Γκατσίνοβιτς, Καμαρά και απροθυμία για μεταγραφικά στοιχήματα

Σε αυτές δεν ανήκει η ΑΕΚ, για πρώτη φορά μετά από έξι συναπτά έτη, αλλά η ενεργοποίησή της τις τελευταίες ημέρες προσφέρει έξτρα... αλατοπίπερο σε ένα ιδιότυπο... πρωτάθλημα εντυπώσεων που διεξάγεται, κατά τα ειωθότα, κάθε καλοκαίρι, εν αναμονή της έναρξης του... κανονικού.

Ποιος ενισχύθηκε και ποιος αποδυναμώθηκε, ποιος έμεινε στα ίδια... κυβικά;

Κοντολογίς, η παραδοσιακή περίοδος ραστώνης είναι ταυτόχρονα η πλέον αγαπημένη των φιλάθλων (όχι μόνο της ημεδαπής), που μπορούν να φαντασιώνονται τον... Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο στις ομάδες τους δίχως ενοχές! Πριν προσγειωθούν ανώμαλα και αναγκαστούν να βάλουν μπόλικο... νερό στο κρασί των προσδοκιών και των απαιτήσεών τους από τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα και τις ομάδες τους εν γένει.

Αντίθετα, αυτή η περίοδος που χτίζονται οι ομάδες είναι και οι πλέον δύσκολες και απαιτητικές για όσους λαμβάνουν αποφάσεις σε αυτές. Στους κατέχοντες επιτελικές θέσεις. Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, προτάσεις παικτών που εξετάζονται, αντικρουόμενες πληροφορίες, παιχνίδια μανατζαραίων και εκείνοι να καλούνται να βρουν το τι ταιριάζει με τις ελλείψεις του ρόστερ, τις ανάγκες του αλλά και να τα συγκεράσουν με τα «θέλω» του προπονητή, διατηρώντας ταυτόχρονα τον ενθουσιασμό του κοινού. Ασκήσεις ισορροπίας δηλαδή...

Ειδικά για τις ομάδες που έχουν άμεσα αγωνιστικές υποχρεώσεις είναι απαραίτητοι παίκτες που ο προπονητής μπορεί να βασιστεί και ξέρει τι να περιμένει και τι θα πάρει από αυτούς. Για τον λόγο αυτόν συνηθίζεται σε αυτήν την πρώιμη φάση της σεζόν, ανεξαρτήτως του πόσες μεταγραφές έχουν πραγματοποιηθεί, να παρουσιάζονται σε επίσημες αναμετρήσεις με σχήματα που παραπέμπουν στην προηγούμενη σεζόν αφού οι παίκτες αυτοί έχουν το πρόσθετο αβαντάζ της αγωνιστικής χημείας. Κοινώς, ξέρουν ο ένας τον άλλον, τα... χούγια του (καλά και κακά), σε μια προσπάθεια να προβλεφθούν και να αποκλειστούν δυσάρεστες εκπλήξεις (σε αγώνες νοκ άουτ με περιορισμένο περιθώριο λάθους).

Από την ίδια αφετηρία προέρχεται και η... μόδα του φετινού καλοκαιριού με μεταγραφές παικτών με θητεία στο ελληνικό πρωτάθλημα. Παικτών, δηλαδή, που έχουν αποκρυπτογραφηθεί από τα τεχνικά επιτελεία των ομάδων που τους αποκτούν κι έχουν μικρό ποσοστό ρίσκου. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν δύο παίκτες που είναι στην επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες. Τόσο ο Αμπουμπακάρ Καμαρά που ανακοίνωσε ο Ολυμπιακός χθες όσο και ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς που με διαφορά λεπτών έκανε γνωστό και η ΑΕΚ ότι της ανήκει. Αμφότεροι έχουν το προσόν ότι ξέρουν πού έρχονται, ότι τους ξέρουν όσοι τους προσλαμβάνουν και ότι θέλουν μικρότερο χρονικό διάστημα προσαρμογής από κάποιον παίκτη με ενδεχομένως μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό «όνομα», αλλά που είναι ξένος με αυτό που αποκαλούμε «ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα».

Η απόκτηση Καμαρά και Γκατσίνοβιτς, όπως και άλλων παικτών που βρίσκονται στην ίδια συνομοταξία, του να έχουν προϋπηρεσία στην ελληνική Super League, ενδεχομένως να μην προκαλεί φρενίτιδα ενθουσιασμού στις τάξεις των φιλάθλων -αφού το «ταβάνι» των προσδοκιών δεν είναι τόσο μεγάλο όσο άλλων μεταγραφών προερχόμενων από το εξωτερικό- αλλά είναι... ταμάμ για τους προπονητές που μπορούν να δουλεύουν τις ομάδες τους με περισσότερες αγωνιστικές σταθερές. Άλλωστε, τέτοιοι παίκτες δεν συνιστούν τα λεγόμενα μεταγραφικά στοιχήματα, αλλά επενδύσεις χαμηλού ρίσκου.