Γιατί, ξανά, Αμερική;

Λίγες ώρες πριν την έναρξη του 21ου Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας μάθαμε που θα διεξαχθεί όχι το επόμενο (αυτό το ξέρουμε, χρόνια τώρα, στο Κατάρ) αλλά το μεθεπόμενο!

Όπως αναμενόταν το 68ο, ετήσιο, Κονγκρέσο της FIFA, στην Μόσχα, δεν εξέπληξε κανένα, δίνοντας το χρίσμα, με συντριπτική πλειοψηφία (134-65 επί 200 ψηφισάντων κρατών-μελών), της διοργάνωσης του 2026, στην κοινή συνυποψηφιότητα της Βορείου Αμερικής (Η.Π.Α., Καναδάς, Μεξικό) υπό το μότο «United» («ενωμένοι»).

Πρόκειται για τη δεύτερη, στα χρονικά, σύμπραξη χωρών για την φιλοξενία Μουντιάλ, μετά από εκείνη του 2002, στην Άπω Ανατολή (Ιαπωνία – Νότιος Κορέα).

Παρότι το Ασιατικό πείραμα είχε κριθεί επιτυχημένο, έκτοτε, η λογική της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας ήταν μια χώρα να έχει το προνόμιο (αλλά και την ευθύνη) φιλοξενίας της κορυφαίας, ανα τετραετία ποδοσφαιρικής εορτής.

Όμως η συγκεκριμένη απόφαση συνάδει με το πνεύμα της εποχής που μπαίνει η διοργάνωση, αφού εκείνη του 2026 θα είναι η πιο παγκοσμιοποιημένη στα χρονικά: μην ξεχνάμε ότι τότε θα συμμετέχουν όχι 32 αλλά 48 ομάδες!

Συνεπώς περισσότερα ματς, συνεπώς περισσότερα στάδια, συνεπώς διογκούμενο κόστος.

Γεγονός που πλέον, καθιστά ουτοπική την προοπτική μια λιγότερο προνομιούχα χώρα να είναι η οικοδέσποινα του Μουντιάλ.

Όχι πως πριν είχε (πολύ) περισσότερες ελπίδες, αλλά πλέον είναι “μετρημένα κουκιά”.

Η τελευταία απόφαση ανάθεσης του Μουντιάλ, αντίθετα με τις δύο προηγούμενες, που έδωσαν το χρίσμα σε Ρωσία και Κατάρ, αντίστοιχα, δεν προκάλεσε αντιδράσεις.

Χαρακτηρίστηκε λογική κι επιλογή “εκ του ασφαλούς”, αφού εκτός από τα υπεσχημένα, από τις τρεις χώρες στην FIFA, χρήματα (11 δις δολάρια κέρδος, έναντι…μόλις 7, του Μαρόκου, το οποίο χαρακτηρίστηκε “αισιόδοξο σενάριο”), παρουσίασαν φάκελο υποψηφιότητας με 23 στάδια “έτοιμα και λειτουργικά”, 150, υπερσύγχρονα, προπονητήρια κι εκατομμύρια δωμάτια ξενοδοχείων για τους ποδοσφαιρικούς τουρίστες που θα συρρεύσουν.

Κι έμειναν μόνο οι ρομαντικοί να…ψιθυρίζουν πως ήταν “σειρά” της Αφρικής να φιλοξενήσει το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της, μετά από εκείνο του 2010 (Ν. Αφρική), αφού και το 2014 στην Αμερικανική ήπειρο (Βραζιλία) διεξήχθη το Μουντιάλ

Α κι Μαροκινοί, βέβαια, που πήγαν 5η διαδοχική φορά στην “πηγή” της FIFA, αλλά «νερό»...γιοκ!

Το παρασκήνιο των μη αντιδράσεων...

Μόνο που οι αιτιάσεις των προαναφερθέντων δεν θα βρουν ευήκοα ώτα στα Δυτικά ΜΜΕ όπως συνέβη στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις. Αλλά τότε υπήρχαν λόγοι... σοβαροί.

Βλέπετε, στην πλευρά των ηττημένων στις ψηφοφορίες, πλην των Μαροκινών, ήταν στην μεν ανάθεση του Μουντιάλ του 2018 η Αγγλία, στη δε εκείνη του 2022 οι Η.Π.Α.

Κι οι συνωμοσιολόγοι επιμένουν, πως μόνο άσχετη με την ετυμηγορία των μελών της FIFA δεν ήταν η ανάμειξη του FBI στις έρευνες που αποτέλεσαν θρυαλλίδα του σκανδάλου, το οποίο συντάραξε την Παγκόσμια Συνομοσπονδία προ 3ετίας, οδηγώντας στην εκπαραθύρωση του ισχυρού ανδρός της, Σεπ Μπλάτερ και 15 από τα 22 μέλη της εκτελεστικής επιτροπής της, λόγω διαφθοράς.

Αν πιστέψουμε τους διακινητές των σεναρίων ο νέος πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, η νέα ηγετική του ομάδα και τα μέλη της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας αποκωδικοποιήσαν το μήνυμα εκείνων των ταραγμένων ημερών και πήγαν με την πλευρά του (οικονομικά και πολιτικά) ισχυρού, αυτή τη φορά.

Μάλιστα ο Ελβετός (με ιταλικές ρίζες) παράγων, με οπορτουνίστικη διάθεση, μετά το πέρας της ψηφοφορίας, ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για επανεκλογή, του χρόνου.

Οι “κακές γλώσσες” λένε ότι προσδοκά σ’ αμέριστη στήριξη όχι μόνο των χωρών που πήραν το Μουντιάλ του 2026, αλλά και του μπλοκ των Αγγλοσαξώνων, που πάντα ενδιαφέρονται που θα καταλήξουν Παγκόσμια Κύπελλα κι άλλες μεγάλες διοργανώσεις (π.χ, Ολυμπιακοί Αγώνες) για να δουν αν και κατά πόσο θα επενδύσουν οι εταιρείες τους χορηγικά κεφαλαία.

Η Ρωσία, για παράδειγμα -ω του θαύματος- δεν τα προσέλκυσε και το Κατάρ είναι αμφίβολο…

Την ίδια στιγμή στην Αγγλία –όπου ακόμη…κλαίνε τα 21 εκ. λίρες για την υποψηφιότητα του Μουντιάλ του 2018- συζητάνε για την υποψηφιότητα του τουρνουά του 2030, ώστε να…ρεφάρουν!

Κι ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ -ναι εκείνος που εξελέγη με ρητορική απομονωτισμού των Η.Π.Α. και δημιουργίας τείχους κατά μήκος των συνόρων με το Μεξικό, ο ίδιος που επέβαλλε δασμούς στον Καναδά (για να ανταποδώσει ο τελευταίος)- “τιτίβισε” πανηγυρικά αποθεώνοντας…εαυτόν μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Μόσχα!

Κι ας πρέπει να συνεργαστεί με τους…επάρατους Μεξικάνους και τους Καναδούς.

Ο Τραμπ είναι επιχειρηματίας, πρώτιστα και ξέρει πως όταν “μιλάει” το χρήμα….