Εντυπωσιακό το 3-0 στη Νίκαια, αλλά το… χούι δεν κόβεται!

Ο Ιωνικός ήταν κάτι παραπάνω από αξιόμαχος στο πρώτο ημίχρονο με τον Ολυμπιακό στη Νίκαια. Ήταν επικίνδυνος, ήταν δημιουργικός, ήταν πανέξυπνος, ήταν… κόμπρα στις αντεπιθέσεις του. Απλώς το κακό για την ομάδα του Δημήτρη Σπανού ήταν ότι δεν «δάγκωσε» σε τρεις-τέσσερις «καθαρές» φάσεις που έβγαλε.

Από την άλλη, όμως, «μιλάει» και η ποιότητα. Ο Τόμας Βατσλίκ μετά το παιχνίδι του ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και την κακή εκτίμηση του πρώτου γκολ του Αραούχο, επιβεβαιώνει σε κάθε ευκαιρία για ποιο λόγο ο Ολυμπιακός επέμενε για την απόκτησή του το καλοκαίρι.

Σε μία κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος έχει αποδειχθεί καθοριστικός. Και στο 1-1 της Τούμπας, και στο 3-0 της Νίκαιας. Ας μην στεκόμαστε μόνο στο αποτέλεσμα. Ένα 3-0 που πράγματι ως σκορ είναι εντυπωσιακό, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί.

Ο Ολυμπιακός έπαιζε απέναντι σε μια ομάδα που «διψούσε» για βαθμούς και μεταξύ άλλων είχε προκαλέσει προβλήματα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, αλλά και στον καλά οργανωμένο Παναθηναϊκό. Κατά την άποψή μας, αδικείται ξεκάθαρα από τη βαθμολογική της θέση. Η εικόνα που έχει παρουσιάσει τη φετινή σεζόν δεν είναι εικόνα ομάδας που πρέπει να βρίσκεται στην 12^η θέση.

Σε ό,τι έχει να κάνει πάντως με τους «ερυθρόλευκους», αν μπορεί να παρατηρηθεί κάτι σε σχέση με την εικόνα που είχε στην Τούμπα, τότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι μεσοεπιθετικά έχει αρχίσει να ρολάρει.

Και φάσεις δημιουργεί, και αυτοματισμούς βγάζει, και έχει αρχίσει να «πνίγει» τον αντίπαλο σε ένα σχετικά μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα και έκοψε τον βήχα στον Ιωνικό, ξεμπερδεύοντας με το τρίποντο στο 58’.

Υπάρχει, όμως, και ένα μεγάλο «αλλά» στην κουβέντα. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο δέχτηκε «φθηνές» εύκολες φάσεις. Είναι διαφορετικό να δέχεσαι ευκαιρίες και διαφορετικό να τις δέχεσαι με εκνευριστική ευκολία!

Ναι μεν θα γυρίσει μέσα στην εβδομάδα ο Σισέ, αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε αποκλειστικά και μόνο με τον Μανωλά ή με τον Παπασταθόπουλο και με το κατά πόσο κερδίζουν στις μάχες «ένας εναντίον ενός».

Οι φάσεις που «έφαγε» ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο και ανέδειξαν σε κορυφαίο παίκτη τον Βατσλίκ (έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι), είναι απόρροια κακής συνολικής λειτουργίας.

Παρακολουθώντας το ματς από το γήπεδο και όχι από την τηλεόραση, μπορούσαμε να διαπιστώσουμε ότι δεν υπήρχαν οι σωστές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών.

Ο Ολυμπιακός δέχτηκε φάσεις, γιατί έβλεπε ξαφνικά τον Άοσμαν, τον Ντάλσιο, τον Λένις, ακόμα και τον αριστερό μπακ Κιάκο να βρίσκονται με χαρακτηριστική ευκολία σε θέση βολής ή σέντρας δίχως ιδιαίτερη πίεση. Κι αυτό συνέβαινε κυρίως γιατί δεν υπήρχαν οι γρήγορες επιστροφές, με αποτέλεσμα ο Ιωνικός να αποκτάει υπεραριθμίες.

Όντως, βγήκαν κάποιες μπαλιές στην πλάτη του Σωκράτη ή του Μανωλά που για την κλάση τους θα μπορούσαν να τις αποφύγουν. Προφανώς και φέρουν ευθύνη και εκείνοι για τις «καθαρές» ευκαιρίες για γκολ που… καθάρισε ο Βατσλίκ. Εδώ, όμως, παρατηρείται ένα… χούι που δεν κόβεται.

Υπάρχουν αντίπαλοι στα… πέριξ της ερυθρόλευκης μεγάλης περιοχής που κάνουν ανενόχλητοι βόλτες με την μπάλα στα πόδια και δημιουργούν συνθήκες για γκολ.

Αν φτάνει με χαρακτηριστική ευκολία ο Παναιτωλικός και ο Ιωνικός απέναντι από τον Βατσλίκ, τότε τι μπορεί να συμβεί σε 10 μέρες με την Αταλάντα;

Ο Ολυμπιακός έχει την ποιότητα για να βρει γκολ στο Μπέργκαμο. Ανασταλτικά, όμως, υπάρχει «θέμα». Και μπορεί στην Ελλάδα να μην το έχει πληρώσει, γιατί ο Βατσλίκ βρέθηκε για ακόμη μία φορά σε εξαιρετική μέρα (όπως στο πρώτο κακό 10λεπτο της Τούμπας) ή ο Καρέλης του Παναιτωλικού επιχείρησε με κάτι σαν τακουνάκι να ισοφαρίσει σε 2-2 και έπιασε «αέρα», αλλά η Αταλάντα δεν αστειεύεται. Δεν έχει καμία σημασία το γεγονός ότι έχασε 1-2 από την Κάλιαρι.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν, επιθετικά έχει αρχίσει να ξαναβρίσκει τα πατήματά του. Καιρός είναι να αποκτήσει ισορροπία και στην ανασταλτική του λειτουργία. Ο Σισέ σίγουρα θα συμμαζέψει κάπως την κατάσταση, αλλά το ξαναλέμε: Δεν είναι μόνο θέμα των στόπερ.