Εθνική: «Πλάνο Κατάρ» χωρίς... Κατάρ

Από την τηλεόραση θα δει μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου καταπώς δείχνουν τα πράγματα. Η αδυναμία της να νικήσει το Κόσοβο στην έδρα του δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας στους Έλληνες φιλάθλους να πιστεύουν ότι αυτή η ομάδα μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω και να πάρει την πρόκριση στο Μουντιάλ του 2022. Γιατί αυτό ακριβώς πρέπει να συμβεί μετά τις τρεις ισοπαλίες στα ισάριθμα πρώτα ματς, μάλιστα όλες με το ίδιο σκορ (1-1).

Η «γαλανόλευκη» για να ήταν σήμερα στο παιχνίδι της πρόκρισης θα έπρεπε να είχε ακριβώς τους διπλάσιους βαθμούς. Διότι μπορεί η ισοπαλία στην Ισπανία στην πρεμιέρα να συνιστούσε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα εκτός προγράμματος, ωστόσο εντός αυτού θεωρούνταν τα επιβεβλημένα τρίποντα εναντίον της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη και του Κοσόβου στην Πρίστινα. Δύο νίκες που θα αποτελούσαν το εφαλτήριο για τη βαθμολογική αναρρίχηση της Ελλάδας στον δρόμο για το Κατάρ. Και αυτές δεν ήρθαν…

Η Εθνική πάτησε για πρώτη φορά την κοσοβάρικη περιοχή στο 18ο λεπτό και έκανε την πρώτη υποψία ευκαιρίας στο 19’. Ευτύχησε να προηγηθεί με ένα εξαιρετικό σε έμπνευση και εκτέλεση γκολ, χωρίς πάντως να παίξει καθόλου μπάλα, στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου. Σε ένα χρονικό σημείο που πάντοτε σοκάρει εκείνον που δέχεται το τέρμα και πηγαίνει στα αποδυτήρια με την πλάτη στον τοίχο. Κι όμως, οι διεθνείς του Φαν’τ Σιπ, ο οποίος όποτε τον έπιανε η κάμερα της τηλεοπτικής μετάδοσης ζητούσε από τους παίκτες του πίεση ψηλά και να ανεβάσουν τις γραμμές τους, δεν εκμεταλλεύτηκαν αυτήν την ευνοϊκή για τους ίδιους συγκυρία. Παρότι μπήκαν πιο κεφάτοι στην επανάληψη και με διάθεση να βγουν συχνότερα στην επίθεση με τριγωνάκια και εναλλαγές της μπάλας που βελτίωσαν κάπως την εικόνα τους, δεν καθάρισαν τον αγώνα με ένα δεύτερο γκολ.

Κι αφού δεν ερχόταν αυτό, άρχισαν να οπισθοχωρούν για να διατηρήσουν τα κεκτημένα. Η είσοδος τρίτου καθαρού στόπερ (Κυριάκος Παπαδόπουλος) έδωσε ακόμα περισσότερο θάρρος στους γηπεδούχους που πήραν μέτρα στο γήπεδο, πίεσαν και τελικά ισοφάρισαν στις καθυστερήσεις. Και μπορεί οι αριθμοί να μη λένε πάντα την αλήθεια, ωστόσο τα 10-4 σουτ, 6-3 κόρνερ και 59%-41% κατοχή μπάλας -όλα υπέρ των Κοσοβάρων- κάτι δείχνουν. Βασικά ότι η Ελλάδα δεν άξιζε να κερδίσει ένα συγκρότημα που, πέρα από φιλοτιμία και μαχητικότητα, δεν είχε να επιδείξει τίποτε άλλο…

Το θέμα είναι ότι αυτή η Εθνική δεν πείθει. Καλή και άγια η ανανέωση, όμως και η πείρα για κάποιον λόγο επινοήθηκε σε αυτόν τον κόσμο ως έννοια και χρησιμοποιείται σαν όπλο για την αντιμετώπιση δυσκολιών και προβληματικών καταστάσεων. Ο Φαν’τ Σιπ επέλεξε να προχωρήσει αποκλειστικά με τη νέα γενιά των Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Δικαίωμά του, με το οποίο άλλοι συμφωνούν και άλλοι όχι. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα, αλλά το γεγονός ότι ευαγγελίστηκε με ζουρνάδες και νταούλια το «πλάνο Κατάρ» που μένει στις… μακέτες. Και δεν δείχνει ικανός να φτιάξει μια συμπαγή ομάδα που θα θυμίζει κάτι από τα παλιά και τουλάχιστον θα διεκδικεί διακρίσεις - κι ας μην τις πετυχαίνει.

Κάπως έτσι η Ελλάδα μετά τα Γιούρο του 2016 και του 2020 και το Μουντιάλ του 2018 κινδυνεύει να δει με το… κιάλι και το κορυφαίο ραντεβού του χρόνου στο Κατάρ.