Άντε και στην ελίτ του Μουντιάλ!

Μια εθνική από τα πλέον ...οργιαστικά ποδοσφαιρικά όνειρα των Ελλήνων φιλάθλων εμφανίστηκε στο τερέν του «Χάμπντεν Παρκ» της Γλασκώβης.

Όχι επειδή νίκησε και πέτυχε τον στόχο της.
Αυτό το έχει ξανακάνει και – με όλο τον σεβασμό - απέναντι σε πολύ καλύτερες ομάδες των σκληροτράχηλων (αλλά άτεχνων) Σκωτσέζων.

Το θέμα είναι πως το πέτυχε.

Όχι με ταμπούρι και ...κλεφτοπόλεμο (όπως συνήθιζε ακόμη και στις πιο επιτυχημένες των ημερών της), αλλά με ένα παιχνίδι μοντέρνο (που συνδυάζει ταχυδύναμη και πίεση, στο αντίπαλο μισό του γηπέδου) και θελκτικό, συνάμα, κόντρα σε όλα τα ψευδοθέσφατα περί του ποιού «τυριού» βγάζει η συγκεκριμένη ποδοσφαιρική «στάνη»!

Ένα παιχνίδι πρωτοβουλίας, απαιτήσεων και αυτοπεποίθησης, αλλά και υψηλής ενέργειας.

Τo τελευταίο στοιχείο προϊόν σίγουρα της νεανικής 11αδας (22,7 έτη ο μ.ο. ηλικίας της την καθιστά την πιο νεαρή που παρουσιάστηκε στα χρονικά του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος!), που επέλεξε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος το «πήρε» αλλιώς σε σχέση με την προσέγγιση του πρώτου αγώνα στο «Καραϊσκάκη».

Έξω τα «ονόματα» (Iωαννίδης, Μάνταλος, Μασούρας), που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας κρίθηκαν ...μεταξεσταστέοι στο πρώτο ματς.

Από την αρχή το παιδιί – θαύμα (νεότερος σκόρερ της εθνικής και του Νations League) Καρέτσας - που έδειξε ότι δεν ήταν απλά θέμα ντεμπούτου τα όσα έκανε μεταμορφώνοντας την Εθνική στο δεύτερο ματς στο Νέο Φάληρο – δίνοντας στήριγμα (δημιουργίας και χειρισμού της μπάλας) στον Κωνσταντέλια που απελευθερωμένος έκανε τα ...δικά του και τελικά τη... διαφορά (μ’ ένα γκολ και δύο ασίστ) με την ομάδα να φτάνει κοντά και σ’ άλλα γκολ!

Σημαντική και η συνδρομή του Τζολάκη που όποτε χρειάστηκε (ειδικά στο πρώτο μέρος) ήταν απροσπέλαστος κρατώντας τα ...μπόσικα!

Κάπως έτσι η «γαλανόλευκη» κατάφερε να μπει στην ελίτ των ευρωπαϊκών ομάδων του Νations League (League A) παίζοντας εκτός έδρας και με την «πλάτη στον τοίχο» αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έδειξε ότι μπορεί ν’ αλλάξει επίπεδο πραγματικά – και με στυλ! - επιστρέφοντας στις μεγάλες διοργανώσεις.

Εκεί απ’ όπου λείπει 11 χρόνια και το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας.

Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι με τους Σκωτσέζους θα ξανασυντανηθεί στα επικείμενα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της επόμενης χρονιάς κι αυτή η εθνική έδειξε όχι μόνο ότι «τους έχει» αλλά ότι μπορεί ν’ αντέξει το βάρος των υψηλών απαιτήσεων και των προσδοκιών των φιλάθλων (που η ίδια τους «γέννησε») αφού ξέρει ότι έχει πολύ υψηλό «ταβάνι»!