Καλύτερα...νωρίτερα, κύριε Μαρτίνς

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Πέδρο Μαρτίνς θέλει να αποδείξει εμπράκτως ότι εμπιστεύεται και ανταμείβει τους ποδοσφαιριστές που σήκωσαν το μεγάλο βάρος για την πρόκριση στο Γιουρόπα Λιγκ και για το ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Γι΄αυτό και βάζει κατά κανόνα τους ίδιους. Προφανώς ο προπονητής γνωρίζει καλύτερα από όλους «τους απ' έξω», όμως η εικόνα του Ολυμπιακού στη Νέα Σμύρνη - με μόνο μία αλλαγή σε σχέση με την πολύ δύσκολη αναμέτρηση με την Μπέτις - απέδειξε και στον ίδιο τον Μαρτίνς πως θα πρέπει να κοιτάξει πιο καθαρά το ρόστερ του.

Ο Ολυμπιακός είχε δυνάμεις για να παίξει καλή μπάλα μόνο στο πρώτο ημίωρο. Δεν το «καθάρισε» το ματς εκεί, με 3-4 καλές ευκαιρίες, και έπειτα έμπλεξε. Δεν είναι ότι ο Φορτούνης με τον Ποντένσε είδαν «υπεροπτικά» την αναμέτρηση και δεν έβγαλαν τη δεδομένη ποιότητά τους. Ούτε ότι ο Καμαρά με τον Μπουχαλάκη δεν είχαν διάθεση να πιέσουν και να τρέξουν. Τόσο οι συγκεκριμένοι όσο και οι υπόλοιποι παίκτες που αγωνίζονται διαρκώς σε Ελλάδα και Ευρώπη, κάποια στιγμή δεν είχαν καθαρό μυαλό για να αποδώσουν όσο μπορούν και όσο θέλουν. Κι επειδή τα παιχνίδια που ακολουθούν είναι ακόμη πιο δύσκολα, με ΠΑΟΚ, Μίλαν και ΑΕΚ, το φρεσκάρισμα ίσως θα έπρεπε να είχε γίνει και πριν από τον αγώνα της Νέας Σμύρνης.

Θα πει κανείς ότι ο Φορτούνης δεν είναι εύκολο να μείνει εκτός ενδεκάδας. Ή ο Ποντένσε. Παίκτες που μπορούν με μία ενέργεια να αλλάξουν τη ροή ενός ματς. Ή ότι ο Γκερέρο που είχε μείνει στα «πιτς» με την Μπέτις, δεν «έβγαλε μάτια» με την απόδοσή του εναντίον του Πανιώνιου. Πιο λογικό, πάντως, μοιάζει να είχαν παίξει περισσότερα ματς από την αρχή ο Χασάν και ο Νάτχο (οι «λυτρωτές» των δύο τελευταίων αγώνων), όπως και να είχαν ενσωματωθεί στην ομάδα έστω και με τον σταδιακό τρόπο που επιθυμεί ο προπονητής, ο Γκιγιέρμε, ο Ναουέλ και κάποια άλλα παιδιά.

Προς Θεού. Κανείς δεν αμφισβητεί την εξαιρετική και αποτελεσματική δουλειά του Μαρτίνς. Ούτε τον τρόπο που διαχειρίζεται κάτι που δεν είναι απλό προς διαχείριση. Ο τρόπος, όμως, που έχει πάρει ο Ολυμπιακός τις νίκες στα τρία από τα τέσσερα ματς του πρωταθλήματος, δείχνει ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά έτσι ώστε να μη χρειάζεται μια εκτέλεση φάουλ (με τον Λεβαδειακό) ή τα γκολ μετά το 90' (με Αστέρα και Πανιώνιο) για να κατακτηθούν τρίποντα απέναντι σε υποδεέστερες ομάδες. Όπως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την προσφορά των παικτών που είναι συνήθως ή πάντα βασικοί μέχρι τώρα στη σεζόν, όμως δεν μπορεί να παίζουν συνεχώς οι ίδιοι ή να γίνεται ροτέισον στο ματς με την Μπέτις αντί φερ΄ειπείν να γίνει σε αυτό που προηγήθηκε ή σε αυτό που ακολούθησε.

Το καλό για τον Ολυμπιακό, μια ομάδα που τελεί υπό δημιουργία και χρειάζεται χρόνο και μεγάλη υπομονή, είναι πως ακόμη και στις κακές βραδιές της έχει τον τρόπο και το πείσμα να παλεύει έως το τέλος για το αποτέλεσμα και να το κατακτά. Κι αυτό είναι απολύτως σημαντικό για να έχει δύναμη ώστε να πάρει και τα πιο δύσκολα και να μείνει περισσότερο στην κορυφή, εκεί όπου μετά από πολλούς μήνες βρέθηκε ξανά ολομόναχος. Η βοήθεια του κόσμου του είναι μέχρι τώρα πολύ μεγάλη και πολύ ουσιαστική. Κι έτσι είναι απαραίτητο να συνεχιστεί...