Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: Ούτε σε... σενάριο!

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για το κυριακάτικο ντέρμπι στη Λεωφόρο. Όπως για παράδειγμα ότι πρόκειται για τον ορισμό της «μαγικής εικόνας», δεδομένου ότι -με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο κάθε ημιχρόνου- το παιχνίδι έμοιαζε με… πολιορκία, καθώς παιζόταν αποκλειστικά στο «πράσινο» μισό του γηπέδου, με τον Ολυμπιακό να έχει γύρω στο 70% κατοχή της μπάλας και να πιέζει ασταμάτητα.

Θα μπορούσαμε να πούμε, επίσης, ότι ο «μικρός» νίκησε τον «μεγάλο». Διότι η εικόνα του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι δεν θύμιζε σε τίποτα μεγάλη ομάδα, καθώς μετά το γρήγορο 1-0 του Μαουρίσιο οι «πράσινοι» έπαιξαν… ταμπούρι που θα ζήλευε και ο Ελένιο Ερέρα. Θα μας πείτε, αυτό μπορούσαν, αυτό έκαναν και καλώς το έκαναν. Δεκτό.

Θα μπορούσαμε να πούμε, ακόμη, ότι η τακτική νίκησε την ποιότητα. Διότι όσες σωστές πάσες κι αν άλλαξαν οι «ερυθρόλευκοι» και όσες ευκαιρίες κι αν δημιούργησαν -με αποκορύφωμα βεβαίως αυτήν του Μασούρα στο 89’, στην οποία ούτε ο ίδιος κατάλαβε πώς δεν σκόραρε-, οι τρεις βαθμοί μπήκαν στο… σακούλι του Παναθηναϊκού.

Να μιλήσουμε και για τύχη; Διότι το να δέχεσαι δύο τέρματα σε ισάριθμες ευκαιρίες του αντιπάλου σε όλο το ματς, να δίνει ο τερματοφύλακάς σου… πάσα στον αντίπαλο επιθετικό, να χάνεις γκολ πάνω στη γραμμή αλλά και στο δικό σου γκολ να πρέπει να κάνεις τριπλή ευκαιρία με αποκρούσεις και δοκάρια στην ίδια φάση, ε, δεν τα βρίσκεις ούτε στο καλύτερο… σενάριο.

Όλα αυτά, όμως, δεν έχουν τόση σημασία. Ο βασικός λόγος που αυτό το ντέρμπι κατέληξε καταστροφικά για τον Ολυμπιακό (από θέμα γοήτρου και απώλειας του αήττητου, γιατί το πρωτάθλημα έχει ήδη κριθεί για τους Πειραιώτες) ήταν ότι ο ίδιος επέτρεψε σε μια υποδεέστερη ομάδα να του κάνει τη ζημιά.

Ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που μπήκε σαν υπνωτισμένος στον αγώνα και αιφνιδιάστηκε πλήρως στο 6’. Ο Ολυμπιακός μπήκε νωθρά και στο β’ μέρος, επιτρέποντας στους «πράσινους» να τον απειλήσουν για ένα πεντάλεπτο. Στην τελική, όταν δεν πιάνεις τον αντίπαλό σου από τον… λαιμό, δεν φταίει αυτός. Ας πρόσεχε λοιπόν…