Αμβούργο: To τέλος της εποχής των «δεινοσαύρων»!

Το ρολόι σταμάτησε...Μηδένισε.

Μετά από 54 χρόνια, 261 μέρες, 36 λεπτά και 02 δεύτερα, αδιάλειπτης παρουσίας του Αμβούργου στην Μπουντεσλίγκα, η ηλεκτρονική ένδειξη στον φωτεινό πίνακα του «Φόλκσπαρκ Στάντιον», που την κατέγραφε, δεν λειτουργεί πια...

Κι αυτό γιατί συνέβη το ανήκουστο: το Αμβούργο υποβιβάστηκε, πρώτη φορά στα χρονικά του Γερμανικού ποδοσφαίρου, στην 2η Κατηγορία!

Όχι μόνο επί εποχής Μπουντεσλίγκα, της οποίας αποτελούσε αγωνιστική σταθερά, καθότι η μοναδική ομάδα, μέχρι χθες, που δεν είχε λείψει σε καμιά από τις 55 της «εκδόσεις» (σ. από το 1963), αλλά και νωρίτερα, από την σύσταση του Γερμανικού πρωταθλήματος, το 1919! Αυτή η ένδειξη αποτελούσε την μόνη περηφάνια που’ χε απομείνει στους φίλους της ομάδας του μεγάλου, γερμανικού, λιμανιού, αφού η τελευταία φορά που πανηγύρισαν τίτλο ήταν 15 χρόνια πριν.

Ταυτόχρονα, προκαλούσε υπέρμετρη ζήλια στους φιλοξενούμενους οπαδούς. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εκδρομείς της Μπορούσια Γκλάντμπαχ εμφανίστηκαν με πανό που αναπαριστούσαν το ρολόι, αναγράφοντας πόσο απομένει για τον υποβιβασμό στο ξεκίνημα και στο ημίχρονο!

Το ρολόι που μέτραγε την παρουσία των, επονομαζόμενων, «δεινοσαύρων» στην κορυφαία κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου – σημείο υπεροχής απ’ όλες τις άλλες ομάδες που ενδεχομένως είχαν περισσότερους τίτλους από εκείνους (σ. 6 Πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, 2 Λιγκ Καπ, 1 Κύπελλο Πρωταθλητριών, 1 Κυπελλούχων)- σταμάτησε να μετρά χθες το απόγευμα με το τελευταίο σφύριγμα του Μπριχ.

Κι αυτό γιατί η νίκη επί της Μπορούσια Μένχενγκλαντμπαχ, με 2-1, που ήρθε παρότι οι γηπεδούχοι αγωνίζονταν με 10 παίκτες για πάνω από 20 λεπτά (λόγω αποβολής του Γουντ στο 71’), δεν έφτανε.
Γιατί, την ίδια στιγμή, χρειαζόταν νίκη της (υποβιβασμένης) Κολωνίας, στο Βόλφσμπουργκ, ώστε να καταλήξουν 16οι και να παίξουν με την 3η της Τσβάιτε Λίγκα (Χόλστεϊν Κίελ) την παραμονή τους στα «σαλόνια» του γερμανικού ποδοσφαίρου. Το «δώρο» δεν ήρθε από τους «τράγους» κι οι «λύκοι» θα έχουν την ευκαιρία να μείνουν στην κατηγορία, μέσω των δύο αγώνων μπαράζ.

Το εξτρά τέταρτο λόγω φωτοβολίδων...

Οι φίλοι του Αμβούργου, οι φανατικότεροι, εξ αυτών, για την ακρίβεια, μαθαίνοντας τα δυσάρεστα μαντάτα από το Βόλφσμπουργκ, δημιούργησαν, πετώντας φωτοβολίδες, ένα σκηνικό που παρέπεμπε στην «Κόλαση» του Δάντη, προσπαθώντας να καθυστερήσουν το μοιραίο.

Να επιμηκύνουν το μέτρημα του ρολογιού για λίγο ακόμη. Τα κατάφεραν, για ένα τέταρτο, αφού η επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων, που ήταν άμεση και αποτελεσματική (καθιστώντας τον αγωνιστικό χώρο απροσπέλαστο σε οποιοδήποτε «ντου», με την επιστράτευση σκύλων κι αλόγων...) επέτρεψε στο διαιτητή να τελειώσει το ματς σηματοδοτώντας, ταυτόχρονα, το τέλος της εποχής των «δεινοσαύρων» στο γερμανικό ποδόσφαιρο!

Για να είμαστε ειλικρινείς, πέραν του σοκ του ότι συνέβη τελικά, σε κανέναν δεν προκάλεσε την τεράστια έκπληξη η συγκεκριμένη εξέλιξη. Ήταν μια εκφυλιστική διαδικασία, που είχε ξεκινήσει εδώ και μια 4ετία κατά την οποία οι πρωταθλητές Ευρώπης του 1983 σώζονταν την τελευταία αγωνιστική ή στα μπαράζ παραμονής (2015 και 2016).

Ο θυμόσοφος λαός λέει πως «πολλές φορές πάει η στάμνα στην βρύση μία φορά θα σπάσει». Ε, έσπασε...
Παρά την ανάλειψη της τεχνικής ηγεσίας, προ διμήνου από τον υπηρεσιακό Κρίστιαν Τιτζ (τρίτος προπονητής της σεζόν, μετά τους Μάρκους Γκίζντολ και Μπερντ Χόλερμπαχ) και το ότι υπό τις οδηγίες του κέρδισαν τα 4 από τα 8 τελευταία ματς -και συνολικά 13 πόντους- δεν επαρκούσαν.
Πλήρωσαν, στην «οικονομία» της μάχης της παραμονής, τις 15 αγωνιστικές δίχως νίκη, που προηγήθηκαν...

Τώρα οι ιθύνοντες του Αμβούργου κι ο, ιδιοκτήτης, Κλάους Μίχαελ Κίνε είναι υποχρεωμένοι, στην ιστορία της ομάδας τους, να κάνουν το ρολόι που θα μετρά τον χρόνο παραμονής των «Rothosen» στα ...αλώνια του γερμανικού ποδοσφαίρου να «γράψει» όσο το δυνατό λιγότερο.

Η «μαγιά» υπάρχει κι είναι αυτός ο κόσμος.

Που παρότι στο παρελθόν χειροκρότησε τους Ούβε Ζέελερ, Μάνι Καλτζ, Κέβιν Κίγκαν και Ράφαελ Φαν ντερ Φάαρτ όχι μόνο δεν την παράτησε, αλλά στην πλειοψηφία του κατευόδωσε με...χειροκρότημα την ομάδα από την Μπουντεσλίγκα, δίνοντας, ταυτόχρονα, μια άτυπη υπόσχεση ότι θα είναι μαζί της και στις δύσκολες ημέρες στα «αχαρτογράφητα νερά» της Τσβάιτε Λίγκα.