Καλές οι δοκιμές και η διαχείριση, αλλά τώρα μπροστά οι έμπειροι

Στην ήττα του Ολυμπιακού από τον Άρη στο «Κλ. Βικελίδης» ένα συμπέρασμα είναι ότι φυσικά η πειραϊκή ομάδα δεν είχε καλή εικόνα. Θύμισε εκείνη πολλών φετινών αγώνων της και ελάχιστα την πρόσφατη με την ωραία μπάλα απέναντι σε ΟΦΗ και Αστέρα, αμέσως μετά τη βαριά ήττα από την Αταλάντα.

Ένα πιο σημαντικό συμπέρασμα ήταν ότι η σεζόν που απομένει, με τα δέκα παιχνίδια για τα play off και τους ημιτελικούς με τον ΠΑΟΚ, με την πιθανότητα για τελικό απέναντι λογικά στον Παναθηναϊκό, είναι ακόμα μεγάλη. Και δεν είναι για δοκιμές ενόψει της νέας περιόδου ή για μεγαλύτερη διαχείριση από αυτή που πρέπει. Κι όμως είχε σημασία το αποτέλεσμα του αγώνα στην Θεσσαλονίκη, διότι αν ο Ολυμπιακός κρατούσε τη διαφορά των δεκαπέντε βαθμών, θα είχε άλλο νόημα η εξτρά διαδικασία. Και λιγότερο «τσίτωμα». Από την άλλη, ίσως να είναι καλό αυτό για τους Πειραιώτες.

Δε λέει κανείς ότι ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να χάσει τον τίτλο. Το +12 είναι διαφορά που δεν καλύπτεται, ακόμα και στην περίπτωση που ο Ολυμπιακός χάσει και τα δύο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Ωστόσο αλλιώς θα είναι να κατακτηθεί ο τίτλος με διψήφιο αριθμό βαθμών στην απόσταση κι άλλο να μειωθεί το χάσμα σε σημείο που να προκαλέσει ένα φινάλε τίτλου με... δυσφορία. Γιατί όσο κι αν ο φετινός Ολυμπιακός δεν έφτασε στην απόδοσή του των προηγούμενων ετών εξακολούθησε να είναι καλύτερος από τις άλλες ελληνικές ομάδες και ικανός να φτάνει σε αποτελέσματα. Με τον Άρη θα μπορούσε να το κάνει ξανά εφόσον ο Ελ Αραμπί είχε σκοράρει αντί να δώσει πάσα στο πουθενά εκεί όπου οι γηπεδούχοι τα είχαν χάσει για να γίνει το 0-2. Ή ο Μαντί έβαζε επιτέλους ένα γκολ με την μπαλιά του Βαλμπουενά και έδινε ξανά το προβάδισμα, καθώς ο Ολυμπιακός μετά το 1-1 άρχισε να παίζει ξανά μπάλα και όχι να προστατεύει απλά το γκολ που είχε βάλει. Ανεπιτυχώς μάλιστα.

Επίσης είναι αλήθεια ότι όπως έχασε τελικά στο Χαριλάου, θα μπορούσε να είχε ηττηθεί σε άλλα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Ή να μην τα είχε νικήσει. Με τον Άρη στον πρώτο γύρο είχε δυσκολευτεί πολύ, με τον Βόλο πήρε τα παιχνίδια στο τέλος, ενώ και σε άλλες περιπτώσεις χρειάστηκε να μιλήσει η ποιότητα των παικτών του και όχι η συνολικά καλή απόδοση ώστε να κατακτηθούν πολύτιμοι βαθμοί.

Στη συνέχεια πρέπει να βγουν μπροστά οι παλιοί και πιο έμπειροι παίκτες και να αντιμετωπιστούν τα play off όχι σαν διεκπεραίωση ή τεστ για την επόμενη, αλλά σαν υποχρέωση σφραγίδας ενός ακόμη τίτλου. Να παίξει ξαφνικά μεγάλη μπάλα ο Ολυμπιακός σε σειρά αγώνων δεν είναι εύκολο, αν και θα έπρεπε να μπορούσε να γίνει. Να κερδίζει, όμως, δεν είναι τόσο δύσκολο, όπως έχει αποδειχθεί. Κι αυτό πρέπει να συμβεί. Στο πρωτάθλημα και φυσικά στο Κύπελλο. Και για να γίνει οφείλουν οι πιο έμπειροι παίκτες να είναι μπροστά.

Ο Βατσλίκ να έχει σταθερότητα υψηλής απόδοσης, ο Σωκράτης με τον Μανωλά να κάνουν την καλύτερη προσπάθεια, ο Εμβιλά να πάρει ανάσες και να επιστρέψει δυνατός, ο Μαντί να βάλει επιτέλους ένα γκολ, ο Ελ Αραμπί να το συνεχίσει, ο Τικίνιο να είναι σε ετοιμότητα, ο Μασούρας να παίζει σειρά αγώνων καλά και όχι να βάζει στο ένα ματς δύο γκολ και στο άλλο να έχει απλά μια τελική. Ο δε Βαλμπουενά να αγωνίζεται όσο περισσότερο γίνεται διότι η παρουσία του τα αλλάζει όλα. Όπως πήγε να τα αλλάξει και στο «Βικελίδης» με το φάουλ στον Μαντί που θα έδινε ακόμη μία νίκη και θα κρατούσε το αήττητο, το οποίο δεν είναι αυτοσκοπός αλλά είναι σοβαρός στόχος για μια ομάδα που θέλει να κερδίζει τίτλους με όσο το δυνατό καλύτερο στιλ. Αυτό το στιλ πρέπει να προστατεύσουν στη συνέχεια ο Μαρτίνς με τους παίκτες του.