Ολυμπιακός: Η υπομονή θέλει και...βιασύνη

Είπε πολλά για τον Ολυμπιακό, για το ελληνικό ποδόσφαιρο, για τις ευθύνες όλων στην αναμόρφωσή του, για τα περσινά και τα φετινά ο Βαγγέλης Μαρινάκης που εκτός από την καρδιά του (και το πορτοφόλι του με τη νέα αύξηση ΜΚ) άνοιξε και τις... πόρτες για όσους θέλουν να επενδύσουν στον Ολυμπιακό, από τους φίλους της ομάδας που έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Ειδικά στον Ερασιτέχνη.

Όμως για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό και τη νέα προσπάθεια για να ξαναβρεί η ομάδα το δρόμο προς τους τίτλους και το καλό ποδόσφαιρο, το βασικό μήνυμα ήταν ένα. Ή μάλλον... δύο: Υπομονή και στήριξη. Απ' όλους.

Πίστωση χρόνου στο δίδυμο που έχει αναλάβει (μαζί με πλειάδα συνεργατών) να επαναφέρει την ομάδα σε γνωστές οδούς. Εκείνες που οδηγούν στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, σε ευρωπαϊκές νίκες υψηλής απήχησης και κυρίως στο χαμόγελο των φίλων της ομάδας όταν φεύγουν από το γήπεδο ή όταν παρακολουθούν τα παιχνίδια από την τηλεόραση. Για την μπάλα που είδαν να προσφέρει.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει δείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να δίνει και χρόνο και στήριξη. Παρά τα όσα ειπώθηκαν και σε αυτή τη συνέντευξη Τύπου σχετικά με τη μεγάλη πίεση που υπάρχει σε αυτό το club. Υπάρχει, ναι. Αλλά δεν ισχύει πάντα το «χάνεις, έφυγες».

Θυμηθείτε την πρώτη χρονιά του Μαρτίνς. Το πιο πρόσφατο, γιατί και με Βαλβέρδε είχε γίνει. Ο Μαρτίνς δεν πήρε τίτλους την πρώτη χρονιά. αλλά κάτι έδειχνε η ομάδα. Έπαιζε καλά από ένα διάστημα κι έπειτα, έβγαζε ποδοσφαιρική υγεία στο γήπεδο, είχε θεαματικές βραδιές και υποσχέσεις. Κι ο Βαλβέρδε την πρώτη χρονιά είχε ξεκινήσει με άσχημα αποτελέσματα, αλλά όταν ξαναγύρισε είχε φανεί τι μπορούσε να κάνει. Ο δε Ζαρντίμ ενώ νικούσε, δεν κατάλαβε ποτέ γιατί δεν συνέχισε. Μα, γιατί δεν είναι μόνον οι νίκες. Μπορεί κακώς να είχε φύγει, αλλά είχε αποδειχτεί ξανά ότι στον Ολυμπιακό αυτό που σαφώς μετράει πρώτα είναι και το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας στην ιστορία της: να κάνει τον κόσμο της ευτυχισμένο με ό,τι βλέπει σαν παραγωγή ποδοσφαίρου. Όχι μόνο καθαρά επιθετικού. Σύγχρονου. Σε κάθε εποχή.

Ο οργανισμός Ολυμπιακός σίγουρα πρέπει να δώσει χρόνο στο νέο ισπανικό μοντέλο καθοδήγησης της ομάδας. Το είπε στο τέλος ο Μαρινάκης. Το είπε ο Καρεμπέ. Το ζήτησε ο ίδιος ο Κορδόν, αποτρέποντας όλους από τη βιασύνη. Διότι έτσι έχει μάθει να δουλεύει. Και έχει αποτελέσματα.

Σίγουρα, όμως, δεν θα πρέπει να είναι όλα στα άκρα. Ο Ολυμπιακός καλείται τον Αύγουστο να πάρει προκρίσεις κι ας μην είναι ακόμη έτοιμος σε θεαματικότητα, όπως τον περιμένουν οι άνθρωποί του και το κοινό του. Ο Κορδόν με τον Μαρτίνεθ έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτές οι προκρίσεις είναι σημαντικές όχι για να κριθεί το έργο τους στον Ολυμπιακό ούτε φυσικά η αξία τους. Αλλά για να κερδηθεί χρόνος για τη μεγάλη εικόνα. Μιας πραγματικής ομάδας, έξυπνης και επιθετικής που θα νικά και θα ξεσηκώνει τον κόσμο της, όπως επί λέξει είπε ο προπονητής.

Ο χρόνος πρέπει να δοθεί. Για την ποιότητα και το αγωνιστικό στοιχείο. Για τις ψαγμένες μεταγραφές. Χρόνος για αποκλεισμούς δεν υπάρχει. Τόσο για το πρεστίζ μιας ομάδας που πάντα είναι στους ομίλους όσο και για το οικονομικό όφελός της, όπως εξήγησε αναλυτικά στη συνέντευξη ο ιδιοκτήτης της. Καταλαβαίνοντας ότι τα πιο ακριβά μπάτζετ, όπως στην περσινή σεζόν, δεν φέρνουν τις πιο ακριβές επιτυχίες μιας ομάδας.

Και κάτι ακόμα: Ναι, ο Ολυμπιακός πρέπει να φτιάξει μια ομάδα που θα νικά και τις διαιτησίες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να φτιάξει και η ίδια η διαιτησία. Αυτό, όμως, είναι κάτι που δεν αφορά σε Κορδόν και Μαρτίνεθ. Κι ούτε θα πρέπει να τους απασχολεί στο δικό τους έργο. Γιατί για πολλούς στο παρελθόν λειτούργησε και ως άλλοθι. Και προπονητές και παίκτες.