Μόνο με πέναλτι δεν τρώει γκολ ο Ολυμπιακός...

Σχεδόν σε όλα τα ματς έχει δεχτεί γκολ ο Ολυμπιακός φέτος, ενώ έχει και τις βαριές ήττες στην έδρα του να υπενθυμίζουν ότι εκτός από το αγωνιστικό θέαμα και την ποιότητα, προέχει η αμυντική σταθερότητα και ασφάλεια. Αν δεν μάθει πάλι να κερδίζει η πειραϊκή ομάδα, τότε δεν θα έχει την ευχέρεια να δουλέψει για να γίνει περισσότερο δελεαστική όπως υπόσχονται οι τελευταίες μεταγραφές της, ειδικά αυτές των εκτός ελληνικών δεδομένων με Μαρσέλο και Χάμες.

Ο Ολυμπιακός δεν παίζει καλά εδώ και πολύ καιρό. Ούτε με τον Μαρτίνς ούτε με τον Κορμπεράν. Είναι δύσκολη νύχτα και δεν είναι να λέμε πάλι τα ίδια. Ούτε στους παίκτες είναι να σταθεί κάποιος πάλι προσωπικά και να αρχίσει να γκρινιάζει για τον τάδε ή τον δείνα. Ποιοί κάνουν ή ποιοί δεν κάνουν είναι γενικά υποκειμενικό, ότι όλοι είναι ντεφορμέ και με βαριά πόδια, μυαλό και ψυχή αναμφίβολο.

Δεν θέλει πολλές αναλύσεις. Οι άλλοι ήξεραν πού να βρεθούν, ήταν πιο δυνατοί, είχαν αυτοματισμούς, έτρεχαν συνεχώς. Ο Ολυμπιακός δεν ήξερε πού βρισκόταν, πώς να προχωρήσει και από πού τού ερχόταν. Μόνο που δεν είναι η Φράιμπουργκ το θέμα, μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης και ευχής έργον να γίνει παράδειγμα προς μίμηση.

Κάθε ματς του Ολυμπιακού φέτος είναι ντέρμπι και αμφίρροπο εκτός από αυτά που χάνει εύκολα. Σίγουρα δεν μπορεί να δημιουργήσει με άνεση, αλλά και έχει χάσει ευκαιρίες σαν του Ουί Τζο με τον Ιωνικό, του Ντε Λα Φουέντε με τον Βόλο, του Ελ Αραμπί στην Τρίπολη, κάποιες στην Ευρώπη, έχει δοκάρια ο Κούντε κλπ.

Στο κέντρο δεν μπορεί σε πολλά ματς να κρατήσει μπάλα, κυρίως φυσικά στα διεθνή παιχνίδια. Με την Φράιμπουργκ ήταν το αποκορύφωμα. Κι ούτε έκανε τόσο μεγάλη έκπληξη η συγκεκριμένη εικόνα στο γήπεδο. Μπορεί και ως ένα βαθμό να ήταν επιλογή στρατηγικής, παταγωδώς αποτυχημένη φυσικά. Αν ήταν.

Για τον Ολυμπιακό το μεγαλύτερο από τα μεγάλα προβλήματα είναι το εύκολο γκολ. Που δεν έχει, αλλά κυρίως που δέχεται. Για την ακρίβεια, το δέχεται με κάθε τρόπο. Δε με νοιάζει ο Βατσλίκ, αν είχε καλύτερους ή μπορεί να φέρει χειρότερους ο Ολυμπιακός. Ούτε ο Βρσάλικο με τον Άβιλα, ο Σισέ με τον Μπα, ο Σωκράτης με τον Μανωλά και τον Ρέτσο, ο Όλεγκ ή όποιος άλλος. Δεν είναι θέμα μόνο αμυντικών. Είναι συνολικό το ανασταλτικό θέμα. Και επηρεάζει την ίδια την ομάδα και φυσικά τον αντίπαλο.

Η Φράιμπουργκ μπήκε στο γήπεδο και στα πρώτα δευτερόλεπτα πήγε να σκοράρει από πάσα-δώρο. Ε πώς να μην πιστέψει ότι θα το έβρισκε σε λίγο; Και ότι θα έβαζε κι άλλα;

Ο Ολυμπιακός έχει δεχτεί φέτος γκολ με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Στο τελευταίο ματς έκαναν συνδυασμό στην περιοχή του οι αντίπαλοι στόπερ πριν το βάλει ο σέντερ φορ! Οι δικοί του στόπερ είδαν πασούλα να περνάει ανάμεσά τους και αυτό όντως έκαναν. Κοίταζαν. Ο Βατσλίκ πήγε να φάει γκολ από κόντρα με επιθετικό και έχασε έξοδο με το κεφάλι του αντίπαλου πιο ψηλά από τα δικά του χέρια.

Και μόνον αυτά; Ο Ολυμπιακός έχει ισοφαριστεί στο Ισραήλ από γέμισμα απελπισίας που πήγε στα δίχτυα. Γκολ από φάουλ απευθείας, από πλάγια φάουλ σαν το πρώτο της Φράιμπουργκ με τον σκόρερ να έρχεται από το πουθενά αμαρκάριστος, από κεφαλιές σε στατικές φάσεις ή σε ροή, με μακρινά σουτ, με κοντινά σουτ, με ό,τι μπορεί να γίνεται για να μπει ένα γκολ. Κι άλλα που ακυρώθηκαν οριακά. Με τα περίφημα στις καθυστερήσεις, με όλα, με κάθε τρόπο.

Μόνο με πέναλτι δεν τρώει γκολ φέτος ο Ολυμπιακός. Εκεί είναι καλός. Παίρνει και προκρίσεις. Με όλους τους άλλους τρόπους αφήνει κάθε αντίπαλο να πιστέψει ότι μπορεί να τον νικήσει. Γιατί ξέρει ότι θα σκοράρει. Ειδικά αν είναι η δεύτερη ομάδα της Μπουντεσλίγκα, όπως πριν από μερικές ώρες...