Και οι τρεις γιοι. Πού να πάνε! Αφού Έλληνες είμαστε! (γελάμε). Δεν είμαστε σαν τους ξένους που διώχνουν τα παιδιά τους από το σπίτι μόλις πάνε 18.

Και καλά κάνουμε.

Εσύ τον γιο σου, που σε διαβάζω στο facebook, δεν θα τον θες σπίτι;

Αιώνια! (γελάμε).

Έλληνες είμαστε, έχουμε αδυναμία στην οικογένεια.

Αν σας ζητήσω να θυμηθείτε κάποιο ξεχωριστό περιστατικό που σας έχει μείνει αξέχαστο με το παιδί και τον Ολυμπιακό, ποιο θα διαλέξετε;

Όταν κάναμε δοκιμαστικά στον Ολυμπιακό εκείνο τον Νοέμβριο του 2015. Έκανε τέσσερα δοκιμαστικά ο Χρηστάκης και τρία δοκιμαστικά ο Βασίλης. Σταματήσαμε από την ΑΕΚ γιατί το έμαθαν ότι κάναμε δοκιμαστικά στον Ολυμπιακό. Και περιμέναμε. Τον είχε φάει η αγωνία. Όλο τον Δεκέμβριο γυρνούσα από τη δουλειά και με ρωτούσε ο εννιάχρονος τότε Χρήστος: «Σε πήρανε τηλέφωνο; Σε πήρανε τηλέφωνο;». Κάθε μέρα. «Μην αγχώνεσαι, αγόρι μου» του έλεγα, «θα με πάρουν». Μια μέρα λοιπόν με πήρε ο Αμανατίδης τηλέφωνο και μου είπε «τις πρώτες μέρες του Γενάρη ξεκινάτε». Και έτσι άρχισαν όλα στον Ολυμπιακό.