Το βάρος του ονείρου της Κροατίας και η νεκρή ταχύτητα της Γαλλίας

Στη μια πλευρά του γηπέδου βρίσκεται, ο πλούσιος, ο μεγάλος, ο ισχυρός. Στην άλλη, ο φτωχός, ο μικρός, ο αδύνατος. Αν ήταν πόλεμος, ο νικητής θα ήταν εκ των προτέρων γνωστός. Μα έχουμε να κάνουμε με ποδόσφαιρο, όπου όλα – η σχεδόν όλα- μπορούν να συμβούν.

Η Κροατία το απέδειξε ήδη με την εκπληκτική πορεία της. Την υπέρβασή της την έκανε. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά έφτασε μέχρι τον τελικό. Η Γαλλία, όχι ακόμη. Η παρουσία της στον τελικό δεν θεωρείται έκπληξη. Αντίθετα, έκπληξη θα ήταν η απουσία της από αυτόν…

Η Κροατία έχει πετύχει ένα θαύμα αν αναλογιστούμε ότι είναι μια χώρα όπου τα παιδιά εκπαιδεύονται τα πιο πολλά στο ποδόσφαιρο με δανεικά παπούτσια, πάνω σε αυτοσχέδια γήπεδα, συχνά υπερπλήρη ή επικίνδυνα, πληρώνοντας από την τσέπη τους τις μετακινήσεις.

Μια χώρα όπου, για να γίνεις προπονητής, πρέπει να έχεις υπάρξει πρώτα ποδοσφαιριστής, κι αν είσαι και διεθνής, τόσο το καλύτερο. Όπου η διαφθορά ζει και βασιλεύει και όπου οι ταλαντούχοι παίκτες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν από πολύ μικροί τους συλλόγους τους για να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό.

Θαύματα μόνο Ένας έκανε σε αυτόν τον κόσμο. Διόλου τυχαία και οι Κροάτες ως λαός πιστεύουν πολύ σε Αυτόν κι εξηγούν μέσω Αυτού τα κατορθώματά τους. Ο Θεός τους έπλασε έτσι, ο Θεός τους έκανε τους ψηλότερους ανθρώπους στην Ευρώπη.

Μα η επιτυχία της Κροατίας στο Μουντιάλ είναι κάτι πέρα από θρησκοληψίες και γονίδια. Είναι ένας αγώνας για επιβίωση που βρίσκει διέξοδο στο ποδόσφαιρο.

Θα επιβιώσουν και σήμερα οι Κροάτες στην αρένα του Λουζνίκι; Αυτό θα εξαρτηθεί από πολλά. Και πρώτα, από τις δυνάμεις που τους έχουν απομείνει ύστερα από τις επικές 120λεπτες μάχες τους στη φάση των νοκ-άουτ.

Θα κρατήσουν το μυαλό τους συγκεντρωμένο, θα αντέξουν το βάρος του ονείρου τους; Ύστερα θα μπορέσουν να σταματήσουν τον Εμπαπέ, που είναι γρήγορος σαν τον άνεμο και χτυπάει σαν την κόμπρα;

Άλλο αγωνιώδες ερώτημα: Έχει βενζίνη στο ρεζερβουάρ του ο Μόντριτς που έχει τρέξει τα περισσότερα χιλιόμετρα από κάθε άλλο παίκτη σε αυτή τη διοργάνωση; Θα τα βγάλει πέρα απέναντι στον Πογκμπά και στον Καντέ, αυτός, ο πρώτος σκόρερ και πρώτος πασέρ της ομάδας;

Από την άλλη πλευρά, η Γαλλία είναι μια ομάδα που ξεχειλίζει από ταλέντο. Ο προπονητής Ντεσάν πήρε ένα τσούρμο πλουσιόπαιδα και τους έμαθε πώς να παίζουν για το σύνολο. Τρανό παράδειγμα ο Πογκμπά, που στη Γιουνάιτεντ κάνει τα δικά του αλλά στην εθνική είναι ένα μολυβένιο στρατιωτάκι.

Συντηρητικός προπονητής ο Ντεσάν δεν ξανοίγεται στο παιχνίδι. Κρατά σφιχτά το τιμόνι, δεν αφήνει το αμάξι να τρέξει. Έχεις την εντύπωση πως η Γαλλία έχει μια ακόμη ταχύτητα που δεν την έχει ακόμη χρησιμοποιήσει. Να την κρατά άραγε για τον τελικό;