Να Ελ ΑραΜΠΕΙ ξανά...

Ο Ολυμπιακός έχει αποφασίσει να πάει σε ένα στιλ παιχνιδιού με μεγάλη πίεση στην αντίπαλη άμυνα, με την έφεση παικτών του να κλέβουν μπάλες (κάτι που φάνηκε και με την Άλκμααρ) να είναι πολύτιμη, με την πιο γρήγορη αντίδραση μετά την κατοχή μπάλας σε ευνοϊκές συνθήκες να είναι αναγκαία όπως παρατήρησε ο Πέδρο Μαρτίνς. Με τη δημιουργία να βασίζεται κυρίως σε αυτά τα στοιχεία και όχι σε επιτελικούς μέσους και παραδοσιακά «δεκάρια». Άλλωστε και αυτοί οι παίκτες από τα πλάγια ξεκινούν τις προσπάθειές τους σε ελεύθερους ρόλους. Το βλέπαμε με τον Φορτούνη, με τον Βαλμπουενά, με τον Καρβάλιο, τώρα το βλέπουμε και με τον Ζινκερνάγκελ. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας.

Σε αυτό το στιλ παιχνιδιού του Ολυμπιακού έχει μεγάλη σημασία η συμμετοχή του Ελ Αραμπί. Ο τρόπος που ξέρει να παίζει μακριά από την περιοχή, να «σπάει» μπάλες, να αρχίζει επιθέσεις ή να τις ενισχύει, όπως φυσικά και να τις τελειώνει. Ο Μαροκινός ήταν απογοητευτικός στα δύο τελευταία φιλικά, όχι επειδή δεν είχε τελικές προσπάθειες (άλλωστε με την Σάλτσμπουργκ έβαλε και γκολ) ή επειδή απέναντι στους Ολλανδούς είχε κακές επιλογές και κοντρόλ στο ξεκίνημα του αγώνα εντός περιοχής, αλλά γιατί δεν βοήθησε όπως έχει μάθει την ομάδα σε όλα όσα προαναφέρθηκαν.

Έτσι όπως παίζει ο Ολυμπιακός, ο Ελ Αραμπί είναι κομβικός όχι μόνο για να βάζει τα γκολ αλλά και για να τα φτιάχνει. Πιθανώς ο έξοχος αυτός ποδοσφαιριστής και πρώτος σκόρερ στην ευρωπαϊκή ιστορία της ομάδας, δεν έχει ρολάρει ακόμη, δεν είναι απολύτως έτοιμος, φροντίζει ώστε να είναι έτσι όταν θα αρχίσουν τα επίσημα. Κάποια στιγμή εννοείται ότι θα βρει και πάλι τη σειρά του και θα κάνει όσα ξέρει να κάνει. Μέχρι τώρα αυτό δε συμβαίνει. Κι ο Ολυμπιακός δεν βρίσκει κενά στην αντίπαλη άμυνα, δεν έχει χώρους να κινηθεί στην περιοχή περισσότερο ο Μασούρας ή οι άλλοι επιθετικοί, γιατί ο Ελ Αραμπί δεν είναι ακόμη αυτός που πρέπει. Με την Μακάμπι πρέπει να είναι. Και από παιχνίδι σε παιχνίδι όλο και περισσότερο.

Έχω απολαύσει και αποθεώσει αυτόν τον τεράστιο στράικερ όσο δεν πάει, πρόσφατα στην εφημερίδα έγραφα για ώρες για τα ρεκόρ που έχει κάνει και όσα έχει μπροστά του μετά την επέκταση του συμβολαίου του. Αυτοί οι πολύ μεγάλοι παίκτες θα πρέπει να δέχονται και τη μεγαλύτερη κριτική. Κι ο Ολυμπιακός έτσι όπως θέλει ο προπονητής του να παίζει στην επίθεση, με τον Ελ Αραμπί των τελευταίων αγώνων δεν θα μπορέσει ποτέ να το κάνει. Με τον κανονικό Ελ Αραμπί, οι τελικές προσπάθειες θα έχουν πολλούς πρωταγωνιστές (φυσικά και τον ίδιο). Κι όχι μόνο τον Σισέ από τα «στημένα» κι άντε από μία ευκαιρία του Μασούρα και του Ζινκερνάγκελ, από δημιουργίες του Ρέαμπτσιουκ που - παρεμπιπτόντως - στο φιλικό με τους Ολλανδούς είχε μερικές φορές «ολοκληρωτική» απόδοση αριστερού μπακ.