Ο ανεπιθυμήτος για τις κορυφαίες ομάδες Ζοσέ Μουρίνιο
Ο Πορτογάλος, παρότι ακούστηκε για τους πάγκους μεγάλων συλλόγων της Ευρώπης, παραμένει στο... ταμείο ανεργίας!
Ο Ιουνίος τελειώνει και παραμένει εξαφανισμένος! Αν υπήρχε προπονητικό... Silver Alert θα πήγαινε κάπως έτσι: «Αγνοείται 56χρονος τεχνικός από το Σετούμπαλ, έχει λευκό μαλλί, όποιος γνωρίζει κάτι ας επικοινωνήσει με τους εναπομείναντες θαυμαστές του»!
Είναι απορίας άξιον πως, αλλά ο, μέχρι πρότινος «κορυφαίος τεχνκός του κόσμου» - όπως αποκαλούσαν, «πίνοντας νερό στο όνομα του» οι, μετ’ επιτάσεως φανατικοί υποστηρικτές του εν Ελλάδι και στον υπόλοιπο κόσμο, τον Ζοσέ Μουρίνιο - παραμένει άνεργος.
Ολυμπιακός: Ψάχνοντας το εύκολο γκολ...
Πάμπλουτος άνεργος, βέβαια, αφού η παχυλότατη αποζημίωση (17 εκ. ευρώ), που πήρε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, του επιτρέπει να μην αποστερηθεί, ο ίδιος κι η οικογένεια του, την τρυφηλή ζωή.
Ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν ξαναπιάσουν δουλειά (προετοιμασία) οι μεγάλοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι της Ευρώπης δεν υπάρχει στον ορίζοντα κάποια ρεαλιστική προοπτική και ποδοσφαιρικό πρότζεκτ για εκείνον που την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα διαφημίστηκε (κι αυτοδιαφημίστηκε...) ως ο «μάγος» των ποδοσφαιρικών πάγκων.
Ο γνωστότερος πελάτης του Ζόρζε Μέντες, μετά τον συμπατριώτη του Κριστιάνο Ρονάλντο, «φλέρταρε» με κάμποσες μεγάλες ομάδες, αλλά «γάμος» δεν τελέστηκε!
Η Ρεάλ Μαδρίτης προτίμησε την «ξαναζεσταμμένη σούπα» του Ζινεντίν Ζιντάν, που την είχε απορρίψει ένα χρόνο πριν, παρά ν’ αναθερμάνει την Πορτογαλική, του «Μου», η οποία, κατά την αποπομπή του το 2013, είχε διχάσει τους οπαδούς της. Άλλωστε οι προπονητικές «μετοχές» του «Ζιζού» είναι απείρως υψηλότερα από εκείνες του Ίβηρα, που προέρχεται από δύο απολύσεις, από Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ...
Το προσπάθησε και με την Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά οι Καταριανοί ιδιοκτήτες της προτίμησαν να κρατήσουν τον Τούχελ, παρότι όχι μόνο αποκλείστηκε από το δημιούργημα του Μουρίνιο στους «16» του Champions League, αλλά έχασε Κύπελλο και League Cup.
Προφανώς έκριναν ότι είναι αρκετά τα... ντράβαλα που έχουν με τα τερτίπια του Νέιμαρ και τις φημολογούμενες τάσεις φυγής των Καβάνι – Εμπαπέ και προτίμησαν κάποιον εξισσοροπιστή, από έναν άνθρωπο που όσο γνωστός για τις προπονητικές του ικανότητες είναι, άλλο τόσο φημίζεται για τις ίντριγκες που γεννά...
Η Μπάγερν Μονάχου - στης οποίας το «κάδρο», κάποια στιγμή, μπήκε - κερδίζοντας το νταμπλ κράτησε τον Νίκο Κόβατς, ο οποίος είναι προσωπικό στοίχημα του τεχνικού διευθυντή (και πρώην συμπαίκτη του) Χασάν Σαλιχάμιτζιτς, πάρα την ευρωπαϊκή αποτυχία.
Οι «καρακάξες» κι η προοπτική ενός «αουτσάιντερ»
Έτσι, τέλη Ιουνίου, για την μόνη ομάδα που ακούγεται ο (άλλοτε «πολύς») Ζοσέ Μουρίνιο είναι η... Nιούκαστλ! Ναι, η 13η ομάδα της περσινής Premier League! Αλλά κι εκείνη υπό... προϋποθέσεις. Να υπάρξει αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος κι αντί του ιδιόρρυθμου (για να μην πούμε μισότρελου...) Μάικ Άσλεϊ ν’ αναλάβει τις «καρακάξες» ο Σεϊχης Καλίντ.
Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι «Μου» έχει αδυναμία στα «μεγάλα πορτοφόλια» όπως εκείνα του Αμπράμοβιτς, του Μοράτι, ή συλλόγων όπως η Ρεάλ Μαδρίτης κι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ωστόσο το ότι την ίδια θέση διεκδικεί κι ο... Τζενάρο Γκατούζο - που δεν κατάφερε να βγάλει τη Μίλαν δύο χρονιές στο Champions League – δεν τον περιποιεί ιδιαίτερη τιμή.
Αποτελώντας ένα ακόμη επιχείρημα υπέρ όσων λατρεύουν να τον... μισούν κι υποστηρίζουν ότι πλέον έχει κατέβει προπονητικά επίπεδο και δεν δύναται να συγκαταλέγεται μεταξύ της ελίτ των τεχνικών (π.χ. Γκουαρντιόλα, Κλοπ, Ποτσετίνο).
Από την άλλη, ίσως το restart που ψάχνει ο πρώην «Special One» - ο οποίος από τον περασμένο Δεκέμβριο διακρίθηκε ως... τηλεσχολιαστής - να είναι μια ομάδα παρόμοιου βεληνεκούς, με δυναμική, που έχει την ταμπέλα του «αουτσάιντερ».
Άλλωστε τις μεγάλες επιτυχίες του τις έκανε ακριβώς με τέτοιες ομάδες. Ούτε την Πόρτο του 2004, ούτε την Ίντερ του 2010, τις περίμενε κανείς να κάνουν ό,τι πέτυχαν. Ο Μουρίνιο «έψησε» τους παίκτες τους να παίξουν με τον τρόπο του κι εκμεταλλευόμενος καταστάσεις τα κατάφερε.
Εκείνο που δεν μπόρεσε ήταν να διαχειριστεί τον τίτλο του φαβορί, που είχε στη Ρεάλ Μαδρίτης και την απαίτηση για κυριαρχικό ποδόσφαιρο, που υπήρχε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Συν την αδυναμία της συμβίωσης με μεγάλα ποδοσφαιρικά ονόματα, αλλά και να παρακολουθήσει την εξέλιξη του αθλήματος.
Ίσως, κάνοντας, πλέον, κάμποσα βήματα πίσω από το προσκήνιο, να καταφέρει να κάνει, ξανά, ένα βήμα προς τα μπροστά...