Δόξα Δράμας: Πέθανε ο Νίκος Πιστικός (pics)

Η ανακοίνωση της Δόξας Δράμας

«Η ΠΑΕ Δόξα Δράμας θρηνεί την απώλεια του Νίκου Πιστικού σε ηλικία 85 ετών και εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήριά της στους οικείους του.

Γεννηθείς στις 20 Μαΐου του 1936, ο αείμνηστος Δραμινός μέσος (κυρίως αριστερός χαφ) αποτελεί εμβληματική μορφή στο γκρουπ των μεγάλων παλαιμάχων των “Μαυραετών” και έχει και θα έχει ξεχωριστή θέση στο “βιβλίο” της ιστορίας της ομάδας μας.

Ο Νίκος Πιστικός, ένας παίκτης που έτρεχε ακατάπαυστα και ίδρωνε τη φανέλα όσο λίγοι, έπαιξε σε δυο τελικούς Κυπέλλου Ελλάδας με τη θρυλική “φουρνιά” της δεκαετίας του ’50 (από τους τρεις συνολικά κόντρα στον Ολυμπιακό), το 1954 και το 1958.

Από τα προσωνύμια που τον συνόδευαν ήταν το “μαραθωνοδρόμος” και “ανθρώπινη ατμομηχανή”, ενώ τιμήθηκε το 2018, σε εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου της Δόξας, που έγραψε ο δημοσιογράφος Θόδωρος Μπουδακίδης (“1980-1995 Δόξα Δράμας Τα δεκαπέντε χρόνια στην Α’ επαγγελματική κατηγορία).

Στη Δόξα έπαιξε από το 1952 ως το 1962 (39 συμμετοχές στα 3 πρώτα χρόνια της Α΄ Εθνικής, από το 1959 ως το 1962), προσφέροντας πολλά, με τον προπονητή Νίκο Πάγκαλο να είναι ο μέντοράς του, εκείνος που τον ανέδειξε και έλεγε χαρακτηριστικά “Αυτός δεν είναι για 90 λεπτά αγώνα, αλλά για 180!”.

Για τρεις μήνες ο Νίκος Πιστικός έκανε προπονήσεις στην Τουρκία με τη Γαλατασαράι, αλλά τελικά η μεταγραφή του δεν είχε προχωρήσει, ενώ λόγω σοβαρού τραυματισμού σταμάτησε νωρίς το ποδόσφαιρο, ακολουθώντας καριέρα προπονητή.

Μεταξύ άλλων δούλεψε προπονητικά σε Δόξα (ως βοηθός του Νίκου Πάγκαλου), Ακρίτα Ν. Κρώμνης, Εθνικό Γαζώρου, Δόξα Μικρόπολης, ΠΑΟΠ Ν. Αμισού κ.α.

Σημείο αναφοράς αποτελεί το διαχρονικό δέσιμό του με τον κόσμο των “Μαυραετών”, αλλά και τον αξέχαστο Αντώνη Καστρινό, τον πρόεδρο των προέδρων, για τον οποίο είχε πάντα ένα καλό λόγο, όπως και οι συμμετοχές του σε Εθνική Νέων και Εθνική Ενόπλων.

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί αύριο Κυριακή, στις 11.30 στο Α΄ Κοιμητήριο Δράμας.

Η οικογένεια της Δόξας είναι πλέον πιο φτωχή και δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

“Καλό ταξίδι” και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει».