Κάρλο Αντσελότι: Ο... Κλοπ της Έβερτον!

Το Λίβερπουλ είναι η ποδοσφαιρική πρωτεύουσα της Αγγλίας την φετινή σεζόν. Δεν χωρεί αμφιβολία.

Όχι μόνο γιατί η κόκκινη πλευρά του θα κατακτήσει. οσονούπω, το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 30χρονη αναμονή, αλλά γιατί κι η γαλάζια, παρασυρμένη, ενδεχομένως, από τη δυναμική της συμπολίτισσας, μεταλλάσει μια σεζόν που έμοιαζε καταστροφική σε μία που δίνει ελπίδα για το ότι μπορεί να μπει στη διεκδίκηση μεγαλείων που της ξεφεύγουν από την δεκαετία του ’90, αλλά και συμμετοχής στο Champions League. Κάτι ανεπανάληπτο ιστορικά...

Καταλύτης αυτή της μετάλλαξης της Έβερτον η έλευση του Κάρλο Αντσελότι.

Ο 60χρονος τεχνικός ανέλαβε τα «ζαχαρωτά» στις 21 Δεκέμβρη και 50 μέρες μετά πριν την χειμερινή διακοπή για εκείνα τα έχει φέρει όχι μόνο μακρία από τις τελευταίες θέσεις που παρεπιδημούσαν επί του προκατόχου του Μάρκο Σίλβα (απεπέμφθη όταν η ομάδα βρέθηκε 3^η από το τέλος...) , αλλά στην 7^η θέση της Premier League , στον πόντο απο τις Ευρωπαϊκές και στο -5 από εκείνες που οδηγούν στο «σεντόνι» μετρώντας 5 αγωνιστικές αήττητου (3ν. – 2 ισοπ.) και 2 σερί επιτυχίες!

Συν τοις άλλοι το διάστημα αυτό καμιά ομάδα δεν έχει καλύτερη βαθμολογική συγκομιδή από τους 17 πόντους, της δικής του, εξαιρουμένης της πρωτοπόρου!

Δεν είναι ωραίο - κάθε άλλο, εκνευριστικό είναι, το «σας τα λέγα» - αλλά καμια φορά θα πρέπει να ευλογούμε τα γένια μας. Όσοι έχουμε τέλος πάντων...

Στις 27 Δεκεμβρίου γράφαμε, σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά, σ’ ένα κείμενο που τιτλοφορείτο «Carletto’s way» (παραφθορά του κινηματογραφικού «Carlito’s way» με τον Αλ Πατσίνο)

«Βάσει των πεπραγμένων και του προπονητικού του παρελθόντος δυσκολεύεται να σκεφθεί κανείς, τη δεδομένη στιγμή τουλάχιστον, καλύτερα χέρια να εμπιστευθεί το μέλλον της ομάδας, η διοίκηση της Έβερτον.»

Η δικαίωση, πάντως, ήρθε νωρίτερα του αναμενομένου.

Carletto’s way…

Πως τα κατάφερε λοιπόν; Ποιος είναι ο τρόπος του Ιταλού;

Τα Αγγλικά ΜΜΕ ενέσκηψαν στο «φαινόμενο» Έβερτον και μας το προσφέρουν στο… πιάτο.

Ο «Καρλέτο» μπορεί να μην είναι ποδοσφαιρικός οραματιστής όπως ο Γκουαρντιόλα, ή επαναστάτης, όπως ο Κλοπ, αλλά είναι, παραδοσιακά, ένας εξαιρετικός διαχειριστής του υλικού του.

Δεν θα μπορούσε αλλιώς να είναι πολυνικής (μαζί με Πέισλι και Ζιντάν) του Πρωταθλητριών με 3 τρόπαια στο παλμαρέ του...

Έβγαλε, λοιπόν, από τη «φαρέτρα» της 25χρονης εμπειρίας του στους πάγκους, την προσέγγιση του ανθρώπινου δυναμικού, γαλβανίζοντας τις σχέσεις μεταξύ τους.

Φέρνοντας κοντά παίκτες και τεχνικό τιμ κι εκτός του προπονητικού κέντρου.

Για παράδειγμα εν μέσω αγωνιστικών υποχρέωσεων την εορταστική περίοδο (σ. τρεις αγώνες) τους επέτρεψε – πρωτοφανές - να πιουν ένα ποτηράκι και να πάνε σε πάρτι δείχνοντας τους εμπιστοσύνη, ότι δεν θα ξεφύγουν….

Με την επισήμανση. «Όταν θα κάνετε πρόποση να θυμάστε και τον προπονητή σας και προσκαλέστε τον να πιει μαζί σας! Ένα μπουκάλι κρασί ενδείκνυται…»

Ήταν ο ιδανικός τρόπος μαζί με τη χαρωπή διάθεση του (κάτι για το οποίο δεν φημιζόταν ο προκάτοχος του) για να σπάσει ο «πάγος» των σχέσεων του με τους παίκτες.

Τις προάλλες πριν το ματς με τη Γουότφορντ για να ενισχύσει το ομαδικό πνεύμα της ομάδας διοργάνωσε γεύμα, στο Μάντσεστερ.

Την ίδια στιγμή ο «μπον βιβέρ» τεχνικός – που «κέρδισε» τους παίκτες του δείχνοντας έμπρακτη εμπιστοσύνη μένοντας εκτός μεταγραφικού «παζαριού», παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα! - τους υποβάλλει σε προπονήσεις υψηλού επιπέδου.

Mικρότερης διάρκειας από του Σίλβα αλλά πιο στοχευμένες τακτικά.

Στις οποίες εμπλέκεται ο γιος του Ντάβιντε με τον ίδιο να παρατηρεί και να επεμβαίνει, σφυρίζοντας, όταν κάτι δεν πάει σωστά.

Το... ανέκδοτο του Γουόλκοτ!

Ζητά πιο άμεσο ποδόσφαιρο ενώ είναι ενδεικτικά τα λεγόμενα του Θίο Γουόλκοτ: «Μας ηρεμεί».

Ο πρώην παίκτης της Άρσεναλ θυμάται τ…ανέκδοτο της προσέγγισης του Ιταλού προς τον ίδιο: «Σου… επιτρέπω να σκοράρεις!»

Τα αποτελέσματα των πρακτικών του βγαίνουν στο γήπεδο επαναφέροντας το χαμογέλο στους παίκτες βελτιώνοντας κάποιους - όπως οι Ντομινίκ Κάλβερτ Λέβιν (11 γκολ Άγγλος παίκτης της Έβερτον σε μια σεζόν έχει να πετύχει από το 2007) και Ριτσάρλισον - και κατόπιν μέσω των συλλογικών επιτυχιών και στην κερκίδα.

Η οποία τον υμνεί και σηκώνει πλέον πανό με το πρόσωπο του!

Όπως δηλαδή κάνει το κόκκινο κομμάτι της πόλης με τον εκάστοτε αγαπημένο της τεχνικό (Σάνκλι, Πέισλι, Μπενίτεθ, Κλοπ)…