Ολυμπιακός: Τα σύνορα και τα... «3-1»

Η νίκη του Ολυμπιακού επί τη Ρέιντζερς κυρίως ανεβάζει την ψυχολογία, όπως σωστά δήλωσε ο Μαρτίνεθ. Δεν αλλάζει το πλάνο. Ούτε της δουλειάς του Μαρτίνεθ ούτε της απαιτούμενης ενίσχυσης. Επιβεβαιώνει σίγουρα αυτό που είχαμε γράψει πριν από λίγο καιρό και σε πολλούς δεν άρεσε ή το πήραν στραβά. Ότι ο Ολυμπιακός έχει παίκτες για να περάσει στους ομίλους. Ακόμη και με τις σοβαρές αποχωρήσεις, ακόμη και με τις λίγες έως τώρα προσθήκες. Έχει βάση και εμπειρία σαν ομάδα για να βγάλει έξω δύσκολα κλαμπ, όπως είναι και η Σερβέτ και ειδικά η Γκενκ. Στα play offs (αν είναι αυτά του Europa League) ο δείκτης δυσκολίας θα είναι σαφώς μεγαλύτερος, αλλά όπως επίσης σωστά λέει ο προπονητής «μέρα-μέρα». «Βήμα-βήμα».

Το θέμα για τον Ολυμπιακό είναι να γίνει ξανά κανονική ομάδα. Χωρίς λάθη πρωτάρηδων σε άμυνα και επίθεση, δίχως ατυχίες, λάθη ή αναποδιές που ο ίδιος και άλλοι βάζουν στο δρόμο του. Στην Σκωτία ήταν κανονική ομάδα. Πολύ καλή ομάδα. Μπορεί να γίνει καλύτερη.

Το 3-1 του Ολυμπιακού επί της Ρέιντζερς έχει την αυτονόητη μεγάλη διαφορά από το 3-1 του Παναθηναϊκού επί της Ντνίπρο. Στον φιλικό και επίσημο χαρακτήρα των αγώνων. Άλλο τα φιλικά. άλλο τα επίσημα. Όμως σε επίπεδο αξίας διαφόρων τομέων έχει ομοιότητες. Κι όχι φυσικά μόνο στο σκορ.

Δεν έχουν νόημα οι συγκρίσεις για το ποια ομάδα από τους αντίπαλους είναι καλύτερη ή χειρότερη για να πανηγυρίζει κανείς για αυτά τα «3-1». Είναι αποτελέσματα που ανεβάζουν ηθικό και έχουν σημασία για τις ελληνικές ομάδες. Που χρειάζονται τα αποτελέσματα στα επίσημα, αλλά για να τα πετύχουν πρέπει να έχουν βάλει τις βάσεις από τα φιλικά. Για να έρθουν αυτές οι εκτός έδρας εμφατικές νίκες του προηγούμενου διημέρου, δύο πράγματα έπαιξαν ρόλο. Ότι οι προπονητές είχαν σχέδιο εξουδετέρωσης και ταυτόχρονα δημιουργίας. Ελέγχου του αγώνα και ισορροπίας. Φυσικά και ότι οι ποδοσφαιριστές αγωνίστηκαν πολύ καλά. Όχι μόνον ατομικά, όπως ο Χουάνκαρ ή ο Καρβάλιο, ο Μπρινιόλι ή ο Πασχαλάκης, αλλά ομαδικά. Ήταν ομάδες σε αυτά τα ματς και ο Παναθηναϊκός στο επίσημο και ο Ολυμπιακός στο φιλικό. Μοντέρνες και λειτουργικές. Έστω κι αν ο Παναθηναϊκός υποχρεωτικά έχει κάνει περισσότερες μεταγραφικές προσθήκες λόγω πίεσης χρόνου επίσημης δράσης.

Αλλά κατά βάση, είναι συγκρίσεις που γίνονται κυρίως από τον κόσμο και δεν έχουν και πολύ νόημα. Το μείζον (και για τους αιώνιους και για την ΑΕΚ και για τον ΠΑΟΚ και τον Άρη σήμερα) είναι να υπάρξει συνέχεια. Αποτελέσματα σαν κι αυτά στη Σλοβακία και στην Σκωτία. Δίχως παρενθέσεις. Δεν μας παίρνει. Σε φιλικά, σε επίσημα, σε...όλα!

Όσο για τον Ολυμπιακό ειδικότερα, αποδείχτηκε και κάτι άλλο κόντρα σε μία ομάδα που είχε φτάσει πρόσφατα σε τελικό Europa League, έπαιξε πέρυσι Champions League και πάει να κάνει το ίδιο και φέτος. Αποδείχτηκε ξανά ότι το πρόβλημα δεν είναι μακριά από την Ελλάδα. Ακόμη και στην περσινή χρονιά, εκτός έδρας δεν έχασε ο Ολυμπιακός ούτε από την Καραμπάγκ ούτε από την Φράιμπουργκ στο γκρουπ. Από τη Ναντ ηττήθηκε στο τέλος στην Γαλλία, όπως είχε ισοφαριστεί και από την Μακάμπι στο Ισραήλ. Μέσα ήταν το πρόβλημα. Δεν το πάω πιο πίσω, στο 3-0 της Πόλης με την Φενέρ ή στο πώς είχε χάσει δύσκολα και με ανατροπές από την Αταλάντα ή από την Μαρσέιγ. Ακόμη κι από την Άιντραχτ κι ας ήταν 3-1 σε βάρος του τότε.

Μακάρι για τον Ολυμπιακό το ότι φέτος θα παίξει πρώτο ματς Ευρώπης στο γήπεδό του χωρίς να έχει δώσει ούτε ένα φιλικό εκεί, να αλλάξει και όλο αυτό που συμβαίνει από εκείνο το προπερσινό 0-3 από την Αταλάντα. Και συνεχίστηκε στην περσινή σεζόν κάπως έτσι και χειρότερα. Εάν, όμως, ο Ολυμπιακός συνεχίσει να είναι «κανονική πολύ καλή ομάδα» όπως στην Σκωτία, αξιοποιεί σωστά το τωρινό ρόστερ του και φυσικά ενισχυθεί σημαντικά σε θέσεις που όλοι καταλαβαίνουμε, τότε ούτε «συγκρίσεις», ούτε έδρες, ούτε αντίπαλοι θα έχουν τόσο μεγάλη σημασία.

Το επόμενο φιλικό με τη Νόριτς, πάλι... φιλικό είναι. Πάλι εκτός χώρας. Όμως θα είναι κομβικό για την ομάδα να υπάρξει συνέχεια από εκεί που σταμάτησε. Σε ρυθμό, εξυπνάδα, δύναμη και αποτέλεσμα. Έως τα επίσημα δεν πρέπει να υπάρχουν ούτε παρενθέσεις ούτε παγίδες. Μόνο διαρκής βελτίωση στους παίκτες που είναι τώρα και σε εκείνους που έρχονται σε αυτό το ενδιαφέρον και απαιτητικό πρότζεκτ...