Σκληρός για τα… δόντια του

Ο Παναθηναϊκός γνώρισε από την ημέρα που κληρώθηκε με τον Άγιαξ, πως θα έχει δύσκολη αποστολή. Κι αυτό φάνηκε από τα πρώτα τριάντα λεπτά του αγώνα στο ΟΑΚΑ.

Διότι απέναντί του βρήκε μια ομάδα «ψημένη» στα δύσκολα, με χαρακτήρα, κοινώς… κωλοπετσωμένη, που ήξερε τι και πως να το πάρει.

Μπροστά σε αυτό το σκηνικό ο Παναθηναϊκός έχασε σχεδόν ένα ημίχρονο προσπαθώντας να κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές στο παιχνίδι του και να αντιληφθούν οι παίκτες του πως θα πρέπει να σπρώξουν, να κλωτσήσουν, να τζαρτζάρουν εάν θέλουν να βγάλουν άκρη με τους Ολλανδούς.

Στο μεταξύ ο Άγιαξ είχε σκοράρει, είχε κάνει τη… δουλειά του και στο υπόλοιπο παιχνίδι έκανε διαχείριση του σκορ.

Κλείστηκε πίσω, κάλυψε πολύ έξυπνα τους χώρους και έπαιξε με τα νεύρα των παικτών του Παναθηναϊκού πότε με καθυστερήσεις, πότε με παιχνίδι υπομονής.

Οι «πράσινοι» κυρίως με την είσοδο των Ιωαννίδη, Τετέ άρχισαν να γίνονται πιο απειλητικοί, να πιέζουν τους αντιπάλους τους και να χάνουν κάποιες καλές ευκαιρίες που για ελάχιστα εκατοστά δεν έγιναν γκολ.

Η εμφάνιση όμως δεν φτάνει. Δεν μετράει στον πίνακα του σκορ και οι Ολλανδοί έφυγαν από το ΟΑΚΑ με ένα πολύ καλό αποτέλεσμα στις αποσκευές τους.

Πλέον στις 15 Αυγούστου στο Άμστερνταμ θα πρέπει μέχρι και η… Παναγία να βάλει το χέρι της για να γίνει η σούπερ ανατροπή και ο Παναθηναϊκός να περάσει στα play off του Europa League.

Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να τονιστεί πως για μια ομάδα που αυτή την περίοδο «χτίζεται» από το… μηδέν και βάζει κάθε εβδομάδα έναν με δύο παίκτες στην προπόνησή της, η εμφάνιση ειδικά του β’ μέρους αφήνει ελπίδες πως ίσως κάτι καλό μπορεί να γίνει.

Ίσως να αργήσει και τα τρένα της Ευρώπης να έχουν περάσει, αλλά αυτή είναι η διαδικασία και ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να την υποστεί με όποιο κόστος…