Ολυμπιακός: Φάνηκε στο χειροκρότημα

Το ήθελε πολύ ο Ολυμπιακός σε κάθε επίπεδο και σε ολόκληρο τον οργανισμό να συνεχίσει στο Europa League πάνω απ' όλα επειδή είχε ακλόνητη την πίστη ότι μπορούσε να το κάνει. Και φυσικά μπορούσε να το κάνει απέναντι σε μια καλή και οργανωμένη ομάδα όπως η πρωταθλήτρια Νορβηγίας, αλλά όχι ανώτερή του. Σε καμία περίπτωση.

Πράγματι η Μπόντο Γκλιμτ ήταν καλύτερη στη Νορβηγία, εκεί όπου εν πολλοίς κρίθηκε η τύχη αυτού του ζευγαριού. Στο Φάληρο ο Ολυμπιακός έμοιαζε να κάνει ό,τι θέλει στον (ποδοσφαιρικό) αγωνιστικό χώρο και να κυριαρχεί πλήρως, ειδικά σε συγκεκριμένα χρονικά σημεία. Στο πρώτο ημίωρο του πρώτου μέρους, στο πρώτο εικοσάλεπτο του δεύτερου. Έχασε χρόνο γιατί δεν είχε επιθετικό περιοχής στην πρώτη περίπτωση, γιατί μετά το εντελώς κόντρα στη ροή γκολ που δέχτηκε ήταν αδύνατο να αντιδράσει άμεσα. Και επειδή μετά το δεύτερο γκολ του, έχοντας περίπου μισή ώρα για να διαχειριστεί συνθήκες (νέας) επικής ανατροπής, δεν είχε τόσες πολλές δυνάμεις ώστε να συνεχίσει να αυξάνει τα ήδη μεγάλα στατιστικά επιτεύγματα για ευρωπαϊκή αναμέτρηση. Τέτοια διαφορά σε επιθέσεις και τελικές προσπάθειες που δεν ήταν για αγώνα διοργάνωσης της UEFA, αλλά θύμιζαν εγχώριες εντός έδρας αναμετρήσεις με ασθενέστερο αντίπαλο.

Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να άλλαζε εάν έπαιζε από την αρχή ο Γιάρεμτσουκ (ή και ο Μουζακίτης), εάν έμπαινε νωρίτερα ο Πάλμα (ή και ο Βέλντε), εάν ο Ροντινέι είζε σκοράρει στο πέναλτι. Ή κυρίως εάν ο Ολυμπιακός δεν είχε επιστρέψει από τη Νορβηγία με ένα σκορ ήττας που δεν του άξιζε. Όχι η ήττα, το σκορ.

Ήταν ένας αποκλεισμός που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί με βάση την εικόνα και τη δυναμικότητα των δύο ομάδων. Με ευθύνη του ίδιου του Ολυμπιακού, προπονητή και παικτών, σε μεγάλο βαθμό. Όπως βέβαια και της πολύ καλής απόδοσης που είχε η Μπόντο στο γήπεδό της, όταν ήταν πράγματι ομάδα ευρωπαϊκού επιπέδου και όχι ένα σύνολο αποφασισμένο να αμυνθεί με κάθε τρόπο για να αποφύγει την ανατροπή που όπως αποδείχτηκε φοβόταν πραγματικά. Και δεν το έλεγε από σεβασμό ή λόγω σκοπιμότητας.

Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε άδοξα από το Europa League χάνοντας μιας μεγάλη ευκαιρία να προχωρήσει και φέτος πάρα πολύ στην Ευρώπη. Έχει μπροστά του μία μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψει έπειτα από χρόνια στο Champions League εκεί όπου πράγματι ανήκει ως μέγεθος και με βάση τη διαρκή πρόοδό του.

Δίπλα του σε αυτή την προσπάθεια θα έχει ένα κοινό που έδειξε και στα δύσκολα (όπως πάντα είναι ένας αποκλεισμός μετά από αληθινή και πειστική προσπάθεια κόντρα σε αντίπαλο χαμηλότερης δυναμικότητας) πως παραμένει εκεί για να στηρίξει και να υποστηρίξει. Έχοντας εκτός της δεδομένης αγάπης, την εμπιστοσύνη που πάντα θέλει να νιώθει μια ομάδα από τον κόσμο της. Εμπιστοσύνη που η συγκεκριμένη ομάδα υπό τον Μεντιλίμπαρ, την έχει κερδίσει δικαιωματικά και πανάξια. '

Σε αυτό το χειροκρότημα μετά από αποκλεισμό, φάνηκε ακόμη περισσότερο...