Γι΄αυτό τους πήρε!

Το γκολ που πέτυχε ο Μαντί Καμαρά θα είναι σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα της φετινής σεζόν, εάν δεν είναι το ωραιότερο όταν θα γίνει ο απολογισμός των χάι λάιτς της Λίγκας. Νωρίτερα, το φάουλ του Φορτούνη στο δοκάρι του Παπαδόπουλου, το ξαναβλέπεις στο ριπλέι και υποκλίνεσαι στην τέχνη που βάζει στα χτυπήματά του ο αρχηγός του Ολυμπιακού. Η μπάλα έφυγε πλάι από το τείχος και είχε κατεύθυνση το... πολύ άουτ, μετά ξαφνικά έστριψε απότομα και για μερικά εκατοστά δε βρήκε στόχο.

Έτσι, όμως, όπως εξελίχθηκε ο αγώνας με τον Αστέρα, με την ισοφάριση από τον Τόνσο σε σημείο του αγώνα που όντως υπήρξε καθυστέρηση από τον προπονητή στο «φρεσκάρισμα» της ομάδας (αλλά για να μην αδικούμε τον Μαρτίνς, αντέδρασε ακαριαία στη συνέχεια για να προλάβει να κάνει τις κινήσεις νίκης, με το 4-4-2 και την είσοδο παικτών που συνέβαλλαν σε αυτήν), η καθοριστική φάση ήταν εκείνη στο φινάλε. Κι ήταν η αποθέωση όχι μόνο της ποιότητας των παικτών που διαθέτει ο Ολυμπιακός, αλλά και της δυνατότητάς τους να ανταπεξέρχονται σε συνθήκες κρίσης, όπως ήταν η συγκεκριμένη περίπτωση με το σκορ 1-1 και τα δευτερόλεπτα να κυλούν μέχρι την οριστικοποίηση μιας απρόσμενης απώλειας.

Ο Ποντένσε πήρε την μπάλα από τη δεξιά πλευρά όπου είχε μετατεθεί και προχώρησε με δυνάμεις σαν να ήταν η πρώτες στιγμές της αναμέτρησης. Η προσποίησή του στον Βλάχο ήταν ακόμα μία από τις πολλές που έγιναν στον αμυντικό του Αστέρα, αλλά σε αυτή τη φάση δεν ήταν μόνον αυτός. Είχαν έρθει και ενισχύσεις. Ο Πορτογάλος βρήκε το χώρο για να κάνει τη σέντρα όπως την είχε σχεδιάσει. Στην περιοχή, για συμπαίκτη του. Εκεί ο Γκερέρο θα μπορούσε να κάνει χίλια πράγματα... πανικού και βιασύνης.

Ο Ισπανός ήταν τόσο ψύχραιμος και με καθαρό μυαλό, όσο έπρεπε. Γύρισε την μπάλα στον Νάτχο, τον οποίο είδε να είναι σε καλύτερη θέση. Ο Ισραηλινός ούτε πήγε να κοντρολάρει, ούτε να το φτιάξει καλύτερα, ούτε τίποτα. Είδε την μπάλα να έρχεται στο μέρος του, είδε την εστία, τα έκανε όλα αστραπιαία όπως και το τελικό σουτ. Ήταν αδύνατο να αποκρουστεί από γκολκίπερ και αμυντικούς.

Δεν ήταν ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς, όπως αυτό που πέτυχε ο Καμαρά στο πρώτο ημίχρονο. Ήταν, όμως ένα τέρμα προϊόν συνεργασίας κλάσης και ψυχραιμίας όχι όπου κι όπου. Στο 90+2', με επίγνωση ότι ήταν η τελευταία ευκαιρία. Κι όλα έγιναν τέλεια.

Όμως για κάτι τέτοιες φάσεις έχει φέρει αυτούς τους παίκτες ο Ολυμπιακός. Για κάτι τέτοιες στιγμές επένδυσε σε αυτούς. Και σε κάτι τέτοιες δύσκολες περιστάσεις, θα δικαιώνεται από αυτούς...