Γιώργος και Ζαχαρούλα Μαντζουράνη: «Ο Εθνικός τον κράτησε στη ζωή μέχρι τα 87 του…»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Γιάννης Μαντζουράνης ήταν ο μεγαλύτερος Έλληνας οπαδός όλων των εποχών. Αν βάλεις στο ζύγι το πόσο πιστός ήταν, το ότι είχε γυρίσει όλα τα γήπεδα της Ελλάδας, το ότι έκανε εξέδρα μόνος του (!), το ότι δεν φοβόταν να είναι ανάμεσα στους αντιπάλους, καθώς και το ότι ήταν αγνός χωρίς συμφέρον, έχεις τον μεγαλύτερα Έλληνα οπαδό.

Μίλησα με τα δύο παιδιά του, τον Γιώργο Μαντζουράνη και τη Ζαχαρούλα Μαντζουράνη. Στο τέλος θα βάλω και λίγα αποσπάσματα από μια συνέντευξη που του είχα κάνει πέρσι.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 14/9/2021

Ζαχαρούλα Μαντζουράνη: «Μέσα σε σαράντα μέρες έχασα τους δύο Γιάννηδες της ζωής μου»

Συλλυπητήρια.

Σας ευχαριστώ.

Πηγαίνατε στο γήπεδο μαζί του;

Από 17 χρόνων! Ενώ ήμουν κοπέλα. Από 17 χρόνων στο παλιό Καραϊσκάκη. Θυμάμαι τον Σπύρο Λιβαθηνό, που ήταν προπονητής του Εθνικού, ήμουν το γούρι του! Όταν τον είδα στην κηδεία της κόρης του Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, του είπα «θυμάσαι, Σπύρο, που με χαιρετούσες πριν από κάθε ματς γιατί έλεγες ότι ήμουν το γούρι σου;». Και μου είπε «αφού είστε παιδιά του Θεού, πιστεύετε στον Θεό».

Πείτε μου ένα αξέχαστο περιστατικό που ζήσατε με τον πατέρα σας.

Όταν ήμουν μικρή και πρωτοπήγα στο Καραϊσκάκη, φώναξε «Εθνικάρα» με την τρομερή του φωνή, ήμουν δίπλα του, και με τρόμαξε! Του είπα «σε παρακαλώ, μπαμπά μου, μη φωνάζεις έτσι». Και ξέρεις τι μου είπε; «Αν θες να ξαναπάς στο γήπεδο, μη μου λες να μη φωνάζω». Έλεγε ότι ο Εθνικός για εκείνον ήταν η οικογένειά του και μετά υπήρχε η κανονική οικογένειά του. Είχε μεγάλη αδυναμία στον Εθνικό και ο Εθνικός τον κράτησε στη ζωή μέχρι τα 87 του. Ο μπαμπάς δοξάστηκε! Και τον πένθησε όλη η Ελλάδα. Τον αγαπούσε όλη η Ελλάδα.

Είχε φάει ποτέ ξύλο;

Μια φορά στο Αιγάλεω. Ξέρετε, έχασα και τον άντρα μου πριν από σαράντα μέρες. Γιάννης κι αυτός. Έχασα τους δύο Γιάννηδες της ζωής μου.

Από τι;

Από Covid είπαν, πνευμονικό οίδημα. Ενώ τον είχε ξεπεράσει τον Covid και ήταν σε καραντίνα. Και για τον πατέρα μου λένε από Covid, ενώ του είχε φύγει ο κορονοϊός εδώ και έναν μήνα. Πέθανε με ανεπάρκεια στα όργανα.

Γιώργος Μαντζουράνης: «Ήταν αγνή η τρέλα του πατέρα μου»

Εσείς τι ομάδα είστε;

Εθνικάρα! Όπως ο πατέρας μου και η αδερφή μου, η Ζαχαρούλα. Ο μπαμπάς μάς μετέφερε το μικρόβιο του Εθνικού.

Σας ενοχλούσε η τρέλα που είχε με την ομάδα;

Όχι, όχι. Ήταν αγνή η τρέλα του πατέρα μου. Τον αγαπούσε όλη η Ελλάδα τον πατέρα μου. Τον αγαπούσαν όλοι οι δημοσιογράφοι, όλοι οι ποδοσφαιριστές, όλοι οι φίλαθλοι (σ.σ. κλαίει). Πήγαινε στην Τούμπα, δεν τον πείραζαν. Πήγαινε στο Χαριλάου, δεν τον πείραζαν. Πήγαινε στη Θύρα 7 μαζί με τον Ατίλιο, δεν τον πείραζαν.

«ΦΩΣ» διάβαζε;

Πάρα πολύ, μία ζωή. Και αγαπούσε τον Φαίδωνα ιδιαίτερα, τον αγαπούσε και ο Φαίδωνας πολύ. Ερχόταν στην εφημερίδα, στην Καβάλας, και φώναζε «Εθνικάρα» μέσα στα γραφεία. Το πρώτο ματς που θυμάμαι να με έχει πάρει στο γήπεδο ήταν Εθνικός - Πανιώνιος με τον Γιώργο Πεπέ εμείς και τον Μαυρίκη ο Πανιώνιος. 3-2 νικήσαμε. Τι εποχές ήταν εκείνες όμορφες. Δεν με άφηνε να έρθω στο γήπεδο πριν γίνω 11 χρόνων.

Αξέχαστο σκηνικό;

Ήμουν πιτσιρικάς, έπαιζε ο Εθνικός με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο, είχε τρικυμία, κακοκαιρία, 24 ώρες τον αναζητούσαμε, είχε γίνει ένα ναυάγιο. Και του έλεγε ο καπετάνιος «φώναξε “Εθνικάρα” και θα ηρεμήσουν τα κύματα»!