Εθνική: Όταν τρέλα, ποιότητα και αντοχή στην πίεση συναντιούνται...
Μερικές φορές, η ηλικία δεν έχει σημασία. Αρκούν οι εμπειρίες του καθενός.
Η Ελλάδα πήρε τη νίκη απέναντι στη Σκωτία. Δεν της έδωσε κάποια πρόκριση σε τελική φάση. Δεν την έστειλε καν στα μπαράζ. Απλά, την ανέβασε στην - θεωρητικά - ελίτ της Ευρώπης, όπου θα παίξει απέναντι σε μερικές από τις κορυφαίες ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου.
Μα το θέμα δεν είναι η νίκη. Είναι ο τρόπος. Ή, τουλάχιστον, κυρίως ο τρόπος.
Είναι ο ενθουσιασμός που έδειξαν τα παιδιά (γιατί περί παιδιών πρόκειται) από το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή Μάσα μέχρι το φινάλε της αναμέτρησης. Ένας ενθουσιασμός μεταδοτικός, που τον ένιωσε κάθε Έλληνας που έβλεπε το παιχνίδι στον καναπέ του ή στο κινητό του.
Είναι η ποιότητα, που φαινόταν από τα πιο απλά πράγματα. Ένα κοντρόλ του Κωνσταντέλια, μια πάσα του Μουζακίτη, μια προσποίηση του Καρέτσα, μια κούρσα του Τζόλη, μια κίνηση του Παυλίδη. Όταν το κατέχεις το τόπι, δε χρειάζεται να δείξεις πολλά.
Είναι η καλώς εννοούμενη τρέλα, που όταν συνδυάζεται με ποιότητα είναι από τα πιο ωραία πράγματα που μπορεί να σου προσφέρει ένας ποδοσφαιριστής. Αυτή τη τρέλα που έδειξε ο Μουζακίτης στα μαρκαρίσματά του, ο Καρέτσας όταν κουβαλούσε τη μπάλα ή ο Τζόλης όταν έβρισκε λίγα μέτρα.
Είναι αυτή η άνεση των νέων παιδιών. Δεν την αποκαλώ άγνοια κινδύνου, γιατί οι περισσότεροι που αγωνίστηκαν στη Γλασκώβη δεν είναι άμαθοι στη πίεση. Μη πω, ότι ξέρουν από μεγάλα παιχνίδια καλύτερα από πολλούς "έμπειρους" της Εθνικής.
Δεν ξέρουν οι Τζολάκης και Μουζακίτης από μεγάλα ματς, που έπαιξαν πέρσι σε ευρωπαϊκούς τελικούς; Δεν ξέρει ο Κωνσταντέλιας, που πήρε πέρσι το πρωτάθλημα στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου; Δεν ξέρει ο Καρέτσας, που είναι 17,5 ετών και ήδη θεωρείται βασικός κι αναντικατάστατος στη πρωτοπόρο του βελγικού πρωταθλήματος;
Πρόκειται για ποδοσφαιριστές που έδωσαν ακόμη ένα σημαντικό παιχνίδι στη καριέρα τους, κι έδειξαν ότι δεν έχουν πρόβλημα ούτε σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Και είμαστε σίγουροι ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα, πολύ πιο σημαντικά, κομβικά, ιστορικά ματς.
Γιατί αυτή η ομάδα τα έχει όλα. Τρέλα, ποιότητα, αντοχή στη πίεση. Κι έναν άνθρωπο στην άκρη του πάγκου που ξέρει να παίρνει το 100% από τους παίκτες του.
