H αύρα των «παλιών» και το κακό συνήθειο του Ολυμπιακού

Ο Ματιέ Βαλμπουενά είπε κάτι πολύ σωστό μετά το τρίποντο στο Αγρίνιο. Ότι μερικές φορές δεν είναι κακό να μην συνδυάζονται οι νίκες με το θέαμα. Έχει δίκιο ο Γάλλος. Δεν γίνεται μία ομάδα να εντυπωσιάζει σε κάθε της νίκη. Ωστόσο, δεν γίνεται και μία ομάδα που πηγαίνει για πρωτάθλημα, να καρδιοχτυπά έως το τέλος για να κρατήσει το τρίποντο.

Ο Ολυμπιακός των προηγούμενων ετών όταν βρισκόταν μπροστά στο σκορ στο 13’, τότε συνήθως το ματς ολοκληρωνόταν με μίνιμουμ 3-0.

Με τον ΠΑΟΚ κόντεψε να τον συντρίψει στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στο δεύτερο μέρος δέχτηκε πίεση από τους κακούς σε απόδοση Θεσσαλονικείς και κέρδισε τελικά με το ισχνό 2-1.

Στην Λαμία κόντεψε να ισοφαριστεί σε 2-2 κι ενώ βρέθηκε μπροστά στο σκορ με 2-0. Στα Γιάννενα χρειάστηκε ένα περιπετειώδες γκολ. Στο Αγρίνιο μία ανόητη ενέργεια του Μελίσσα, αλλά και η παλικαρίσια κίνηση του Βαλμπουενά που δεν φοβήθηκε να δεχτεί ακόμα και… κροσέ για να κερδίσει το πέναλτι.

Ουσιαστικά στις 8 αγωνιστικές έχει δύο νίκες δίχως άγχος (με Απόλλωνα και Αστέρα Τρίπολης), δύο ισοπαλίες με Ατρόμητο και Παναθηναϊκό και τέσσερα τρίποντα στο γκολ!

Το σημαντικό είναι ότι έως τώρα στην επαρχία δεν έχει στραβοπατήσει. Και πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις θυμόμαστε τον Σάββα Θεοδωρίδη που έλεγε ότι οι νίκες εκτός Λεκανοπεδίου χαρίζουν τα πρωταθλήματα.

Από την άλλη, θα πρέπει και ο Ολυμπιακός κάποια στιγμή να σταματήσει τα καρδιοχτύπια. Όχι τίποτε άλλο, αλλά δεν έχει συνηθίσει τον κόσμο του σε τέτοιες καταστάσεις. Το μεγαλύτερο ποσοστό νικών του δηλαδή να είναι οριακές νίκες.

Στο Αγρίνιο «καθάρισαν» οι… παλιοσειρές. Η είσοδος των Ελ Αραμπί και Βαλμπουενά έδωσε μία έξτρα επιθετική «ένεση απέναντι σε έναν Παναιτωλικό που ήταν πολύ σωστά οργανωμένος από τον Γιάννη Αναστασίου και έδειχνε ότι θα μπορούσε να απειληθεί μόνο από «στημένες μπάλες». Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να πατήσει εύκολα στην περιοχή του Μελίσσα και αναγκαζόταν σε γεμίσματα ή σε μακρινά σουτ. Μετά το 2-1 για κάποιον ανεξήγητο λόγο έδωσε χώρο στον Παναιτωλικό και κυρίως να πιστέψει ο αντίπαλος ότι μπορεί να ισοφαρίσει. Το ότι δεν χρειάστηκε να επέμβει ο Βατσλίκ, δεν σημαίνει ότι δεν πήγαν να δημιουργηθούν κίνδυνοι. Δύο καλά κοψίματα των Μπα και Σισέ αρκούσαν στο να μην χρειαστεί να πιάσει δουλειά ο Τσέχος.

Τέλος καλό, όλα καλά… Ο Ολυμπιακός έπρεπε να περάσει από μία έδρα που είχαν περάσει ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ, οι οποίοι επίσης τα βρήκαν μπαστούνια.

Αυτό που έχει σημασία για τους πρωταθλητές είναι να κάνουν λίγο πιο εύκολη τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των αγώνων. Να «καθαρίζουν» νωρίτερα τα ματς και να μην περιμένουν το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή.