Κέρδισε και τον... παλιό εαυτό του!

Στο ποδόσφαιρο για να κερδίσει μία ομάδα τον αντίπαλό της, δεν φτάνει να είναι ποιοτικά καλύτερη. Ο Ολυμπιακός είναι πολλά επίπεδα πάνω από τον Λεβαδειακό και αυτό δεν χρειάζεται να το γράψουμε εμείς. Αυτονόητο είναι...

Για να κερδίσει λοιπόν ο “μεγάλος” τον θεωρητικά ασθενέστερο αντίπαλο, ναι μεν χρειάζεται η ποιότητα, αλλά κυρίως η ψυχραιμία και η υπομονή με την οποία καλείται να αντιμετωπίσει ορισμένες καταστάσεις – όπως η γκίνια - που θα “σπάσουν τα νεύρα” όλων.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν έχασε πέναλτι, δεν του δόθηκε άλλο ένα, είχε δοκάρι, είχε “ψαλιδάκι” του Χασάν που έγλειψε το δεξί δοκάρι της εστίας του Επασί, είχε ένα σωρό χαμένες ευκαιρίες.

Έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν να επικρατεί πανικός στις τάξεις του Ολυμπιακού όταν βλέπει ότι παρά τις προσπάθειές του δεν καταφέρνει να βρει το δρόμο προς τα δίχτυα.

Χθες με τον Λεβαδειακό δεν “ήπιε θάλασσα”. Μπορεί να χρειάστηκε το φάουλ – ποίημα του Λάζαρου στο 62' για να ανοίξει το σκορ, ωστόσο, έδινε την εντύπωση ότι οι παίκτες του Μαρτίνς έχοντας την απαιτούμενη ψυχραιμία και μεθοδικότητα στις επιθέσεις τους, αργά ή γρήγορα θα έφταναν στην επίτευξη του γκολ.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν κέρδισε μόνο τον Λεβαδειακό, αλλά και τον κακό εαυτό των προηγούμενων ετών. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε ότι πολλές φορές στο παρελθόν λόγω της γκίνιας, αντί οι ποδοσφαιριστές να ηρεμήσουν και να έχουν το μυαλό τους στον τρόπο με τον οποίο θα έβρισκαν δίχτυα, αναλώνονταν σε εκατέρωθεν κατηγορίες για μία λάθος πάσα ή μία κακή τελική προσπάθεια;

Η ηρεμία λοιπόν στο παιχνίδι των “ερυθρολεύκων” και κυρίως η υπομονή είναι δύο στοιχεία που έχει φροντίσει να τα περάσει ο Μαρτίνς από τις πρώτες του μέρες στον Ρέντη. Και σίγουρα είναι ένα τεράστιο κέρδος από το χθεσινό ματς, πέρα φυσικά από τον αυτονόητο στόχο που δεν ήταν άλλος από το τρίποντο.

ΚΑΜΑΡΑ ΓΙΑ... ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ

Ό,τι και να πούμε για την χθεσινή εικόνα του Μαντί Καμαρά είναι λίγο. Ο Αφρικανός ήταν παντού, όπου έβλεπες την μπάλα, παρατηρούσες ότι είτε πάνω της, είτε λίγα μέτρα μακριά της ήταν ο νεαρός άσος από την Γουινέα.

Πότε τον έβλεπες να πατάει την αντίπαλη περιοχή, πότε να... καταπίνει τους Μητρόπουλο και Όμο, πότε να δίνει βοήθειες στον Τοροσίδη, πότε να τραβιέται αριστερά ή δεξιά για να καλύπτει τους Τσιμίκα και Ομάρ αντίστοιχα.

Είναι χαρακτηριστική η φάση στα τελειώματα του ματς που έφτασε μέχρι το σημείο του κόρνερ για να κυνηγήσει τον Σανταβογκό που μπήκε στο 63', βάζοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο δύσκολα στον Ελαμπντελαουί.

Αν ήταν λίγο πιο τυχερός, ίσως να μην χρειαζόταν να φτάσουμε στο 62' και το γκολ του Λάζαρου. Θα μπορούσε να σκοράρει νωρίτερα ο Ολυμπιακός με τον Αφρικανό.

Με λίγα λόγια; Ακόμα... τρέχει ο Καμαρά και ειναι δεδομένο ότι θα αφήσει τα... πνευμόνια του και το βράδυ της Πέμπτης σε κάποια γωνιά του “Turf Moor”.